«Ο ΝΕΑΡΟΣ ΑΘΕΟΣ ΞΕΥΤΕΛΙΣΕ» ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ* !
ΑΘ. ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
α/ Βέβαια, μπρος στο οικονομικό χάος και την κοινωνική εξαθλίωση που πνίγει τη χώρα, για όχι λίγους το ανωτέρω είναι, «κώνωψ επί κέρατος βοός»! Ωστόσο πλείστοι Ορθόδοξοι Έλληνες ένιωσαν πικρία βλέποντας τον Πρωθυπουργό, τους υπουργούς, και βουλευτές του να μην ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, που θεωρούν «σημείον» άρρηκτης ενότητας Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Αλλά! Η άποψη της επιγραφής είναι από λίαν ατυχής μέχρι λάθος ! Γιατί, ούτε ο Πρωθυπουργός -«ο νεαρός άθεος»- ούτε κανένας άλλος έχει το ανάστημα να «ξευτελίσει» την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού !
Μάλλον, όπως θα ’λεγε ο εθνικός μας ποιητής ο, «δυστυχισμένος μου λαός, καλός κι αγαπημένος,--πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος»,δεν ξέρω αν ή πόσο ενσυνείδητα, έφερε στην εξουσία -και η απόφασή του είναι σεβαστή- αυτούς που έκριναν κατάλληλη τη στιγμή, να μη δειχτούν μόνο ενδυματολογικά «προοδευτικοί», αλλά και αποκαλύπτοντας στο πανελλήνιο τα ξυλοκέρατα της μαρξιστικής αθεΐας με τα οποία έχουν τραφεί, ως φαίνεται, και τρέφονται! Και τι τραγικό, τόσο «ετεροχρονισμένα»! Είκοσι πέντε χρόνια μετά την πτώση, του «πυρρού δράκοντα»,και το θρίαμβο της Ορθοδοξίας στη Ρωσία, και της πιο φρικτής μορφής του στη γείτονα Αλβανία, με την εκεί εκπληκτική αναγέννηση της Εκκλησίας!
Προτίμησε αυτούς που κινούνται στους αντίποδες του τελευταίου μεγάλου Έλληνα, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. «Καλώς ουν οίδατε αδελφοί,ότι … οφειλέται κοινώς εσμέν ίνα προτιμήσωμεν αποθανείν μάλλον ή ζην, πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και της ευσεβείας, δεύτερον δε υπέρ της πατρίδος… Οι πάντες … απεκρίναντο … λέγοντες: ‘Αποθάνωμεν υπέρ της Χριστού πίστεως και της πατρίδος ημών’»! Κατόπιν, «ο βασιλεύς εν τω πανσέπτω ναώ της του Θεού Λόγου Σοφίαςελθών και προσευξάμενος … τα άχραντα και θεία μυστήρια μετέλαβεν … Και αναβάς εφ’ ίππου εξήλθομεν … περιερχόμενοι τα τείχη» -Σφραντζής.Αυτούς που κινούνται στους αντίποδες των ηρώων του 1821, οι οποίοι σφράγισαν το πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα με τον επίτιτλο: «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου, και Αδιαιρέτου Τριάδος», επίτιτλο που σφραγίζει και το ισχύον, και εκπέμπει λίαν ευανάγνωστο σήμα !
Αυτά δε σημαίνουν ότι συλλήβδην όσοι ορκίστηκαν στο Ευαγγέλιο πιστεύουν στην Ορθοδοξία. Η πίστη, ή η απιστία είναι προσωπικό συνειδησιακό θέμα και δικαίωμα κάθε πολίτη, κάθε ανθρώπου. Αλλ’ ότι, ως εκλεγμένοι άρχοντεςσεβάστηκαντον επίτιτλο,ηρωική παράδοση ή ιερή παρακαταθήκητου Έλληνα πια! Καθένας, λοιπόν, μπορεί να κρίνει τι διαμήνυσαν στο Πανελλήνιο με την πράξη τους ο Πρωθυπουργός και οι δικοί του για το σεβασμό του Καταστατικού Χάρτη της Δημοκρατίας μας!
Τώρα, καθώς αυτά γράφονται μετά το Πάσχα, όπου η πλημμυρίδα των ορθόδοξων Ελλήνων στις Ακολουθίες του Πάθους και της Ανάστασης του Χριστού, αποκάλυψε εμφανέστατα την αντινομία ή δυσαρμονία τους με τα ιερά χαράγματα της Ελληνικής ψυχής, γίνεται φανερό ότι αυτό δεν πρέπει να προσπεραστεί άκριτα αμφοτέρωθεν!
β/ Κατά σύσταση του περιοδικού διάβασα και το αναδημοσιευόμενο κύριο άρθρο του «Σωτήρα» - «Σταθεροί στην Ελευθερία».Και, στα ογδόντα πια, αναλογίστηκα.
Χαραυγή του 20ουαιώνα -1907- εκπορεύεται το πρώτο χριστιανικό αναγεννητικό ρεύμα ή κύμα από το μακαριστό Μεγαλοσπηλιώτη Ιερομόναχο Ευσέβιο Ματθόπουλο. Που, με δυναμικό πυρήνα την Αδελφότητα Θεολόγων «ΖΩΗ», απλώθηκε και κυριάρχησε σε όλη την Ελλάδα ως τη δεκαετία του 1950. Και, το λιγότερο που κατέγραψε ως ενεργητικό του είναι ότι, άνοιξε τα μάτια μας στο τι εστί Εκκλησία και τι συνειδητή χριστιανική ζωή !
Αρχές δεκαετίας του 60 κάποιοι το είπαν «Δυτικά» Ορθόδοξο, και σήμαναν «στροφή στην Ορθοδοξία», σε χριστιανικό ρεύμα ή κύμα «Ανατολικά» ή «πούρα» Ορθόδοξο! Με το Κομποσκοίνι, «σήμα κατατεθέν», που φύτρωσε περίπου σαν μόδα σε πλείστα χέρια, δεν ξέρω αν και η καρδιακή προσευχή -«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Με τους Μεγάλους Πατέρες της σταυρικής αγάπης ως κοινωνικής διακονίας να περνούν σε δεύτερο πλάνο, και στο πρώτο οι Μυστικοί, «των μανικών θείων ερώτων», και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Τους Γέροντες με τα προορατικά χαρίσματα, το χείμαρρο του λόγου για «θεώσεις και θεοπτίες», τον «Ακολουθιακό οίστρο», και την κορύφωση της «Αντί-Δυτικής» πολεμικής. Όπου ξιφούλκησαν και όχι λίγοι «αφ’ εαυτών μη δυνάμενοι φαίνεσθαι, εκ του ψέγειν τους εαυτών κρείττονας δείκνυσθαι βούλονται», παρουσιάζοντας την Ορθοδοξία ως κοινή «Αντί-Δύση» !Αυτό, το «Ανατολικά» ή «πούρα» Ορθόδοξο ρεύμα ή κύμα, με συν-πλην παραλλαγές, κυριάρχησε τα ακόλουθα πενήντα ως σήμερα χρόνια!
********
Πενήντα χρόνια, λοιπόν, το «Δυτικά» Ορθόδοξο χριστιανικό ρεύμα ή κύμα, και άλλα τόσα το «Ανατολικά» ή «πούρα» Ορθόδοξο, κάνουν χρόνια εκατό, έναν αιώνα ! Και σήμερα, 2015, στη λεγόμενη Ορθόδοξη Ελλάδα, τι; Ποιο το αποτέλεσμα; Ποιοι οι καρποί; «Ο νεαρός άθεος» στην κορυφή, και έτεροι στην Ελληνική κοινωνία, «ων ουκ έστιν αριθμός»; Και, βαβυλωνία πνευματική; Και διαφθορά; Και κατάπτωση ηθική; Και εκτραχηλισμός;
Και όλος αυτός ο χορός, Θεολόγοι, Ιερείς, Επίσκοποι, Αδελφότητες Μοναστικές, «Δυτικά» Ορθόδοξες ή «Ανατολικά», στον κόσμο τους; Και το μήνυμα, από το απλό και λαϊκό, ως το υψηλό και «υπέρ-πτητικό», χωρίς το ουσιώδες; «Θεολογία χωρίς πράξη, ίσον θεολογία δαιμόνων», λέει Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Ή πιο Αγιογραφικά. «Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων … και εάν έχω πάσαν την πίστινώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω… γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον» -Απ. Παύλος. Και με αιμάτινη υπογραφή και σφραγίδα Ιησού Χριστού. «Πολλοί ερούσι μοι εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, ου τω σω ονόματι επροφητεύσαμεν, και τω σω ονόματι δαιμόνια εξεβάλομεν, ου τω σω ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν; Και τότε ομολογήσω αυτοίς, ότι ουδέποτε έγνων υμάς. Αποχωρείτε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» !!
Θα πέρασε πάλι ο Χριστός, και βρήκε στη συκιά μας φύλλα μοναχά! Και είπε: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα»! Δεν ξέρω αν πήρε στο χέρι και το μαστίγιο… Αλλά, επειδή έχω διαβάσει ότι, «όταν οι δούλοι του αγαθού εξασθενούν, το έργο των αναλαμβάνεται από δυνάμεις αλλιώτικες, σημειωμένες με την αντίθετη σφραγίδα»,ας ελπίσουμε ότι δεν προχώρησε σ’ αυτό !
Κατά τα άλλα, ακόμα και τώρα που, «το μυστήριον ενεργείται της ανομίας» προκλητικά, εμείς κυμβαλίζουμε τεριρέμ βυζαντινά ή κορυφώνουμε τον «Αντί-δυτικό» ορυμαγδό! Όμως, αν, όχι χίλιες, αλλά μια, μια μόνο φορά, έβγαινε από τα χείλη μας η καρδιακή προσευχή αληθινά! Ίσως Αυτός που έπλυνε και τα πόδια του προδότη του, να διέκρινε, ότι όντως επιθυμούμε να εμπλακούμε στην ιστορία του σοβαρά πια!
* Περιοδικό «Σύνδεσμος», τ. 497/2015.