↧
Φωτογραφίες από την εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη της ενορίας Αγίου Βασιλείου Γλαύκου Πατρών
↧
Article 3
↧
↧
ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΠΡΟΣ ΙΕΡΟΨΑΛΤΕΣ
Τη Κυριακή 12/7/2015 είναι η πρώτη φορά όπου θα εορταστεί η μνήμη του οσίου πατρός ημών Παϊσίου του νέου του Αγιορείτου. Το τυπικό της εκκλησίας της Ελλάδος δεν έχει προβλέψει τη προσθήκη των ανάλογων τροπαρίων στη ακολουθία της επόμενης Κυριακής διότι η αγιοκατάταξη του γέροντα έγινε μετά την έκδωση του τυπικού. Καθώς ο όρθρος της Κυριακής δεν συμπεριλαμβάνει τροπάρια άλλου εορταζομένου αγίου, με την ευλογία του ιερέως μπορούν να ψαλθούν απολυτίκιο εξαποστειλάριο, αίνοι, από ακολουθίες που έχουν ήδη εκδωθεί προς τον όσιο Παίσιο όπως η ακόλουθη http://www.pemptousia.gr/wp-content/upl ... reitoy.pdf
Και ασφαλως κανεις να μην παραλειψει να αναγνωσει στο συναξαρι την μνημη του οσιου Παισιου.
Τῇ αυτή ημερα,
μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν,
Παϊσίου τοῦ νέου τοῦ Ἁγιορείτου,
τελειωθέντος ἐν εἰρήνῃ,
ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ ἐνενηκοστῷ τετάρτῳ (1994)
Και ασφαλως κανεις να μην παραλειψει να αναγνωσει στο συναξαρι την μνημη του οσιου Παισιου.
Τῇ αυτή ημερα,
μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν,
Παϊσίου τοῦ νέου τοῦ Ἁγιορείτου,
τελειωθέντος ἐν εἰρήνῃ,
ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ ἐνενηκοστῷ τετάρτῳ (1994)
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Φαράσων τὸν γόνον,
καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα,
καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων,
μιμητὴν καὶ ἰσότιμον,
Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί,
τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν,
ὡς συντρέχοντα ταχέως τοὺς εὐσεβεῖς,
τοὺς πίστει ἀνακράζοντας,
δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν,
δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι,
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ,
πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Ὥσπερ ἄγγελος,
φανεὶς ἐν κόσμῳ,
ἐν τοῖς ἔτεσι,
τοῖς τελευταίοις,
χριστομίμητε Παΐσιε ὅσιε,
ἀσκητικῶς γὰρ βιώσας ἐν Ἄθωνι,
ὡς παμφαέστατος ἥλιος ἔλαμψας,
καὶ κατηύγασας,
πιστῶν τὰ πλήθη τῇ χάριτι,
τοῖς ῥήμασι σημείοις καὶ τοῖς θαύμασι.
Ἕτερον. Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Παΐσιε γέγονας,
τῶν ἀσκητῶν ἡ κρηπίς,
τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα,
καὶ Σουρωτῆς ὁ τροφός,
Κονίτσης τὸ καύχημα,
σὺ γὰρ ἐπὶ τὰ ἴχνη,
Ἀρσενίου ὁδεύσας,
εἴληφας χαρισμάτων,
τὴν πληθὺν Παρακλήτου,
ἀφθόνως τοῖς σὲ τιμῶσιν,
παρέχων τὰ πρόσφορα.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Τὸν πανεύφημον ἄνδρα,
τοῦ ὄρους Ἄθωνος,
τὸν ἐπ'ἐσχάτων τῶν χρόνων,
καθάπερ φάος λαμπρόν,
τὴν σκοτίαν τῶν πιστῶν διασκεδάσαντα,
καὶ νοσήματα ψυχῶν,
καὶ σαρκὸς ἐπιφοράς,
ἰώμενον ὑπὲρ φύσιν,
τῆς προοράσεως λύχνον,
νέον Παΐσιον τιμήσωμεν.
Τῇ δωδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός,
μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν,
Παϊσίου τοῦ νέου τοῦ Ἁγιορείτου,
τελειωθέντος ἐν εἰρήνῃ,
ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ ἐνενηκοστῷ τετάρτῳ (1994).
Στίχοι
Παΐσιε τοῦ ὄρους Ἄθωνος δένδρον,
πολύκαρπον ὁσιώτατε ἐδείχθης.
Δεκάτῃ τε καὶ δευτέρᾳ Παΐσιος θάνε.
Ἐξαποστειλάριον.
Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.
Τὸν ὅσιον Παΐσιον,
Ἁγίου Ὄρους κλέϊσμα,
τῆς Σουρωτῆς τὸν ἐπόπτην,
καὶ ποδηγέτην τῶν νέων,
τὸν λόγοις τε καὶ πράξεσι,
τοὺς ἐνδεεῖς στηρίξαντα,
τιμήσωμεν ἐν ᾄσμασιν,
ὑμνολογοῦντες ἐνθέως,
τὸν βίον τούτου καὶ ἔργα.
Εἰς τοὺς Αἴνους ἱστῶμεν στίχους δ΄
καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια.
Ἦχος πλ. δ΄. Τί ὑμᾶς καλέσωμεν ἅγιοι.
Τί σε ὀνομάσωμεν ὅσιε,
τῶν Φαράσων τὸν βλαστόν,
καὶ τῆς Κονίτσης θησαυρόν,
Σουρωτῆς τὸν ὁδηγόν,
καὶ τοῦ Σινᾶ τὸν ἀσκητήν,
τοῦ Ἄθω,
ἐγκαλλώπισμα τὸ μέγιστον,
Ἑλλάδος,
τὸ ὑπόδειγμα πρὸς μίμησιν,
Παΐσιε θεοδόξαστε·
ἡμῶν ὁ κόσμος καὶ καύχημα,
ἱκέτευε,
τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Τί σε προσφωνήσω Παΐσιε,
τῆς νεότητος πατέρα,
καὶ λαμπρὸν μυσταγωγόν,
μοναζόντων τὸν ἀλείπτην,
πρὸς τὰ κρείττω θαυμαστόν,
νοσούντων,
ἰατῆρα ἀκριβέστατον,
δαιμόνων,
σκεδαστὴν καὶ πολεμήτορα,
ἐν τοῖς ἐσχάτοις γὰρ ἔτεσιν,
ὡς ἰσοστάσιος πέφηνας,
τῶν πρόπαλαι,
διδασκάλων τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Τί σε νῦν προσείπω Παΐσιε,
τῶν ἀνδρῶν ἐξηρτημένων,
ταῖς οὐσίαις λυτρωτήν,
δηλωτὴν τῶν ἐσομένων,
γεγονότων τοῖς πιστοῖς,
ἀθέων,
παιδευτὴν θαυμασιώτατον,
δειλαίων,
στηριγμὸν καὶ μέγα θάρσημα,
ἀσκητικῶς γὰρ ἐβίωσας,
καὶ ὑπὲρ φύσιν χαρίσματα,
προσέλαβες,
ἀξιάγαστε πατὴρ ἡμῶν.
Πάτερ θεοφόρε Παΐσιε,
ὑπὲρ πάντων τῶν πιστῶν,
τῶν ἀνυμνούντων σε θερμῶς,
μὴ ἐλλείπῃς τὸν Χριστόν,
καθικετεύων θερμουργῶς,
ἐκτήσω,
παῤῥησίαν γὰρ πρὸς Κύριον,
καὶ ἔσχες,
χαρισμάτων πλῆθος ὅσιε,
προῤῥήσεως καὶ ἰάσεως,
τῶν ἀλγουμένων κακώσεσι,
ἐν σώματι,
καὶ ψυχῇ ἀειμακάριστε.
Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
↧
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσης Πιτίτσας Πατρών
Ιερά Κοινοβιακή Μονή
Παναγίας Ελεούσης Πιτίτσας Πατρών
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία
Την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015
θα τελεσθεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία
στην Ιερά Κοινοβιακή Μονή Παναγίας Ελεούσης Πιτίτσας Πατρών,
προς τιμή της θαυματουργού Εικόνας της Παναγίας Τριχερούσας
η οποία είναι θησαυρισμένη στην Ιερά Μονή.
↧
Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία - Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης
Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Αυτοί που αδικούν βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους.
Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης
↧
↧
Στίς Ἀρκαδικές βουνοκορφές...
Ὃσοι ἔχουν γεννηθεῖ καί μεγαλώσει στά Ἑλληνικά χωριά καί ἔχουν περπατήσει λόφους καί βουνά, ὅπως ἐκεῖνα τῆς Ἀρκαδίας, ἔχουν μιά ἰδιαίτερη καί ξεχωριστή βαθειά πνευματική σχέση μέ τούς τόπους αὐτούς.
Οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες, Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλέξανδρος καί Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, πού τόσο ἀγάπησαν καί ἀγαποῦν τήν γῆ τῆς Ἀρκαδίας, βρέθηκαν γιά μιά ἀκόμη φορά μαζί, στίς βουνοκορφές τῆς Τσεμπεροῦς πάνω ἀπό τό χωριό Πάπαρη, γενέτειρα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μαντινείας, ὅπου ἀνεγείρεται μέ κόπους καί μόχθους τοῦ Ἁγίου Μαντινείας, περικαλλής Ναός πρός τιμήν τῆς Παναγίας.
Στόν τόπο ἐκεῖνο παλαιά βρισκόταν ἡ Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας τῆς Τσεμπεροῦς, τήν ὁποία κατέστρεψε καί κατέκαυσε ὁ Ἰμπραήμ, ὁ ὁποῖος κατέσφαξε τούς Μοναχούς της στήν τοποθεσία « Καλογερικό», λίγο πρίν ἀπό τήν Τρίπολη.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μαντινείας, ξενάγησε τόν Σεβασμιώτατο Πατρῶν, στόν Ἱερό τόπο, ὅπως μέ τόν ἀγῶνα καί τόν ἱδρῶτα του ἔχει γίνει σήμερα. Καί οἱ δυό μαζί ἐθαύμασαν τήν πρόοδο τῶν ἐργασιῶν τοῦ περικαλλοῦς Ναοῦ, ὁ ὁποῖος ὑψώνεται πρός τιμήν τῆς Παναγίας, εἰς τό σημεῖον ὅπου εὑρίσκετο ὁ παλαιότερος Ναός. Μέ τήν ἀποπερατωσή του ὁ νέος Ναός θά εἶναι κόσμημα ὄχι μόνο τοῦ χωριοῦ Πάπαρη, ἀλλά καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας γενικώτερα. Λίγο πιό πέρα ὑψώνεται τό πανέμορφο ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, ἒργο καί αὐτό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μαντινείας.
Μετά τήν ἐπισκεψή τους στόν Ναό τῆς Παναγίας, οἱ δύο Ἀρχιερεῖς, ἀνέβηκαν στήν κορυφή τῆς Τσεμπεροῦς, ἀπό ὅπου κανείς θεᾶται ὅλο τό Μαντινειακό πεδίο, τήν ἐπαρχία Μεγαλοπόλεως, ἀλλά καί μεγάλο μέρος τῆς Λακωνίας μέ τόν Ταῢγετο νά δεσπόζῃ ὑπερήφανος.
Πιστεύομε ὅτι σύντομα οἱ δύο Ἀρχιερεῖς θά συναντηθοῦν στόν ἴδιο τόπο, στά Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας τῆς Τσεμπεροῦς.
Στήν ὕπαιθρο τῆς Ἑλλάδος, στούς κάμπους καί τά βουνά τῆς Πατρίδος μας, βρίσκονται οἱ ρίζες μας καί ἡ δύναμή μας. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά ἀγαπᾶμε τό κάθε λιθάρι καί νά γυρνᾶμε ταπεινοί προσκυνητές καί ἐμεῖς καί τά παιδιά μας, ἄν θέλωμε νά διατηρήσωμε τήν πίστη μας, τήν ἰδιοπροσωπία μας καί τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας.
↧
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. κ. Χρυσόστομος καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, στίς Κατασκηνώσεις τοῦ π. Γερβασίου.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος μαζί μέ τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Κερνίτσης κ. Χρύσανθο, ἐπεσκέφθησαν γιά μιά ἀκόμη φορά τίς Κατασκηνώσεις τοῦ π. Γερβασίου στά Συχαινά Πατρῶν.
Οἱ μικροί Κατασκηνωτές ὑπεδέχθησαν μέ σεβασμό καί ἀγάπη τούς δύο Ἀρχιερεῖς καί μετά τήν δέηση πού τελέσθηκε στόν Ἱερό της Ἁγίας Παρασκευῆς, παρεκάθησαν στήν μεσημεριανή τράπεζα πού παρετέθη..
Τόσο ὁ Σεβασμιώτατος, ὅσο καί ὁ Θεοφιλέστατος ἐπήνεσαν τά παιδιά γιά τήν συμμετοχή τους στίς Κατασκηνώσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, προτρέποντας τα νά παραμείνουν κοντά στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τήν ἀληθινή χαρά.
Στήν ἀρχή μίλησε ὁ Θεοφιλέστατος Κερνίτσης γιά τίς βαθμίδες τῆς πνευματικῆς κλίμακος καί ἀκολούθησε διάλογος μέ τά παιδιά.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, μεταξύ τῶν ἄλλων, εἶπε: «...Ἡ ἐποχή μας σήμερα ἔχει ἀνάγκη ὄχι μόνο ἀπό καλούς ἀνθρώπους καί ἐπιστήμονες, ἀλλά ἀπό ἁγίους, γεγονός τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας πρός τούς νέους σήμερα...»
Ἐπίησης μίλησε ἰδιαίτερα γιά τόν Ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, τοῦ ὁποίου γιά πρώτη φορά μετά τήν ἁγιοκατάταξή του , θά ἑορτάσωμε τήν μνήμη.
Τέλος, συνεχάρη τούς ὑπευθύνους Ἱερεῖς τῆς Κατασκηνώσεως, γιά τό ὡραῖο ἔργο πού ἐπιτελοῦν στόν τομέα τῆς νεότητος.
Μετά τήν τράπεζα, ἀκολούθησε ἡ ἀπονομή τῶν μεταλλίων στούς πρωταθλητές τῆς Κατασκήνωσης, ἐνῶ καί οἱ δύο Ἀρχιερεῖς εὐλόγησαν τά παιδιά καί εὐχήθηκαν καλό ὑπόλοιπο καλοκαιριοῦ στούς κατασκηνωτές.
↧
ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ (419 – 11 Ιουλίου 2015) ΤΟΥ "ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΥ "
↧
Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Αποστολικό Ανάγνωσμα
Κυριακής ΣΤ'Ματθαίου
Οσίου Παϊσίου τού Αγιορείτου
(Ρωμ. ιβ' 6-14)
Ποιες αρετές πρέπει να έχει ο πιστός Χριστιανός; Ερωτούν αρκετοί άνθρωποι. Την απάντηση μάς την δίνει το Αποστολικό Ανάγνωσμα αλλά την βλέπουμε και στο πρόσωπο του μεγάλου Αγίου, του Οσίου Πατρός ημών Παϊσίου τού Αγιορείτου τού οποίου η Ορθόδοξος Εκκλησία μας θα τιμά την ιεράν του μνήμην εφ'εξής κάθε έτος κατά την ΙΒ'τού μηνός Ιουλίου. Αποδεικνύεται λοιπόν εκ των πραγμάτων α) ότι ουδέποτε θα παύσουν να υπάρχουν οι Άγιοι, β) ότι οι Άγιοι είναι οι ευλογημένοι καρποί που ανθούν μόνο στον λειμώνα τής Εκκλησίας και γ) ότι αποτελούν τα φωτεινά παραδείγματα αλλά και τους οδηγούς μας στην ουρανοδρόμον πορεία μας.
Εάν μελετήσουμε τον βίο και την πολιτεία τού Οσίου πατρός ημών Παϊσίου θα διαπιστώσουμε ότι διέθετε κατά τρόπο καταπληκτικόν τον καρπόν τού Αγίου Πνεύματος με όλες του τις εκφάνσεις που ξεκινούσε με την ρίζα τής Ορθοδόξου πίστεως και εκάλυπτε ολόκληρη την κτίση με επιστέγασμα την αγάπη. Την αγάπη τής εικόνος του Θεού δηλ. τον άνθρωπον.
Αυτό ακριβώς τον έκαμε να λησμονεί κόπους, ταλαιπωρίες και ασθένειες και να δίνεται ολοκληρωτικά στην διακονία τού εν Χριστώ αδελφού. Αν και δεν κατείχε κάποια θέση στην διοίκηση· δεν είχε επιδείξει πτυχία και διάφορα άλλα προσόντα που θαμπώνουν τούς πολλούς· δεν είχε “κοσμικά προσόντα”, όμως για να έχει φθάσει χάριτι Θεού στην θέωση όσο ελάχιστοι Άγιοι, είχε καταστεί το κέντρο όλων των Πιστών στην πτωχική του καλύβη εις το περιβόλι τής Παναγίας. Ακριβώς δε για όσους ήσαν άγευστοι της Πνευματικής ζωής, ο Γέροντας ήταν ένα φαινόμενο ανεξήγητο. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις κάποιοι άγγιζαν τα όρια και αυτής της συκοφαντίας.
Ό,τι δεν μπορούσαν να κατορθώσουν υψηλά ιστάμενοι, το έφερε εις πέρας και ανάπαυε τις καλοδιάθετες ψυχές ο ταπεινός ασκητής τής Παναγούδας. Κληρικοί όλων των βαθμίδων, μοναχοί και λαϊκοί κάθε ηλικίας, προπαντός νέοι, έσπευδαν ως διψασμένα ελάφια να γευθούν και ξεδιψάσουν από το “ύδωρ το ζών” που ξεχείλιζε εκ μέσης καρδίας τού πτωχού και ρακένδυτου ασκητού Γέροντος – Οσίου Παϊσίου. Πράγματι δεν υπάρχει περισσότερο ευλογημένη εφαρμογή τού Αποστολικού λόγου από αυτό που όλοι βιώναμε πλησιάζοντας τον Όσιο. “Η αγάπη ανυπόκριτος, αποστυγούντες το πονηρόν, κολλώμενοι τω αγαθώ· τη φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι, τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες, τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες... Ευλογείτε τούς διώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε” (Ρωμ. ιβ' 9-14).
Πόσο δίκαιο είχε αυτός που ετόνισε πως η ζωή των Αγίων αποτελεί το εικονογραφημένο Ευαγγέλιο! Την θεωρία εφαρμοσμένη στην πράξη. Αλλά όχι μόνο όσοι ευρίσκονται στα ύψη τής αρετής, αλλά και οι απλοί πιστοί οφείλουμε να καλλιεργούμε τα χαρίσματα που λάβαμε διά του βαπτίσματος. Χωρίς ο ένας να παρεμβάλλει εμπόδια στο χάρισμα του άλλου, άνευ ζήλειας (επειδή δεν έχει ο ένας το χάρισμα που διαθέτει ο άλλος). Διότι συμβαίνει, δυστυχώς, το να παραμελεί κάποιος το έργο του, επειδή κοιτάζει και επιθυμεί την διακονία τού άλλου. Αλλά αυτός ο πειρασμός παύει να ενεργεί όταν ο κάθε ένας εργάζεται το χάρισμά του “ως κατενώπιον Θεού”. Όταν εκτελεί το καθήκον του όσο το δυνατόν κατά τον καλύτερο τρόπο, επίσης με την σκέψη ότι ο Θεός έδωσε στον καθένα ανάλογα και σχετικά προς τις δυνάμεις του. Αποτελεί δε απόδειξη ότι ο άνθρωπος είναι ασύνετος όταν ζητά άλλα χαρίσματα από αυτά που του έδωσε η αγάπη τού Θεού. Αυτό δε, διότι το χάρισμα που ζητά είναι δυνατόν να τον οδηγήσει όχι σε προκοπή, αλλά σε καταστροφή και απώλεια της σωτηρίας του.
Αλλά μακριά από εμάς τούς πιστούς τέτοιου είδους καταστάσεις, τοσούτω μάλλον καθ΄όσον εμπρός μας υψώνεται προς κατάκτησιν η υψηλή κορυφή τής χάριτος “Ευλογείτε τούς διώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε”!Και οπωσδήποτε δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου τονίζει δύο φορές το “ευλογείτε”! Δεν ζητεί να μην μνησικακούμε απλώς κατά των εχθρών μας, αλλά ότι πρέπει – επιβάλλεται να ευχώμεθα αγαθά γι'αυτούς στον κοινό μας Πατέρα τον “εν τοις ουρανοίς”.
Αλλά στο σημείο αυτό και πάλι σελαγίζει ενώπιόν μας ο Όσιος Παϊσιος που με την όλη του βιοτή εκπροσωπούσε την ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο Ιησού Χριστό και την αγάπη προς τους συνανθρώπους. Διά της κορυφαίας μάλιστα αρετής τής διακρίσεως που ήταν αναμεμειγμένη με πόνο και αγάπη, στα καθ'αυτό Εκκλησιαστικά και δη Εκκλησιολογικά θέματα, σχοινοβατούσε κατά τρόπον μοναδικό. Από την μια δηλ. απέρριπτε τον επάρατο οικουμενισμό και διά του λόγου του και της γραφίδος του, από την άλλη προφύλαξε τόσες σκανδαλισμένες ψυχές από το βάραθρο του σχίσματος και της αποκοπής εκ της Εκκλησιαστικής κοινωνίας. Ο ίδιος δε παρέμενε πάντοτε στους κόλπους τής Εκκλησίας (Άγιος γαρ) και όταν ερχόταν η ώρα να ορθοτομήσει – ελέγξει, τα λόγια του και τα χαρακτηριστικά του κείμενα, απέπνεαν το σεβασμό προς τους θεσμούς αλλά και αυτά τα πρόσωπα. Συνδύαζε σπάνια ευγένεια ψυχής και αδελφική ειλικρίνεια. Η καρδιά του ήταν ξάστερος ουρανός. Τα δέ λόγια του; γλυκόγευστο μέλι και η κάθε λέξη άρωμα εξαγιασμένης ζωής.
Όσοι πλησιάζαν κοντά του προκατειλημμένοι, γίνονταν φίλοι και ξεσπούσαν σε δάκρυα συγνώμης και όσοι έφθαναν δίπλα του ως φίλοι τούς έκανε να αισθάνονται αδελφοί. Πόσο αλήθεια έχουμε ανάγκη ιδίως σήμερα τέτοιες υπάρξεις και πόσο νοσταλγούμε με συγκίνηση τον Όσιο Γέροντα τώρα που φαίνονται μαύρα σύννεφα να καλύπτουν τον ορίζοντα.
Αλλά όπως όλοι οι Άγιοι έτσι και ο Γέροντας περισσότερο τώρα ευρίσκεται κοντά μας και μας καθοδηγεί.
Μας οδηγεί στις τόσες δυσκολίες που κατέπεσαν στο ταλαίπωρο έθνος μας με κυριαρχούσα τη χολέρα τής κολάσεως που ονομάζεται αθεΐα, αλλά και μας χειραγωγεί στους Εκκλησιαστικούς αγώνες ώστε να αποφεύγουμε τα άκρα τού διαβόλου (οικουμενισμό και σχίσματα).
Δεν έχουμε παρά να τον παρακαλούμε. Όσιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα.
Αμήν.
Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Email: ioil.konitsa@gmail.com
Κόνιτσα.
↧
↧
ΑΓ. ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ - π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
ΑΓ. ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ
Δόξα, τιμή, αἶνο καί εὐγνωμοσύνη ὀφείλουμε στόν Τριαδικό Θεό, διότι ἡ Χάρη Του
ἀνέδειξε στήν ἐποχή μας τόν Ὅσιο καί θεοφόρο Πατέρα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη.
Μέ ἀφορμή τόν πρῶτο πανηγυρικό ἑορτασμό τῆς μνήμης Του στό Παρεκκλήσιό Του στήν ἐνορία τοῦ Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν, μέ αὐτό τό φυλλάδιο θέλουμε νά τονίσουμε ἰδιαίτερα μία διάσταση τῆς προσωπικότητας τοῦ Ὁσίου, τήν ὁποία συχνά στίς μέρες μας παραβλέπουμε.
Ἔτσι ἐμφανίζουμε τόν Ὅσιο, μόνο ὡς συνεπή ἀσκητή καί παρηγορητή τοῦ ἀνθρώπινου πόνου, πού μέ τά ἔκτακτα χαρίσματά του (προορατικό καί διορατικό) βοήθησε πολλούς ἀνθρώπους. Ναί! ὅλα αὐτά ἦταν ὁ Ἅγιος Παΐσιος . ἀλλά παράλληλα
ὁ Ὅσιος Παΐσιος ἦταν καί ἀσυμβίβαστος Ὁμολογητής τῆς Πίστεώς μας
καί πολέμιος τῶν κάθε λογῆς διαστρεβλώσεων τῆς Εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας,
εἴτε αὐτή συντελεῖτο στίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί Προτεσταντισμοῦ,
ἤ καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας (Οἰκουμενισμός, ἄκριτος Ζηλωτισμός).
Στό σύντομο αὐτό φυλλάδιο, μέ ἀφορμή ἐπιστολή τοῦ ἰδίου τοῦ Ἁγ. Παϊσίου, θέτουμε πολύ ἐπιγραμματικά κάποια κρίσιμα ζητήματα πρός εὑρύτερο πνευματικό προβληματισμό γιά τήν οἰκουμενιστική λαίλαπα, πού ἒχει ἐνσκήψει στήν Ἐκκλησία μας καί θλίβει καί ταλαιπωρεῖκαί σκανδαλίζει πολλές ψυχές ἀδελφῶν μας.
Στήν ἐποχή μας, ἐποχή συγχύσεως καί πνευματικῆς ἀφασίας, ἡ ζωή τῶν Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων εἴθε νά ἀποτελέσει ὁδοδείκτη τῆς δικῆς μας ἐν Χριστῷ πολιτείας.
Ταῖς τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός Παϊσίου πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός,
ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Πάτρα 12 Ἰουλίου 2015
Πρωτοπρεσβύτερος
Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν
τηλ. 6945-377621 - agotsopo@gmail.com
Ἅγιος Παΐσιος: «ἑπόμενος τοῖς Ἁγίοις Πατράσι»
«Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων δε διεφθαρμένων» (Ἰ. Χρυσόστομος)
Σέ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ οἱ Μοναχοί, παράλληλα μέ τόν προσωπικό τους ἀγῶνα ἐναντίον τῶν παθῶν, ἐνδιαφέρονταν ἰδιαίτερα γιά τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Μάλιστα, ὅταν στήν Ἐκκλησία παρουσιαζόταν κίνδυνος ἀλλοιώσεώς της μέ τήν ἐμφάνιση κάποιας αἱρέσεως, ἄφηναν τήν ἡσυχία τῆς ἐρήμου (Μ. Ἀντώνιος) ἤ τοῦ κελιοῦ τους καί πρωτοστατοῦσαν στόν ἀγώνα γιά τή διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως (βλ. Οἱ ἀγῶνες τῶν Μοναχῶν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔκδ. Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἅγ. Ὂρους, 2003).
Στίς ἀρχές τοῦ 20ουαἰ. στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐνέσκηψε δειλά-δειλά ἡ πολύ ἐπικίνδυνη καί ὕπουλη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ Οἰκουμενική Κίνηση, μασoνικῆς καί θεοσοφικῆς ἐμπνεύσεως, ἐμφανίστηκε ἀρχικά στόν προτεσταντικό χῶρο (19ος αἰ.), μέ προτεσταντικές ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις καί στοχεύσειςκαί βέβαια μέ πρωτοπόρους τούς Προτεστάντες. Μέ τήν ἀνάρρηση ὅμως στό Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ “μεγάλου” – κατά κόσμον[1]– Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὁ Οἰκουμενισμός ἔλαβε καί θεσμική κάλυψη στόν Ὀρθόδοξο χῶρο μέ πρωτοφανῆ ἀνατροπή τῆς μέχρι τότε ἐκκλησιαστικῆς καί κανονικῆς τάξεως. Ὁ Ἀθηναγόρας «μέ μία σειρά ἀπό πρωτόγνωρες ἀποφάσεις καί ἐνέργειες ἀνέτρεψε μέ συνοπτικές διαδικασίες κάθε δεδομένο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀνέτρεψε ἱερούς κανόνες, συνοδικότητα, ἁγιοπατερική παράδοση, δογματική καί ἐκκλησιαστική συνείδηση» καί οὐσιαστικά ἀμνήστευσε τίς πλάνες καί τά ἐναντίον τῆς εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας ἐγκλήματα τοῦ Παπισμοῦ ἐξισώνοντας τήν αἵρεση μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν πλάνη μέ τήν ὀρθή Πίστη, τό δαιμονικό ψεῦδος μέ τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τόν Παπισμό μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἔτσι, μπροστά σέ αὐτό τό ξεθεμελίωμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης, ὁ ἁγιορειτικός μοναχισμός(Μονές, Σκῆτες καί Κελιά) ἀκολουθώντας τή μακραίωνη ἐκκλησιαστική καί κανονική παράδοση[2]ἔπαψαν νά ἀναγνωρίζουν τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὡς Ὀρθόδοξο Πατριάρχη καί διέκοψαν τή μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του (ἀπό τό 1970 μέχρι τό θάνατό του (7.7.1972)σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιά τήν οἰκουμενιστική του πολιτική. «Ἡ διακοπή τοῦ Μνημοσύνου ἀποτελεῖ ἄρνησιν καί πράξιν ἀντιστάσεως, ἐν ὄψει διαγραφομένου κινδύνου», τόνιζε προφητικά ἡ Ἱ. Κοινότητα σέ ἔγγραφό της.
Σέ αὐτούς πού πρωτοστάτησαν στήν τολμηρή καί ὁμολογιακή αὐτή ἐνέργεια ἐναντίον τοῦ Ἀθηναγόρα ἀνῆκε καίὁ Ἃγ. Παΐσιοςὁ ὁποῖος μοναχός, τότε, στήν Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα συνήργησε τά μέγιστα, μαζί μέ τόν Καθηγούμενο ἀρχιμ. Βασίλειο Γοντικάκη,ὥστε καί ἡ Μονή του νά διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη. Μάλιστα ὁ Ἅγ. Παΐσιος, ὁ ἡγούμενος π. Βασίλειος Γοντικάκης καί ὁ ἱερομ. Γρηγόριος στήν ἀπό 21.11.1968 κοινή ἐπιστολή τους, χαρακτήρισαν τά λεχθέντα καί πραχθέντα ὑπό τοῦ Ἀθηναγόρα ὡς «ἀκατανόητα καί δυστυχῶς βλάσφημα διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» καί σημείωσαν: «ἡ ἂρνησι πρός τόν Πατριάρχη δέν εἶναι ἂρνησι πρός τήν ἀγάπην οὒτε πρός τήν ἑνότητα. Εἶναι “ὂχι” πρός τό ψεῦδος καί “ναί” πρός τήν Ἀλήθεια» («Ὀρθόδοξος Τύπος», τ. 98/1.3.1969, σ. 4 καί τ. 1680/9.3.2007, σ. 5)!
Ἁπλές σκέψεις πάνω στήν ἐπιστολή τοῦ Ὁσίου Παϊσίου (Α΄)
Ὁ Ἃγ. Παΐσιος παρακολουθώντας μέ «βαθύ πόνο» καί ἀνησυχία τήν ἀντορθόδοξη καί ἀντιπατερική ἐκκλησιαστική πολιτική τοῦ πρωτεργάτου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, “ἐξέρχεται” τῆς μοναχικῆς σιωπῆς καί τοῦ «ἐρημητηρίου» του καί ἀπευθύνει τήν ἀπό 23.1.1969 ἐπιστολή του πρός τόν π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, μέ τήν παράκληση νά δημοσιευθεῖ στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο». Ἂν καί παρῆλθαν 35 χρόνια ἀπό τή σύνταξή της, ἡ ἐπιστολή, δυστυχῶς, παραμένει και σήμερα τραγικά ἐπίκαιρη… Τό πλῆρες κείμενο τῆς ἐπιστολῆς δημοσιεύεται στίς διπλανές σελίδες. Ἀξίζει ὅμως νά προσέξουμε ἰδιαίτερα ὁρισμένα σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου:
1. Ὁ πόνος τοῦ Ἁγίου : Συγκινητικά εἶναι τά λόγια τοῦ Ἁγ. Παϊσίου : «ἐπειδή ἔφθασαν μέχρι τό ἐρημητήριό μου θλιβερές εἰδήσεις διά τήν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν μας, ἐπόνεσα πολύκαί ἐθεώρησα καλό νά γράψω αὐτά πού ἒνοιωθα». Πονάει πολύ ὁ Ἅγιος, τόσο γιά τό κατάντημα τοῦ Πατριάρχη («διά τήν γραμμήν καί κοσμικήν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα»), ὅσο καί γιά τό συνακόλουθο σκανδαλισμό πού προξενεῖ στίς ψυχές τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν - «τόν μεγάλον σάλον πού γίνεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας … νά κατασκανδαλίσῃ, ὅμως, ὅλους ἐμᾶς, τά τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρά καί μεγάλα, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ», ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνει. Εἴθε τό ἔμπονο ἐνδιαφέρον τοῦ ἁπλοῦ μοναχοῦ Ἁγ. Παϊσίου νά τό ἀποκτήσουν οἱ τά πρῶτα φέροντες ποιμένες τῆς Ὀρθοδοξίας μας! Δυστυχῶς, ὃμως, σέ ἀντίθεση μέ τόν Ἃγιό μας, πολλοί ἐξ αὐτῶν οὔτε κἂν νοιάζονται γιά τό βαρύ σκανδαλισμό πού προκαλοῦν . διαφορά ἐκκλησιαστικοῦ ἢθους καί ποιμαντικοῦ ἐνδιαφέροντος μέ τόν Ὃσιό μας!
2. Οἰκουμενισμός = Πνευματική μοιχεία:Ποιό εἶναι τό κατάντημα τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα κατά τόν Ἃγ. Παΐσιο; Μέ «βαθύ πόνο», λεπτότητα, ἀλλά καί ἐξαιρετική παρρησία ἐγκαλεῖ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη γιά πνευματική μοιχεία: «ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή εἶναι πολύ σεμνή». Ἡ συγκλονιστική αὐτή φράση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου μᾶς θυμίζει παλαιοδιαθηκικό προφητικό λόγοτῶν μεγάλων Προφητῶν Ἱερεμία, Ἰεζεκιήλ, Ὠσηέ[3], οἱ ὁποῖοι ἐγκαλοῦσαν τήν πνευματική ἡγεσία τοῦ Ἰσραήλ γιά «πνευματική μοιχεία», ὅταν ἐγκατέλειπε τήν Πίστη τῶν Πατέρων του καί ἀκολουθοῦσε τά εἴδωλα. Γιά τόν Ἃγ. Παΐσιο τόσο φοβερή εἶναι ἡ πτώση τοῦ Πατριάρχη στόν Οἰκουμενισμό!
3. Οἰκουμενισμός = «συνεταιρισμός ἁμαρτωλῶν» = πρόκληση στή «μέλλουσα ὀργή τοῦ Θεοῦ»!
Μέ περιεκτικό λόγο ὁ Ἅγιος ἀναφέρεται στίς τραγικές ποιμαντικές συνέπειες τῆς οἰκουμενιστικῆς πολιτικῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τίς ὁποῖες ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία μας μέχρι καί σήμερα. Γράφει χαρακτηριστικά: «Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀναπαύσῃ μέν ὅλα τά κοσμικά παιδιά, πού ἀγαποῦν τόν κόσμον καί ἔχουν τήν κοσμικήν αὐτήν ἀγάπην, νά κατασκανδαλίσῃ, ὅμως, ὅλους ἐμᾶς, τά τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρά καί μεγάλα, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ». Δυστυχῶς καί σήμερα παραμένει τραγικά ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου μας…
Θά παρακαλούσαμε τούς πνευματικούς ἐπιγόνους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη νά ἀναλογιστοῦν τή σαφῆ ἐπισήμανση τοῦ προορατικοῦ Ἁγίου μας : «Ἄς γνωρίζωμεν ὅτι δέν ὑπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, ἀλλά καί πνευματικοί. Ἑπομένως ἡ μέλλουσα ὀργή τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπισθῇ μέ συνεταιρισμόν ἁμαρτωλῶν (διότι διπλήν ὀργήν θά λάβωμεν),ἀλλά μέ μετάνοιαν καί τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου». Ἐπιπλέον, ὃσοι θεωροῦν ὃτι μέ τόν Οἰκουμενισμό θά προστατευθεῖ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀπό τήν Τουρκική μανία, ἂς διερωτηθοῦν, τί ἔχει κερδίσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, περιφρονώντας τήν πατερική παράδοση καί ἐναγκαλιζομένη τόν Οἰκουμενισμό, τόν τελευταῖο αἰῶνα; Εἶναι ἀδιαμφισβήτητο ὅτι λειτουργοῦν οἱ «πνευματικοί νόμοι» καί ἔτσι στόν αἰῶνα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ ζημιά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ρωμιοσύνης εἶναι πολύ μεγαλύτερη ἀπό ὅση στά 500 χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας (ἀπώλεια ἐθναρχίας, ξεριζωμός τοῦ Ἑλληνισμοῦ, συρρίκνωση τοῦ ποιμνίου κοκ)[4] !
Ἁπλές σκέψεις πάνω στήν ἐπιστολή τοῦ Ὁσίου Παϊσίου (Β΄)
4. Οἰκουμενισμός καί Ἁγιότητα: Ἰδιαίτερα τραγική εἶναι ἡ διαπίστωση τοῦ Ἁγίου, ὅτι «Μετά λύπης μου, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό. Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει… ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις, πού παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καί Ποιμένων μέ πατερικές ἀρχές». Φοβερός λόγος, μέ τόν πιό ἀπόλυτο καί κατηγορηματικό τρόπο δοσμένος, ἀπό ἕνα διορατικό Ὅσιο, ὁ ὁποῖος πρέπει νά ὁδηγήσει ὅλη τήν Ὀρθοδοξία σέ αὐστηρή αὐτοκριτική, ἐν ὄψει μάλιστα καί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τοῦ 2016…
Ἡ φράση αὐτή τοῦ διορατικοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἐξηγεῖ καί μία ἄλλη κοινή διαπίστωση ὁλοκλήρου τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν: παρά τό ὅτι συμπλήρωσε ἕναν αἰῶνα ἔντονης δράσης, ἡ Οἰκουμενική Κίνηση δέν ἔχει ἀναδείξει οὔτε ἕναν Ἅγιο !Ποτέ στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας ἕνα τόσο δραστήριο πνευματικό κίνημα δέν ἀποδείχθηκε παντελῶς στεγνό ἀπό τήν ἁγιαστική Χάρη τοῦ Θεοῦ.Οἱ πρωτεργάτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μόνο ὡς Ἅγιοι δέν ἀναγνωρίζονται ἀπό τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση! Ἀπόλυτα ἐκκοσμικευμένοι, δίκαια μποροῦν νά καυχηθοῦν μέ κοσμικά κριτήριαὡς “μεγάλοι”, “σπουδαίοι”, ἀκαδημαϊκοί καί καθηγητές, δραστήριοι καί πολυτάλαντοι θρησκευτικοί “μάνατζερ”, εὔκολα ἀναγνωρίσιμοι στά πρωτοσέλιδα τῶν κοσμικῶν περιοδικῶν, μέ ὑψηλές διασυνδέσεις στήν παγκόσμια πολιτική, θρησκευτική καί οἰκονομική ἐλίτ!
Ἔρχεται ὅμως ὁ – κατά κόσμον – “ἀγράμματος” καί κονιορτοποιεῖ τήν κοσμική καί θεσμική τους ἔπαρση: «δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό … ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει»!
Ἀντιθέτως, ὁ χῶρος πού πονᾶ γιά τήν ἔκπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ ἀσκεῖ κριτική, εἶναι γνήσια ἐκκλησιαστικός: παράλληλα μέ τίς ἀνθρώπινες ἐλλείψεις καί ἀδυναμίες πού ἀσφαλῶς ὑπάρχουν– καί τίς ἐπισημαίνει εὔστοχα ὁ Ἅγιός μας – εἶναι ἔντονη ἡ Ἁγιαστική Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού συνεχίζει νά σκηνώνει στά ἀγωνιζόμενα γιά τήν Ἀλήθεια Παιδιά Του, στά πικραμένα ἀπό τήν οἰκουμενιστική ἐπιδημία: Ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ἅγ. Παΐσιος, Ἅγ. Ἰω. Μαξίμοβιτς, Ἅγ. Πορφύριος, Ἅγ. Νεομάρτυρας Ἰλαρίων (Τροΰτσκυ), Ἅγ. Νικόλαος Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς), Ἅγ. Φιλόθεος Ζερβᾶκος, Ἅγ. Κλεόπα (Ἰλίε), Ἰωσήφ Ἠσυχαστής, τί ἄλλο ἀποδεικνύουν παρά τό ὅτι ἡ Ἁγιαστική Θ. Χάρις πλουσιοπάροχα χορηγεῖται σέ ὅσους ἀγωνίζονται μαζί μέ τόν κατά τῶν παθῶν ἀγῶνα καί τόν ἀγῶνα τῆς ἐν Χριστῷ Ὁμολογίας.
5. Ἡ πρόταση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου:Μέ ἀφοπλιστική ἁπλότητα καί σαφήνεια προτείνει ὁ Ἅγιος Παΐσιος τήν σωστή ἐκκλησιαστική καί πατερική στάση ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, παπικῶν καί προτεσταντῶν : «Ἄς εὐχηθοῦμε νά δώσῃ ὁ Θεός τόν φωτισμόν Του σέ ὅλους μας καί εἰς τόν Πατριάρχην μας κ. Ἀθηναγόραν, … νά πραγματοποιηθῇ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στό σκανδαλισμένο ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν καί κατόπιν ἄς γίνῃ σκέψις διά τήν ἕνωσιν μετά τῶν ἄλλων «Ὁμολογιῶν», ἐάν καί ἐφ'ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν νά ἀσπασθοῦν τό Ὀρθόδοξον δόγμα». Ἄς προσέξουμε, ὁ Ἅγιος Παΐσιος δέν χαρακτηρίζει τόν Παπισμό καί τόν Προτεσταντισμό ὡς “Ἐκκλησίες”, ἀλλά «Ὁμολογίες» καί θεωρεῖ ὡς μοναδικό ἀποδεκτό τρόπο ἑνώσεως τήν εἰλικρινῆ ἀποδοχή τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐκ μέρους τους! Καί πρός ὅλους ἐμᾶς λέει ὁ Ἅγιoς:
«κοντά στήν Μητέρα Ἐκκλησία ἔχει καθῆκον καί ὑποχρέωσι ὁ καθένας ν'ἀγωνίζεται μέ τόν τρόπον του … ὁ καθένας μας ἄς βοηθήσῃ μέ τόν τρόπον του διά τήν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας μας».
Ὁ Ἃγιός μας εἶναι σαφέστατος: Ὂχι ἐφησυχασμός, ὂχι ἀδιαφορία,
ἀλλά ἀγῶνας ἐνάντια στήν αἳρεση
«κοντά στήν Μητέρα Ἐκκλησία… διά τήν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας μας».
Ὁμολογιακή ἐπιστολή τοῦ Ὁσίου Παϊσίου
κατά τῶν οἰκουμενιστικῶν καί φιλενωτικῶν κινήσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 23ῃἸανουαρίου 1969
Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπες,
Ἐπειδή βλέπω τόν μεγάλον σάλον, πού γίνεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων φιλενωτικῶν κινήσεων καί τῶν ἐπαφῶν τοῦ Πατριάρχου μετά τοῦ Πάπα,ἐπόνεσα καί ἐγώ σάν τέκνον Τηςκαί ἐθεώρησα καλόν, ἐκτός ἀπό τίς προσευχές μου, νά στείλω καί ἕνα μικρό κομματάκι κλωστή (πού ἔχω σάν φτωχός μοναχός), διά νά χρησιμοποιηθῇ καί αὐτό, ἔστω καί γιά μιά βελονιά, διά τό πολυκομματιασμένο φόρεμα τῆς Μητέρας μας. Πιστεύω ὅτι θά κάμετε ἀγάπην καί θά τό χρησιμοποιήσετε διά μέσου του θρησκευτικοῦ σας φύλλου. Σᾶς εὐχαριστῶ.
Θά ἤθελα νά ζητήσω συγγνώμην ἐν πρώτοις ἀπ'ὅλους, πού τολμῶ νά γράψω κάτι, ἐνῶ δέν εἶμαι οὔτε ἅγιος οὔτε θεολόγος. Φαντάζομαι ὅτι θά μέ καταλάβουν ὅλοι, ὅτι τά γραφόμενά μου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας βαθύς μου πόνος διά τήν γραμμήν καί κοσμικήν ἀγάπην δυστυχῶς τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα. Ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή εἶναι πολύ σεμνή. Αὐτή ἡ ἀγάπη, πού ἀκούσθηκε ἀπό τήν Πόλι, βρῆκε ἀπήχησι σέ πολλά παιδιά του, πού τήν ζοῦν εἰς τάς πόλεις. Ἄλλωστε αὐτό εἶναι καί τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας: ἡ οἰκογένεια νά χάσῃ τό ἱερό νόημά της ἀπό τέτοιου εἴδους ἀγάπες, πού ὡς σκοπόν ἔχουν τήν διάλυσιν καί ὄχι τήν ἕνωσιν…
Μέ μία τέτοια περίπου κοσμική ἀγάπηκαί ὁ Πατριάρχης μας φθάνει στή Ρώμη. Ἐνῶ θά ἔπρεπε νά δείξῃ ἀγάπη πρῶτα σέ μᾶς τά παιδιά του καί στή Μητέρα μας Ἐκκλησία, αὐτός, δυστυχῶς, ἔστειλε τήν ἀγάπη του πολύ μακριά. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀναπαύσῃ μέν ὅλα τά κοσμικά παιδιά, πού ἀγαποῦν τόν κόσμον καί ἔχουν τήν κοσμικήν αὐτήν ἀγάπην, νά κατασκανδαλίσῃ, ὅμως, ὅλους ἐμᾶς, τά τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρά καί μεγάλα, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ.
Μετά λύπης μου, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό. Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει.
Θά ἤθελα νά παρακαλέσω θερμά ὅλους τους φιλενωτικούς ἀδελφούς μας: Ἐπειδή τό θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι κάτι τό πνευματικόν καί ἀνάγκην ἔχουμε πνευματικῆς ἀγάπης, ἄς τό ἀφήσουμε σέ αὐτούς πού ἀγαπήσανε πολύ τόν Θεόν καί εἶναι θεολόγοι, σάν τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καί ὄχι νομολόγοι, πού προσφέρανε καί προσφέρουν ὁλόκληρο τόν ἑαυτόν τούς εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας (ἀντί μεγάλης λαμπάδας), τούς ὁποίους ἄναψε τό πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ ἀναπτήρας τοῦ νεωκόρου. Ἄς γνωρίζωμεν ὅτι δέν ὑπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, ἀλλά καί πνευματικοί. Ἑπομένως ἡ μέλλουσα ὀργή τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπισθῇ μέ συνεταιρισμόν ἁμαρτωλῶν (διότι διπλήν ὀργήν θά λάβωμεν), ἀλλά μέ μετάνοιαν καί τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου.
Ἐπίσης ἄς γνωρίσωμεν καλά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις, πού παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καί Ποιμένων μέ πατερικές ἀρχές. Εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί .ὅμως, δέν εἶναι ἀνησυχητικόν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει. Δέν εἶναι Ναός, πού κτίζεται ἀπό πέτρες, ἄμμο καί ἀσβέστη ἀπό εὐσεβεῖς καί καταστρέφεται μέ φωτιά βαρβάρων, ἀλλά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «καί ὁ πεσών ἐπί τόν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται, ἐφ'ὃν δ'ἄν πέσῃ λικμήσει αὐτόν» (Ματθ. κα΄44-45). Ὁ Κύριος, ὅταν θά πρέπῃ, θά παρουσιάσῃ τούς Μάρκους τούς Εὐγενικούς καί τούς Γρηγορίους Παλαμᾶδες, διά νά συγκεντρώσουν ὅλα τά κατασκανδαλισμένα ἀδέλφια μας, διά νά ὁμολογήσουν τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, νά στερεώσουν τήν Παράδοσιν καί νά δώσουν χαράν μεγάλην εἰς τήν Μητέρα μας.
Εἰς τούς καιρούς μας βλέπομεν ὅτι πολλά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας, Μοναχοί καί λαϊκοί, ἔχουν δυστυχῶς ἀποσχισθῆ ἀπό αὐτήν ἐξ αἰτίας τῶν φιλενωτικῶν. Ἔχω τήν γνώμην ὅτι δέν εἶναι καθόλου καλόν νά ἀποχωριζώμεθα ἀπό τήν Ἐκκλησίαν κάθε φοράν πού θά πταίῃ ὁ Πατριάρχης .ἀλλά ἀπό μέσα, κοντά στήν Μητέρα Ἐκκλησία ἔχει καθῆκον καί ὑποχρέωσι ὁ καθένας ν'ἀγωνίζεται μέ τόν τρόπον του.Τό νά διακόψῃ τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, νά ἀποσχισθῇ καί νά δημιουργήσῃ ἰδικήν του Ἐκκλησίαν καί νά ἐξακολουθῇ νά ὁμιλῇ ὑβρίζοντας τόν Πατριάρχην, αὐτό, νομίζω, εἶναι παράλογον.
Ἐάν διά τήν α ἤ τήν β λοξοδρόμησι τῶν κατά καιρούς Πατριαρχῶν χωριζώμεθα καί κάνωμε δικές μας Ἐκκλησίες - Θεός φυλάξοι! - θά ξεπεράσωμε καί τούς Προτεστάντες ἀκόμη. Εὔκολα χωρίζει κανείς καί δύσκολα ἐπιστρέφει. Δυστυχῶς, ἔχουμε πολλές «Ἐκκλησίες» στήν ἐποχή μας. Δημιουργήθηκαν εἴτε ἀπό μεγάλες ὁμάδες ἢ καί ἀπό ἕνα ἄτομο ἀκόμη. Ἐπειδή συνέβη στό Καλύβι των (ὁμιλῶ διά τά ἐν Ἁγίῳ Ὄρει συμβαίνοντα) νά ὑπάρχῃ καί Ναός, ἐνόμισαν ὅτι μποροῦν νά κάνουν καί δική τους ἀνεξάρτητη Ἐκκλησία. Ἐάν οἱ φιλενωτικοί δίνουν τό πρῶτο πλῆγμα στήν Ἐκκλησία, αὐτοί, οἱ ἀνωτέρω, δίνουν τό δεύτερο. Ἄς εὐχηθοῦμε νά δώσῃ ὁ Θεός τόν φωτισμόν Του σέ ὅλους μας καί εἰς τόν Πατριάρχην μας κ. Ἀθηναγόραν, διά νά γίνῃ πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «ἐκκλησιῶν», νά πραγματοποιηθῇ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στό σκανδαλισμένο Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν καί κατόπιν ἄς γίνῃ σκέψις διά τήν ἕνωσιν μετά τῶν ἄλλων «Ὁμολογιῶν», ἐάν καί ἐφ'ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν νά ἀσπασθοῦν τό Ὀρθόδοξον Δόγμα.
Θά ἤθελα ἀκόμη νά εἰπῶ ὅτι ὑπάρχει καί μία τρίτη μερίδα μέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας. Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἀδελφοί, πού παραμένουν μέν πιστά τέκνα Αὐτῆς, δέν ἔχουν ὅμως συμφωνίαν πνευματικήν ἀναμεταξύ τους. Ἀσχολοῦνται μέ τήν κριτικήν ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καί ὄχι διά τό γενικώτερον καλόν τοῦ ἀγῶνος.Παρακολουθεῖ δέ ὁ ἕνας τόν ἄλλον (περισσότερον ἀπό τόν ἑαυτόν του) εἰς τό τί θά εἰπῇ ἢ τί θά γράψῃ, διά νά τόν κτυπήσῃ κατόπιν ἀλύπητα. Ἐνῶ ὁ ἴδιος, ἄν ἔλεγε ἡ ἔγραφε τό ἴδιο πρᾶγμα, θά τό ὑπεστήριζε καί μέ πολλές μάλιστα μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων. Τό κακό, πού γίνεται εἶναι μεγάλο, διότι ἀφ'ἑνός μέν ἀδικεῖ τόν πλησίον του, ἀφ'ἑτέρου δέ καί τόν γκρεμίζει μπροστά στά μάτια τῶν ἄλλων πιστῶν. Πολλές φορές σπέρνει καί τήν ἀπιστία στίς ψυχές τῶν ἀδυνάτων, διότι τούς σκανδαλίζει. Δυστυχῶς, μερικοί ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε παράλογες ἀπαιτήσεις ἀπό τούς ἄλλους. Θέλουμε οἱ ἄλλοι νά ἔχουν τόν ἴδιο μέ ἐμᾶς πνευματικόν χαρακτήρα. Ὅταν κάποιος ἄλλος δέν συμφωνῇ μέ τόν χαρακτήρα μας, δηλαδή ἢ εἶναι ὀλίγον ἐπιεικής ἢ ὀλίγον ὀξύς, ἀμέσως βγάζομε τό συμπέρασμα ὅτι δέν εἶναι πνευματικός ἄνθρωπος. Ὅλοι χρειάζονται εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ὅλοι οἱ Πατέρες προσέφεραν τάς ὑπηρεσίας των εἰς Αὐτήν. Καί οἱ ἤπιοι χαρακτῆρες καί οἱ αὐστηροί. Ὅπως διά τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητα καί τά γλυκά καί τά ξινά, καί τά πικρά ἀκόμη ραδίκια (τό καθένα ἔχει τίς δικές του οὐσίες καί βιταμίνες), ἔτσι καί διά τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι εἶναι ἀπαραίτητοι. Ὁ ἕνας συμπληρώνει τόν πνευματικόν χαρακτῆρα τοῦ ἄλλου καί ὅλοι εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἀνεχώμεθα ὄχι μόνον τόν πνευματικόν του χαρακτῆρα, ἀλλά ἀκόμη καί τίς ἀδυναμίες, πού ἔχει σάν ἄνθρωπος.
Καί πάλιν ἔρχομαι νά ζητήσω εἰλικρινῶς συγγνώμην ἀπό ὅλους, διότι ἐτόλμησα νά γράψω. Ἐγώ εἶμαι ἕνας ἁπλός Μοναχός καί τό ἔργον μου εἶναι νά προσπαθῶ, ὅσο μπορῶ, νά ἀπεκδύωμαι τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί νά βοηθῶ τούς ἄλλους καί τήν Ἐκκλησίαν, μέσῳ τοῦ Θεοῦ διά τῆς προσευχῆς. Ἀλλ'ἐπειδή ἔφθασαν μέχρι τό ἐρημητήριό μου θλιβερές εἰδήσεις διά τήν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν μας, ἐπόνεσα πολύ καί ἐθεώρησα καλό νά γράψω αὐτά πού ἒνοιωθα.
Ἄς εὐχηθοῦμε ὅλοι νά δώσῃ ὁ Θεός τήν χάριν Του καί ὁ καθένας μας ἄς βοηθήσῃ μέ τόν τρόπον τουδιά τήν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας μας.
Μέ πολύν σεβασμόν πρός ὅλους
Ἕνας Μοναχός Ἐρημίτης [Γέρων Παΐσιος]
Τά ἔντονα γράμματα (bold) ἔχουν τεθεῖ ἀπό τόν ἐκδότη τοῦ φυλλαδίου.
Ἡ ἀνωτέρω σοφή καί διακριτική ἐπιστολή τοῦ Ὁσίου Παϊσίου ἐστάλη στό Διευθυντή τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», ἀρχιμ. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, τό 1969. Δημοσιεύθηκε μέ τίτλο «“Ἄγνωστη” ἐπιστολή πόνου κατά οἰκουμενιστῶν καί φιλενωτικῶν», στό Ὀρθόδοξος Τύπος, τ. 1680, 1681/9,16-3-2007, σ. 1, 5 και τ. 2054/23.1.2015 σ. 1, 7 (http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2054.pdf).
Ὅταν ὁ Ἃγ. Παΐσιος διδάσκει …
Ὄχι συμπροσευχές,
ἀλλά “καλή ἀνησυχία” στούς αἱρετικούς
1. Ὁ Ἅγ. Παΐσιος ἦταν κατηγορηματικά ἀντίθετος ἀκόμα καί στήν ἁπλή συμπροσευχήμέ τούς παπικούς. Διηγήθηκε ὁ Ἅγιος : «Ἦρθαν μία φορά στό Καλύβι δύο Καθολικοί .ὁ ἕνας ἦταν δημοσιογράφος καί ὁ ἄλλος γραμματέας στό Βατικανό. “Πρῶτα νά ποῦμε τό “Πάτερ ἡμῶν”, μοῦ εἶπαν. “Γιά νά ποῦμε τό “Πάτερ ἡμῶν”, τούς λέω, πρέπει νά συμφωνοῦμε καί στό δόγμα, ἀλλά μεταξύ ἡμῶν καί ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί”… Πολλοί πού μιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεό, γιατί δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει οὔτε ἔχουν ἀγάπη ἀληθινή. Ἀγάπη ἀληθινή ἔχει ἐκεῖνος πού ἔχει ὀρθή πίστη, ζῆ κοντά στόν Θεό, καί τότε ὁ Θεός ζωγραφίζεται στό πρόσωπό του καί οἱ ἄλλοι βλέπουν στό πρόσωπό του τόν Θεό. Εὔχομαι ὁ Θεός νά φωτίσῃ ὅλους τούς ἀνθρώπους, μέ τούς ὁποίους εἴμαστε κατά σάρκα ἀδέλφια – ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήν Εὒα – νά ἔρθουν “εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας”, γιά νά γίνουν καί πνευματικά μας ἀδέλφια» (Γ. Παϊσίου, Λόγοι, τ. Ε΄,Σουρωτή 2006, σ. 285-286). Ὁ Ἃγιος ἀρνήθηκε νά πεῖ τό «Πάτερ ἡμῶν» μέ ἓναν ἁπλό παπικό .στό Φανάρι ὅμως ἒβαλαν τόν ἲδιο τόν πάπα νά τό πεῖ καί ὁΠατριάρχης μας ἀντάλλαξε μαζί του καί λειτουργικό ἀσπασμό, σάν νά ἦταν ὁ πάπας Ὀρθόδοξος κληρικός συλλειτουργός του!
2.Τί ὀφείλουμε ὡς Ὀρθόδοξοι νά προσφέρουμε στούς ἑτεροδόξους ; Ὁ Ἅγιος εἶναι σαφέστατος: «Αὐτό πού ἐπιβάλλεται σέ κάθε Ὀρθόδοξο εἶναι νά βάζῃ τήν καλή ἀνησυχία καί στούς ἑτεροδόξους, νά καταλάβουν δηλαδή ὅτι βρίσκονται σέ πλάνη, γιά νά μήν ἀναπαύουν ψεύτικα τόν λογισμό τουςκαί στερηθοῦν καί σ’ αὐτήν τήν ζωή τίς πλούσιες εὐλογίες τῆς Ὀρθοδοξίας καί στήν ἄλλη ζωή στερηθοῦν τίς περισσότερες καί αἰώνιες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ» (Γ. Παϊσίου, Ἐπιστολές, Σουρωτή 1994, σ. 161). Γιά τόν Ἃγ. Παΐσιο, οἱ Οἰκουμενιστές πού μέ τή στάση τους «ἀναπαύουν ψεύτικα τόν λογισμό» τῶν ἑτεροδόξων, ὃτι, τάχα, βρίσκονται στήν ἀλήθεια, τούς ἀδικοῦν καί εἶναι συνυπεύθυνοι γιά τήν ἀπώλειά τους.
3.Ὁ Ὃσιος μέ τά πνευματικά του αἰσθητήρια διέκρινε ὅτι ὁ διαχριστιανικός Οἰκουμενισμός ὁδηγεῖ τελικά καί στό διαθρησκειακό Οἰκουμενισμό καί τήν Πανθρησκεία. Σημειώνει : «Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκή εὐγένεια καί πᾶνε νά δείξουν τόν καλό. Θέλουν νά δείξουν ἀνωτερότητα καί τελικά πᾶνε νά προσκυνήσουν τόν διάβολο μέ τά δύο κέρατα. “Μία θρησκεία, σοῦ λένε, νά ὑπάρχῃ” καί τά ἰσοπεδώνουν ὅλα. Ἦρθαν καί σ’ ἐμένα μερικοί καί μοῦ εἶπαν: “Ὅσοι πιστεύουμε στόν Χριστό νά κάνουμε μία θρησκεία”. “Τώρα εἶναι σάν νά μοῦ λέτε, τούς εἶπα, χρυσό καί μπακίρι (χαλκό) νά τά κάνουμε ἕνα ... Ἔγινε τόσος ἀγῶνας γιά νά λαμπικάρῃ τό δόγμα”. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καί ἀπαγόρευσαν τίς σχέσεις μέ αἱρετικό. Σήμερα λένε: “Ὄχι μόνο μέ αἱρετικό, ἀλλά καί μέ Βουδδιστή καί μέ πυρολάτρη καί μέ δαιμονολάτρη νά συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει νά βρίσκονται στίς συμπροσευχές τους καί στά συνέδρια καί οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μία παρουσία”. Τί παρουσία; Τά λύνουν ὅλα μέ τήν λογική καί δικαιολογοῦν τά ἀδικαιολόγητα.Τό εὐρωπαϊκό πνεῦμα νομίζει ὅτι καί τά πνευματικά θέματα μποροῦν νά μποῦν στήν Κοινή Ἀγορά...»(Γ. Παϊσίου, Λόγοι τ. Α΄, Σουρωτή 2006, σ. 347).
