Αντίδωρο
Πολλάκις σε δείπνο προσεκλήθην.
Ενίοτε δεχόμουν,
δεν είναι λίγο, του άρχοντα ομοτράπεζος να είσαι!
Εσχάτως όμως, πλείστες φορές αρνούμην.
Πάλιωσε, βλέπεις, το ένδυμα που είχα για τέτοιες περιστάσεις.
Όσα μπαλώματα και να του ράψεις,
πάλι παλιό για τέτοιες καταστάσεις είναι.
Μα μου ‘λειψε αυτή η ζωή.
Γι’ αυτό, πολλές φορές,
κρυφά μεσ’ στο παλάτι έμπαινα
και λαίμαργα τ’ απομεινάρια έγλειφα
που άφηναν οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι.
Αντίδωρο θα πεις, μπροστά στο Δώρο.
Μα ασύγκριτα ανώτερο των ξυλοκέρατων που έκλεβα,
την πείνα να κορέσω.
Στάχυς