Αγαπητέ Κύριε Κωστόπουλε,
Σας ευχαριστώ πρωτίστως για το ότι δεχθήκατε να δημοσιευθεί στον Ιστολόγο σας το άρθρομου «αντικανονικές πράξεις και ενέργειες του Πατριαρχείου της Ρωσίας», αλλά ευχαριστώ και τους 35 ανωνύμως σχολιάσαντες αυτό.
Θα σας παρακαλέσω όμως να δεχθείτε να δημοσιεύσετε, για ελάχιστους, και μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες :
Οι Ιεροί Κανόνες και οι κανονικές διατάξεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, που αφορούν τη νομοθετική εξουσία της Εκκλησίας ως προς τα ζητήματα τάξεως και εκκλησιαστικής διοικήσεως, κωδικοποιούμενοι «ανανεούνται», αλλά μόνον με ομόφωνη Απόφαση Μεγάλης της Ορθοδόξου Εκκλησίας Συνοδου και όχι με Απόφαση τοπικής Συνόδου, επειδή «ίδια συμφέροντα και βλέψεις μιας επί μέρους Εκκλησίας το υπαγορεύουν».
«Η Ορθόδοξος Εκκλησία, κατά τον Al. Schmemann, Εσθονό κληρικό της Ορθόδοξης Ρωσικής Διασποράς και θεολόγο Καθηγητή της Θεολογικής Ακαδημίας του Αγίου Βλαδιμήρου της Νέας Υόρκης, εγνώριζε πάντοτετον πρώτον επίσκοπον εν εκάστη περιφερεία μητροπολίτην, αρχιεπίσκοπον, πατριάρχην και τον πρώτον εν τοις επισκόποις της Οικουμενικής Εκκλησίας». Τον όρο «μητροπολίτης» τον συναντάμε στον 4οΚανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Ο μητροπολίτης, κατά τον αοίδιμο Μητροπολίτη Σάρδεων Μάξιμο, ονομάζονταν και «πρωτεύων» ή ο «της πρώτης καθέδρας». Ο πρώτοςτης Οικουμενικής Εκκλησίας επίσκοπος μετά το σχίσμα είναι ο Κωνσταντινουπόλεως, επειδή αναγνωρίζεται, από τον δ΄ αιώνα, με απόφαση οικουμενικών Συνόδων ως ισότιμος, ισοδύναμος και ισόκυρος του επισκόπου Ρώμης.
Τα πρεσβεία της πρωτοκαθεδρίας του επισκόπου της Κωνσταντινουπόλεως είναι «πρεσβεία τιμής και αυτοθυσιαστικής διακονίας» και όχι πρεσβεία εγκοσμίου εξουσίας.
Η εδρεύουσα στην Κωνσταντινούπολη «Πρωτόθρονος Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία», έχει το αποκλειστικό κανονικό δικαίωμα, να βοηθεί τις Εκκλησίες, που ζητούν, ως κλήρος και λαός, από τη Μητέρα Εκκλησία τους, που δέχθηκαν τον Χριστιανισμό και υπάγονταν μέχρι τότε ως Επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου, «να ανακηρύττη αυτάς εκκλησιαστικώς και αυθεντικώς εις αυτοδιοικήτους, αυτονόμους και αυτοκεφάλους». Αυτό έκανε η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως από τον 15οαιώνα μέχρι σήμερα. Έτσι ανακήρυξε ως αυτοκέφαλες Εκκλησίες : τη Ρωσσία (1448, 1589, 1917), τη Σερβία (1831, 1879,1920), τη Ρουμανία (1885, 1925), την Ελλάδα (1850), τη Βουλγαρία (1945, 1961), την Πολωνία (1924), την Αλβανία (1937), τη Γεωργία (Ιβηρία) (1990) και την Τσεχία-Σλοβακία (1923, 1998), καθώς και ως αυτόνομες τη Φιλλανδία (1923) και την Εσθονία (1923).
Με εκτίμηση
Χρήστος Κ. Τσούβαλης
'Αρχων Οστιάριος του Οικ. Θρόνου