Δυστυχῶς, ἐπιβεβαιώνονται ἢδη τά λόγια τοῦ Ἁγίου: Ὀρθοδόξοι Πατριάρχες προσφέρουν ὡς δῶρο τό… «Ἃγιο Κοράνιο», ὃπως ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ χαρακτήρισαν τό ἀπόσταγμα τῆς “πνευματικότητας” τοῦ Μωάμεθ! Πατριαρχικά χείλη παρέχουν τό “θεολογικό” ὑπόβαθρο τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκριτιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, μέ τήν ἀναφορά σέ «ἀββραμιαῖες» μονοθεϊστικές θρησκεῖες (στήν ἲδια θρησκευτική “οἰκογένεια” Ὀρθοδοξία, Ἰουδαϊσμός καί Ἰσλάμ)! Συμπροσευχέςμέ ὃλες τίς θρησκεῖες στήν Ἀσίζη, στή Γροιλανδία κοκ στή διακονία τοῦ πρακτικοῦ-λαϊκοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ, γιά νά συνηθίζει σιγά-σιγά ὁ λαός μας!
Οἰκουμενισμός: Ἡ “παναίρεση” τῆς ἐποχῆς μας,
στήν ὑπηρεσία τοῦ τεκτονισμοῦ καί τῆς θεοσοφίας
Οἱ οἰκουμενιστές ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἐμπνέεται ἀπό τό αἴτημα τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου γιά ἑνότητα ὅλων τῶν πιστῶν Του καί γεννήθηκε μέ τίς Πατριαρχικές Ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902, 1904 καί 1920. Δυστυχῶς, ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι διαφορετική καί πολύ τραγική: ὅπως ἀποκαλύπτει ἡ μελέτη ἀπορρήτων μασoνικῶν κειμένων, ἡ ἑνότητα τῶν χριστιανῶν, ὅπως σχεδιάστηκε καί προωθεῖται ἀπό τό διαχριστιανικό Οἰκουμενισμό (μέ παπικούς καί προτεστάντες), ἐντάσσεται στά εὑρύτερα πλαίσια τοῦ διαθρησκευτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού ἀποβλέπει στήν ἑνοποίηση ὅλων τῶν θρησκειῶν[5]!
Οἱ μασόνοι εἶναι ἀπολύτως σαφεῖς : «Ὁ Τεκτονισμός … προώρισται αὐτός νά ὑποδείξῃ βραδύτερον τήν βάσιν, ἐπί τῆς ὁποίας θά ἑδρασθῇ ἡ παγκόσμιος θρησκεία τοῦ μέλλοντος, ἥτις θά περισυναγάγῃ τήν Οἰκουμένην ἅπασαν εἰς μίαν ποίμνην ὑπό ἕνα ποιμένα»[6]. Τό ἔργο αὐτό τό ἔχουν ἀναλάβει τά ἀνώτατα κλιμάκια τῆς μασονίας :«Ἡ ἕκτη τάξις [30oς-33οςμασωνικοί βαθμοί] καθιερώθη διά τήν ἵδρυσιν θρησκείας παγκοσμίου»[7]. Ἀσφαλῶς στό ἔργο τοῦ τέκτονα ἐντάσσεται ἡ κατάργηση τῶν θρησκειῶν μέ τή σημερινή τους μορφή: «Ὁ τέκτων ὃτε μεν εἶναι δημοτικός [δημοκρατικός], ὃτε μεν ἀριστοκρατικός, καί ἄλλοτε καταρρίπτει τούς βωμούς τῶν ναῶν,ἄλλοτε κατακρημνίζει τούς θρόνους τῶν βασιλέων»[8]. Μέσῳ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τά χριστιανικά δόγματα, ἀρχικά, καί στή συνέχεια ὅλες οἱ θρησκεῖες θά παραμερίσουν καί θά διαγράψουν τίς διδασκαλίες πού τίς διαφοροποιοῦν καί θά κρατήσουν μόνο τά στοιχεῖα πού τίς ἑνώνουν! Αὐτό εἶναι τό «Βασιλικό Μυστικό»[9]τοῦ Τεκτονισμοῦ, ὅπως ἐκτίθεται στήν τελετή μυήσεως τοῦ «Ὑπερτάτου Πρίγκηπος τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ» (32οςμασωνικός βαθμός) : «Νά ἐλευθερωθοῦν οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου, παραμερίζοντας πολλά πράγματα ἐξ ἐκείνων τά ὁποία τιμοῦν ἤ κηρύσσουν εἰςτάς ἰνδικάς παγόδας, τούς βουδιστικούς ναούς, τά μωαμεθανικά τεμένη καί τάς χριστιανικάς ἐκκλησίας, νά ἀναζητήσουν κάτι τό ἁγνότερον, καί νά προχωρήσουν πρόςμίαν αἰωνίαν ἀλήθειαν, ἔτσι ὥστε νά προκύψῃ ἡ Ἐκκλησία τοῦ μέλλοντος, ὁ νέος ναός τόν ὁποῖον θέλομεν νά οἰκοδομήσωμεν μίας πράγματι καθολικῆς θρησκείας,τότε θά ἀρχίσῃ νά ἀναφαίνεται τό ἀληθές Βασίλειον τῆς Ἐλευθερίας, δεδομένου ὅτι οἱ διδασκαλίες τῶν διαφόρων θρησκειῶν ἔχουν ἀξιοσημείωτον σύμπτωσιν καί συμφωνίαν … αὐτοί εἶναιοἱ Ἅγιοι Τόποι τούς ὁποίους θέλομεν νά κατακτήσωμεν, αὐτός εἶναι ὁ Ναός τόν ὁποῖον θέλομεν νά οἰκοδομήσωμεν, εἰς αὐτό συνίσταται τό Βασιλικόν Μυστικόν». Ἡ σοβαρότητα τοῦ «Βασιλικοῦ Μυστικοῦ» καταδεικνύεται ἀπό τό ὅτι σέ αὐτό μυοῦνται μόνο οἱ «Ὑπέρτατοι Πρίγκηπες», οἱ ἡγέτες τῆς μασονίας (32οςβαθμός) καί δίνουν ὅρκονά μήν ἀποκαλύψουν σέ κανένα τό «ἀπόρρητο ἔργο» γιά τήν πραγμάτωσή του: «ὁρκίζομαι ὅτι δέν θά ἀποκαλύψω εἰς οἱονδήποτε, μή δικαιούμενον νά μάθῃ τοῦτο, οἱονδήποτε τμῆμα τοῦ ἀπορρήτου ἔργου τοῦ βαθμοῦ τούτου (τοῦ 32ου μασονικοῦ βαθμοῦ)»[10].
Ἐπί πλέον δέ,οἱ ἲδιοι οἱ μασόνοι ὁμολογοῦν κυνικά: «Τό εἰρηνοπολιτικόν σωτήριον κήρυγμα τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπέκρυπτε τήν καθαίρεσιν τῆς Ὀρθοδοξίας» (μασονικό περιοδικό «Πυθαγόρας», ἔτος 1930, τ. 1, σ. 17)!
Εἶναι λοιπόν σαφές ὅτι ἡ Οἰκουμενική Κίνηση, ὃπως τήν ζοῦμε, εἶναι πνευματικός καρπός τοῦ τεκτονισμοῦ καί τῆς θεοσοφίας καί αὐτῶν τά ἄνομα καί ἀνήθικα σχέδια καλεῖται νά ὑλοποιήσει. Ἄρχισε νά ἐφαρμόζεται, τόν 19οαἰ, ἀρχικά στόν προτεσταντικό χῶρο[11]μέ καθαρά προτεσταντικές ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις (θεωρία κλάδων-ἀναδενδράδων) καίστοχεύσεις (ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας τοῦ κατακερμα-τισμένου προτεσταντισμοῦ) καί μέ πρωτοπόρους Προτεστάντες. Ἀργότερα, στίς ἀρχές τοῦ 20ουαἰ., στήν Οἰκουμενική Κίνηση προσχώρησε τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως (δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι, σύμφωνα μέ μασονικά περιοδικά, οἱ πρωτεργάτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Πατριάρχες ΚΠόλεως Ἰωακείμ Γ΄, Μελέτιος Μεταξάκης καί Ἀθηναγόρας ἦσαν μασόνοι!). Ὁ παπισμός, ἀρχικά ἦταν ἀντίθετος στόν Οἰκουμενισμό, στή συνέχεια, ὃταν “συμφιλιώθηκε” μέ τή Μασονία[12]μέ τή Β΄ Βατικανή Σύνοδο (1962-65) παρέσχε στόν Οἰκουμενισμό τή “θεολογική” κάλυψη (βαπτισματική θεολογία, ὅρια Ἐκκλησίας) καί πρότεινε συγκεκριμένες πρακτικές γιά τήν ὑλοποίησή του, τίς ὁποῖες ἔκτοτε ἀκολουθεῖ κατά γράμμα ἡ Οἰκουμενική Κίνηση. Ὡς Ὀρθόδοξοι θλιβόμαστε ὅταν διαπιστώνουμε ὅτιοἱ Ἐκκλησιαστικοί μας Ταγοί πορεύονται καί ἐνεργοῦν στά πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βάσει τῆς θεολογίας καί τῶν ἀποφάσεων καί πρακτικῶν ἐπιταγῶν τῆς παπικῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου μέ τελική στόχευση τούς σκοπούς τῆς μασονίας γιά ἑνοποίηση καί συγχώνευση ὅλων τῶν θρησκειῶν !
Εἶναι προφανές ὅτι μία τέτοια προσπάθεια μέ τίς προϋποθέσεις τῆς προτεσταντικῆς καί παπικῆς ἐκκλησιολογίας καί κατά βάθος τῆς θεοσοφίας καί τοῦ τεκτονισμοῦ, εἶναι ἐντελῶς ξένη στήν ἐκκλησιαστική καί πατερική παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Γι’ αὐτό καί ὁ Καθηγητής τῆς Δογματικῆς καί σύγχρονος Ἅγιος, ὁ Ὃσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, χαρακτήρισε τόν Οἰκουμενισμό ὡς «Παναίρεση», ἐνῶ
ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ
ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ.
[1]Τά ἐπίσημα μασονικά περιοδικά κατ’ ἐπανάληψη ἔχουν δημοσιεύσει ὅτι ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἦταν Μασόνος[τόν χαρακτηρίζουν: «μέγα» (Πυθαγόρας1977, τ. 5, σ. 5), «ἐνσυνείδητο μασόνο» (Πυθαγόρας, 1977, τ. 58-59, σ. 49), «τοῦ Ὑπάτου 33ουβαθμοῦ…μεγάλο ὁραματιστή τῆς ἑνώσεως τῶν Χριστιανῶν» (Ἰλισσός, 1973, τ. 97, σ. 41)]. Μάλιστα στίς 12.10.1972 τοῦ ἒκαναν καί μασονικό «μνημόσυνο» στήν Ἀθηναϊκή Μασονική Στοά «Ἁρμονία» (Τεκτονικό Δελτίο, 1972, τ. 104, σ. 232 κἑξ)! Δυστυχῶς γιά τή μνήμη τοῦ Πατριάρχου, δέν ἔχει ὑπάρξει κάποια διάψευση, οὔτε κἄν ἁπλή διαμαρτυρία πρός τό Τεκτονικό Ἵδρυμα ἀπό τούς πνευματικούς «ἐπιγόνους» του…
[2]Ἐξαιρετικά στοιχεῖα-ντοκουμέντα γιά τή στάση τοῦ Ἁγ. Ὄρους ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἡ ἔκδοση Ἁγιορειτῶν Πατέρων «Ἅγιον Ὂρος, Διαχρονική μαρτυρία στούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Πίστεως», Ἃγ. Ὅρος 20142.
[3]βλ. Ἱερεμ. 13, 27, Ἰεζεκ. 23, 43-45, Ὠσηέ, 2, 4-7. 4, 10. Παρόμοια λέει καί ὁ Ἃγ. Ἀναστάσιος Σιναΐτης, PG 89, 765B.
[4] Ἀναλυτικότερα βλ. π. Λάμπρου Φωτοπούλου, Ἕνας αἰῶνας Οἰκουμενισμοῦ, Ἐλεγεῖο στό νέο Ἰσραήλ, Ἀθήνα 2005, σ. 55.
[5] Τά στοιχεῖα τῆς παραγράφου αὐτῆς μᾶς τά παρέσχε ἡ πολυετής καί μοναδική ἐρευνητική ἐργασία τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου, τόν ὁποῖο καί θερμῶς εὐχαριστοῦμε. Μικρό μέρος τῆς ἐργασίας αὐτῆς δημοσιεύθηκε στά πέντε ἀποκαλυπτικά ἄρθρα τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου, «Παγκόσμια θρησκεία και Τεκτονισμός» Α΄-Ε΄, στό Ὀρθόδοξος Τύπος τ. 2077/10.7.15 έως τ. 2081/7.8.15 (www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2077.pdf). Βλ. καί Μοναχοῦ Σεραφείμ, «Ἡ μασονική προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», στό www.impantokratoros.gr/741CE610.el.aspx
[6] (Μασονικό περιοδικό) «Ἀθηνᾶ», ἔτος 1894, τευχ. 3, σ. 55-56 και τευχ. 2, σ. 26-27.
[7] (Μασονικό) «Τυπικόν τοῦ Mυστικοῦ Συνεδρίου [30ουβαθμοῦ] τῶν Μεγάλων Ἐκλεκτῶν Ἱπποτῶν Καδός [“Ἁγίων”]», 1905, σ. 27.
[8] (Μασονικό περιοδικό) Πυθαγόρας, ἔτος 1882, τ. 10, σ. 291.
[9] Ἀναλυτικότερα στά ἄρθρα τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου, «Παγκόσμια θρησκεία και Τεκτονισμός» Α΄-Ε΄, βλ. ὑποσημ. 1.
[10] Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ 33οτῆς Ἑλλάδος, ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ τοῦ 32ουβαθμοῦ τοῦ ἀρχαίου καί ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Τύπου, ἐν Ἀθήναις, 1975.
[11] Ἀναλυτικά βλ. π. Π. Heers, «Οἱ ἱεραποστολικές καταβολές τοῦ συγχρόνου οἰκουμενισμοῦ, Ὁρόσημα στήν πρό τοῦ 1920 πορεία του», στό http://www.impantokratoros.gr/1FD9FFD7.print.el.aspx
[12](Μασονικό περιοδικό) Ὁ Κλειδόλιθος, ἔτος 1983, τ. 15, σ. 36.
↧
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Ο Σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών του Καραμανδανείου νοσοκομείου παίδων Πατρών διοργανώνει 15/07/2014 εθελοντική αιμοδοσία το χώρο του Καραμανδανείου νοσοκομείου στις ώρες πρωί: 8.30-13.30 και το απόγευμα 17.30-20.30.Εάν δεν έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας και έχουν περάσει τέσσερις μήνες από την προηγούμενη φορά που πρόσφερες αίμα, παρακαλούμε να ανταποκριθείς στην πρόσκλησή μας γιατί οι ανάγκες για αίμα το καλοκαίρι δεν πάνε διακοπές.
Έφτασε το καλοκαίρι πλησιάζουν οι διακοπές και οι μέρες χαλάρωση και ξεκούραση. Δυστυχώς οι πάγιες ανάγκες της χώρας μας αυτό τον καιρό είναι μεγαλύτερες από κάθε άλλη εποχή. Τα ατυχήματα αρκετά και επίσης μια πολύ σημαντική μερίδα της κοινωνίας μας(άτομα με θαλασσαιμία) έχουν μεγάλο πρόβλημα ,αυτό που μόνο χρειάζονται είναι να μεταγγιστούν στην ώρα τους ώστε να κάνουν και αυτοί με την οικογένεια τους διακοπές. Ας κάνουμε την διάφορα φέτος και να το βάλουμε στο πρόγραμμα μας μην αδιαφορήσουμε σκεφτόμενοι μόνο τον εαυτό μας και τις διακοπές μας.
↧
ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΑΤΡΩΝ (ΜΕΤΟΧΙΟΝ Ι.Μ.ΜΑΡΙΤΣΗΣ)
ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΑΤΡΩΝ (ΜΕΤΟΧΙΟΝ Ι.Μ.ΜΑΡΙΤΣΗΣ)
Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ "Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ"ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΜΕ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΔΙΗΜΕΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ.(Ο Ι.Ν. ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΖΑΒΛΑΝΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΧΑΙΚΗΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.)
Ιερά Μητρόπολις Πατρών
Ιερός Ναός Αγίου Νικοδήμου
(Οδός Αχαϊκής Συμπολιτείας, Ζαβλάνι)
Θρησκευτική Πανήγυρις Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Β΄ Αγία Τράπεζα
Δευτέρα 13 Ιουλίου : Μέγας Εσπερινόςμετ΄ αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος, υπό του αρχιμανδρίτου π. Αμβροσίου Γκουρβέλου, προϊσταμένου Μητροπολιτικού Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας,ώρα 7.30 μ.μ.
Τρίτη 14 Ιουλίου : Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, ώρα 7-10 π.μ.
Τρίτη 14 Ιουλίου : Μέγας Εσπερινός - Ιερά Παράκλησις ώρα 7.15 μ.μ
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
↧
Εκδήλωση στην Φιλαρμονική «Απόλλων» για την μάχη της Κύπρου του 1974
Στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων της Φιλαρμονικής Εταιρείας «Απόλλων» στον Πύργο πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής 12 Ιουλίου 2015 από τον Σύνδεσμο Πολεμιστών και Τραυματιών Κύπρου 1974 Νομού Ηλείας η εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους Ήρωες που πολέμησαν τον εισβολέα ¨Αττίλα¨, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του τ. Δημάρχου Γαστούνης Κώστα Λούρμπα «Η Προδοσία της Κύπρου και εμείς…».
Το καλωσόρισμα των παρευρεθέντων στην εκδήλωση έγινε με σύντομη ομιλία από τον Πρόεδρο της Φιλαρμονικής και του Συνδέσμου Πολεμιστών και Τραυματιών Κύπρου 1974 Νομού Ηλείας κ. Αθανάσιο Δασκόπουλο, που αναφέρθηκε στην παρουσία δεκάδων Ηλείων πολεμιστών στις μάχες στην Κύπρο από τις 20 Ιουλίου 1974 μέχρι τα τέλη του Αυγούστου. Στον αγώνα αυτόν, προσέθεσε ο κ. Δασκόπουλος, κινδύνευσε ο ίδιος πολλές φορές, ενώ είδε νεκρούς συμπολεμιστές του και γύρισε στην Ελλάδα με το αίσθημα της πίκρας για τις προδομένες θυσίες.
Χαιρετισμό εκ μέρους του Μητροπολίτου Ηλείας κ. Γερμανού απηύθυνε ο π. Χαράλαμπος Αθανασόπουλος, που απήγγειλε πολύστιχο ποίημα του για τον Ελληνισμό και τους ήρωες της Κύπρου από την εποχή της Ε.Ο.Κ.Α. ως τις μάχες του 1974.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Για το βιβλίο του Κώστα Λούρμπα «Η Προδοσία της Κύπρου και εμείς…» μίλησε ο Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Πανεπιστημίου Πατρών κ. Αλέξης Καράμπελας, που ανάμεσα στα άλλα επισήμανε : «Μέσα στο βιβλίο ξαναζωντανεύουν ο χορός του θανάτου στα μαρμαρένια αλώνια του Διγενή, οι νέοι ακρίτες χορεύουν τον χορό της ψυχής της ζωής με τον θάνατο. Βασιλεύει από την μια πλευρά το θάρρος και η γενναιότητα και από την άλλη η λιποψυχία των επιτελικών. Μεγαλόπρεπη η αποφασιστικότητα και η προσήλωση στο καθήκον και από την άλλη πλευρά το τείχος της άρνησης. Η ελληνική ψυχή να μάχεται και να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια και από την άλλη η δειλία των πολικών και των στρατηγών. Η υπερηφάνεια με την πλήρη ταπείνωση».
Την προσωπική του μαρτυρία από την πρώτη μέρα της εισβολής (20 Ιουλίου 1974) στην περιοχή της Κυρήνειας ως Αξιωματικού του Μηχανικού παρουσίασε ο Αντιστράτηγος ε.α. κ. Πανάγος Παναγόπουλος, με καταγωγή από τον Πύργο. Ο κ. Παναγόπουλος μίλησε για τις πράξεις αυτοθυσίας των υπερασπιστών της πρώτης γραμμής στον ¨Αττίλα 1¨, που έρχονταν σε αντιδιαστολή με τις σκόπιμες ή όχι παραλείψεις και την αδράνεια κάποιων Πολιτικών και Στρατιωτικών ηγητόρων σε Ελλάδα και Κύπρο. Στο πλαίσιο των δύο ομιλιών το μέλος της Θεατρικής Ομάδας Πύργου κ. Νάνσυ Τζανετοπούλου απήγγειλε τρία ποιήματα του Βύρωνος Δάβου, του Σάκη Γεωργακόπουλου και π. Χαραλάμπου Αθανασόπουλου, προς τιμήν του Ελληνισμού ης Κύπρου.
ΜΙΚΡΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ
Στο τέλος της εκδηλώσεως παρατέθηκε μικρή δεξίωση προς τιμήν των Πολεμιστών, των επισήμων και των πολιτών που συμμετείχαν στην εκδήλωση παρέθεσε ο Σύνδεσμος Πολεμιστών και Τραυματιών Κύπρου 1974(προσφορά των τοπικών οινοποιιών Μυλωνά, Μπριντζίκη και Καράμπελα), όπου υπήρξε και η ευκαιρία συζήτησης επί των γεγονότων του 1974. Παράλληλα διανεμήθηκε δωρεάν σε όλους η ποιητική συλλογή «Οι Αγχόνες-Στη μνήμη Καραολή και Δημητρίου» του Βύρωνος Δάβου, με ποιήματα που τα είχε γράψει προ 60 ετών στα χρόνια του Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.
Ανάμεσα στους άλλους το ¨παρών¨ έδωσαν παλαιοί Πολεμιστές του 1974, ο Διοικητής της ΣΕΤΤΗΛ κ. Ιωάννης Ζαφείρης, ο εκπρόσωπος της 117 Πτέρυγα Μάχης, ο Αντιπρόεδρος του ΕΒΕ Ηλείας κ. Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Παλαιμάχων Κορέας Ν. Ηλείας κ. Κωνστ. Φάρος, η Υποστράτηγος ε.α. κ. Αργυρώ Φάρου-Καββαθά, ο τ. Δήμαρχος Κρεστένων κ. Παν. Αθανασόπουλος, ο τ. Δήμαρχος Γαστούνης κ. Κώστας Λούρμπας, ο τ. Διοικητής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας κ. Νίκος Μιχαλόπουλος, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού Νομού Ηλείας κ. Ζώης Υφαντής, ο ιστορικός και συγγραφέας κ. Βύρων Δάβος, ο π. Νικόλαος Κατσιδήμας, η επίτιμη Σχολική Σύμβουλος κ. Χαρά Ρόρρη, ο Γραμματέας Συνδέσμου Οπλιτών Ν. Ηλείας κ. Γεώργιος Κουρκούτας, το μέλος του ΔΣ της ΕΣ Ηλείας κ. Σπύρος Γιακουμέλος, ο Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. κ. Ιωάννης Γιαννόπουλος κ.ά.
↧
↧
ΚΟΝΙΤΣΑ Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος για τον Άγιο Παϊσιο
↧
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, προεχείρισε Πρωτοπρεσβύτερο τόν π. Παναγιώτη Θωμᾶ
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, προεχείρισε Πρωτοπρεσβύτερο τόν Προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Μαρίνης Πατρῶν π. Παναγιώτη Θωμᾶ, γιά τόν ὁποῖο μίλησε μέ πολύ ἐπαινετικά λόγια γιά τήν ἐργασία του καί τήν ἐν γένει δραστηριότητά του στό γεώργιο τοῦ Θεοῦ.
↧
Μέ λαμπρότητα ἐτελέσθησαν τά Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Μαρίνης Πατρῶν
Μέ τήν συμμετοχή πλήθους Λαοῦ ἀπό τήν Πάτρα καί ἄλλες περιοχές ἐτελέσθησαν ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου τά Ἐγκαίνια τοῦ νεοδμήτου καί περικαλλοῦς Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Μαρίνης Πατρῶν, στίς 12 Ἰουλίου ἡμέρα Κυριακή.
Τήν παραμονή ἔγινε ἡ κατάθεση τῶν Ἱερῶν Μαρτυρικῶν Λειψάνων, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί ἐν συνεχείᾳ ἐτελέσθη μέγας Ἑσπερινός ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, στό τέλος τοῦ ὁποίου ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στή σημασία πού ἔχει ὁ Ναός στή ζωή μας καί στούς κόπους καί μόχθους πού κατεβλήθησαν γιά νά ἀνεγερθῇ ὁ περικαλλής αὐτός Ναός. Ἐπίσης ἔκανε ἀναφορά, στόν Ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ πρώτου ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης του μετά τήν ἁγιοκατάταξή του. Συνέδεσε δέ τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου μέ τίς δύσκολες ἡμέρες, πού περνάει ἡ πατρίδα μας καί ἐτόνισε ὅτι ὁ Ὅσιος Παΐσιος, ὅπως ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας, εἶναι ἡ παρηγοριά μας.
Τήν Κυριακή 12 Ἰουλίου ἐτελέσθησαν τά Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἡ πρώτη μετά τόν Ἐγκαινιασμόν Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου.
Στά πλήθη τῶν πιστῶν πού κατέκλυσαν τόν Ἱερό Ναό καί τά πέριξ αὐτοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος ἐξήγησε τά τῆς τελετῆς τῶν Ἐγκαινίων καί συνέστησε νά ἔχωμε βαθειά πίστη στό Θεό καί ἀφοσίωση στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, γιατί εἶναι ἡ μόνη δύναμη πού ποτέ δέν ἀπογοητεύει τόν ἄνθρωπο, ἀλλά τοῦ δίδει χαρά, νόημα καί σκοπό στήν πορεία του, παρηγορία καί τήν βεβαιότητα τῆς ὄντως ζωῆς.Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος, προεχείρισε Πρωτοπρεσβύτερο τόν Προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ π. Παναγιώτη Θωμᾶ, γιά τόν ὁποῖο μίλησε μέ πολύ ἐπαινετικά λόγια γιά τήν ἐργασία του καί τήν ἐν γένει δραστηριότητά του στό γεώργιο τοῦ Θεοῦ. Μέ θερμά λόγια ἀνεφέρθη καί σέ ὅλους τούς συνεργάτες τοῦ π. Παναγιώτη στό ἐνοριακό ἔργο. Εὐχαρίστησε ὅλους, ὅσοι παντοιοτρόπως ἐκοπίασαν γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρῶτος Ναός πού θεμελίωσε ὁ Σεβασμιώτατος ὅταν κατεστάθη Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῶν Πατρῶν, ἐπί οἰκοπέδου τό ὁποῖο ἐξησφάλισε μέ τήν βοήθεια τοῦ τότε Δημάρχου Πατρέων κ. Ἀνδρέου Καράβολα καί τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου. Ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Μαρίνης εἶναι πλέον ἐνοριακός, ἀφοῦ ἱδρύθηκε μέ ἐνέργειες τοῦ Σεβασμιωτάτου ἐπισήμως ἐνορία φερώνυμη τῆς Ἁγίας Μαρίνης, κάτι πού εἶχε μεγάλη ἀνάγκη ἡ περιοχή.
↧
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος
ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΗΓΑΠΗΣΑΣ...εκπομπή 7η
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
↧
↧
Ὁ Πατριάρχης εἰς τόν πρῶτον ἑορτασμόν τῆς μνήμης τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις
Ὁ Πατριάρχης εἰς τόν πρῶτον ἑορτασμόν
τῆς μνήμης τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 11ης Ἰουλίου, ἀνεχώρησεν ἀεροπορικῶς εἰς Θεσσαλονίκην, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου,ἵνα προστῇ τοῦ ἑορτασμοῦ τό πρῶτον τῆς μνήμης τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, μετά τήν πρόσφατον, κατά μῆνα Ἰανουάριον ἐ.ἔ., Ἁγιοκατάταξιν αὐτοῦ, τοῦ ὁποίου ὁ τάφος εὑρίσκεται ἐν τῷ Γυναικείῳ Ἡσυχαστηρίῳ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἐν Σουρωτῇ, προπεμφθείς ἐκ τοῦ Ἀερολιμένος τῆς Πόλεως ὑπό τοῦ Σεβ. Ἐπιτρόπου Αὐτοῦ Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων κ. Ἀποστόλου. Τόν Πατριάρχην συνώδευον ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανος, Πρωτοσυγκελλεύων, οἱ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιδιάκονος κ. Ἀνδρέας καί Κωδικογράφος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Διάκονος κ. Παΐσιος καί ὁ Ἐντιμ.κ. Πέτρος Μπαζγκάρλο, ἐκ τῶν Γραμματέων τῶν Πατριαρχείων.
Ἐν τῷ ἀερολιμένι «Μακεδονία» τῆς Θεσσαλονίκης τόν Παναγιώτατον ὑπεδέχθησαν οἱ Ἡγούμενοι τῶν Πατριαρχικῶν καί Σταυροπηγιακῶν Μονῶν Ἁγ. Ἀναστασίας Φαρμακολυτρίας Βασιλικῶν, Σεβ. Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Ἀπόστολοςκαί Βλατάδων Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Ἀμορίου κ. Νικηφόρος,οἱ ὁποῖοι καί προσετέθησαν εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν, οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, Κασσανδρείας κ. Νικόδημος, Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας, Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ. Ἰωάννης, Κίτρους κ. Γεώργιος, Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστῖνος, οἱ Θεοφιλ. Ἐπίσκοποι Θεουπόλεως κ. Παντελεήμων καί Θερμῶν κ. Δημήτριος, ἡ Ὁσιωτ.Μοναχή Φιλοθέη,Καθηγουμένη τοῦ ὡς ἄνω Ἡσυχαστηρίου, Ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτειακῶν καί Πολιτικῶν Ἀρχῶν καί ὁ Ἐντιμ. κ. Tuğrul Biltekin, Γεν. Πρόξενος τῆς Τουρκίας ἐν Θεσσαλονίκῃ.
Ἀκολούθως, ὁ Πατριάρχης καί οἱ μετ᾿ Αὐτοῦ μετέβησαν εἰς τήν Ἱ. Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Βλατάδων ὅπου προσεκύνησαν ἐν τῷ Καθολικῷ καί ἐπεσκέφθησαν τόν Προηγούμενον τῆς Μονῆς Σεβ. Μητροπολίτην Τυρολόης καί Σερεντίου κ. Παντελεήμονα.Ἀκόμη, ὁ Παναγιώτατος ἐπεκοινώνησε μετά τῶν προσελθόντων πιστῶν, προέβη εἰς δηλώσεις πρός τήν τηλεόρασιν καί ηὐλόγησε τήν μεσημβρίαν τήν μοναστηριακήν τράπεζαν.
Τό ἑσπέρας,ὁ Πατριάρχης μετέβη εἰς τό Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Σουρωτῆς, ὅπου ἐτελέσθη Δοξολογία ἐν τῷ Καθολικῷκαθ᾿ ἥν Τόν προσεφώνησεν ἡ Ὁσιωτ. Ἡγουμένη Μοναχή Φιλοθέη καί Τῷ προσέφερεν ἱ. εἰκόνα τοῦ νέου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας ἐνῶ ὁ Παναγιώτατος προσέφερεν εἰς τόν ἱ. ναόν ἀργυροῦν χέρνιβα ἐκ Κωνσταντινουπόλεως. Ἐξ ἄλλου, ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης ἅγιος Κασσανδρείας προσέφερεν εἰς τόν ὑψηλόν ἐπισκέπτην του ἐπιτραχήλιον καί ὠμοφόριον, ὁ δέ Πατριάρχης ἀνταπέδωκε τήν χειρονομίαν διά τῆς προσφορᾶς ἀρχιερατικοῦ ἐγκολπίου. Ἐν συνεχείᾳ ἤρξατο ἡ Ἱερά Ἀγρυπνία κατά τήν ὁποίαν ὁ Παναγιώτατος ἐχοροστάτησε κατά τόν Μ. Ἑσπερινόν καί τόν Ὄρθρον καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας ἐν συλλειτουργίᾳμετά τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου, ἐκπροσωπήσαντος τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Ἱερώνυμονκαί τήν Διαρκῆ Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,Μιλήτου κ. Ἀποστόλου, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου, τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Ἀμορίου κ. Νικηφόρουκαί τοῦ οἰκείου ΠοιμενάρχουΜητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου.
Παρέστησανοἱ Σεβ.Μητροπολῖται Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιος, Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας κ. Παντελεήμων, Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ. Ἰωάννης καί οἱ Θεοφιλ. Ἐπίσκοποι Θεουπόλεως κ. Παντελεήμων καί Ρηγίου κ. Εἰρηναῖος,ἐκπρόσωποι τῶν ἀρχῶν, Ἡγούμενοι Ἱ. Μονῶν, κληρικοί καί μέγα πλῆθος εὐσεβῶν προσκυνητῶν ἐλθόντων διά νά ζητήσουν τάς προσευχάς καί τήν πρός Θεόν μεσιτείαν τοῦ νέου Ὁσίου, οἵτινες ἀνέμενον ἐπί ὥρας ἵνα προσκυνήσουν τόν τάφον αὐτοῦ. Ἐκεῖ, μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, προσεκύνησε καί προσηυχήθη καί ἡ Α. Θ. Παναγιότης.
Κατά τήν διάρκειαν τῆς Ἀγρυπνίας ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὡμίλησε καταλλήλως δίς πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα, κατά τόν Μ. Ἑσπερινόν καί κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν μετά τήν ἀνάγνωσιν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, διαζωγραφήσας τάς ἀρετάς τοῦ Ὁσίου Παϊσίου καί ἐνθαρρύνας τούς πιστούς εἰς τόν πνευματικόν των ἀγῶνα καί τήν ἀντιμετώπισιν τῶν δυσκολιῶν τοῦ καθημερινοῦ βίου.
Ἐπίσης, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ηὐχαρίστησε τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, τόν Σεβ. Μητροπολίτην Κασσανδρείας καί τήν Ὁσιωτάτην Καθηγουμένην.
Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς, 12ης τ. μ., ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, προπεμφθείς ὑπό τῶν καί ὑποδεξαμένων Αὐτόν ἐπισήμων προσώπων, ἐπέστρεψεν εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ, γενόμενος δεκτός ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ τῆς Πόλεως ὑπό τοῦ Σεβ. Ἐπιτρόπου Αὐτοῦ ΜητροπολίτουΓέροντος Δέρκων κ. Ἀποστόλου.
* * *
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, τό ἑσπέρας τῆς Δευτέρας, 13ης Ἰουλίου,ἐτίμησε διά τῆς ὑψηλῆς Αὐτοῦ παρουσίας τήν ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς Γαλλίας δοθεῖσαν δεξίωσιν, ἐν τῷ ἐν Σταυροδρομίῳ «Palais de France»,καί συνεχάρη τῷ Ἐξοχ.κ. Laurent Bili, Πρέσβει ἐν Ἀγκύρᾳ, καί τῇ Εὐγεν. κ. Muriel Domenach,Γεν. Προξένῳ ἐνταῦθα.
* * *
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν:
Τόν Θεοφιλ.Ἐπίσκοπον Παμφίλου κ. Δανιήλ, διακονοῦντα τούς ὑπό τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Ὀρθοδόξους Οὐκρανούς ἐν Η.Π.Α. .
Τόν Σεβ. ΡΚαθολικόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Antonio Lucibello, Νούντσιον τοῦ Βατικανοῦ ἐν Ἀγκύρᾳ, ἐπί τῇ κατόπιν δεκαετοῦς θητείας ἐν Τουρκίᾳ ὁριστικῇ ἐπιστροφῇ αὐτοῦ εἰς Ἰταλίαν.
Τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Θεολόγον Σαμαρᾶν, Στρατιωτικόν Ἱερέα.
Τόν Αἰδεσιμολ.Πρωτοπρεσβύτερον κ. Νικόλαον Καραγιάννην, ἐπί κεφαλῆς ὁμίλου προσκυνητῶν ἐκ τῆς ἐνορίας Ἁγίου Νικολάου Ἀμφίσσης.
Τόν Ἐντιμ. κ. Ἐμμανουήλ Παπιδάκηνμετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Μαρίας Ἐμμανουέλαςκαί τόν Ἐντιμ. κ. Διονύσιον Κλάδην μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Ἑλένηςκαί τῶν τέκνων αὐτῶν, ἐξ Ἡρακλείου Κρήτης.
* * *
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη:
Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιδιακόνου κ. Ἀνδρέου, κατά τό ὑπό τῆς Εὐγεν. κ. