Αφελής κρυψώνα
Ο φόβος του θανάτου ανέκαθεν τον στοίχειωνε.
Ένα κρυφτό ατέλειωτο εγίνηκ’ η ζωή του.
Πρωτίστως , απ’ τον κόσμο απεκρύβη.
Οι πόρτες και τα στόρια σφάλισαν,
τα φώτα όλα έσβησαν κι αυτός,
μες στο βαθύ τρομακτικό σκοτάδι λούφαξε.
Πίστεψε πως γλύτωσε.
Τι τραγικό!
Ο θάνατος τον είχε ήδη ανεπαίσθητα ρουφήξει.
Και τι κρίμα!
Η Αγάπη θα τον είχε ήδη ολοκληρωτικά λυτρώσει!
Στάχυς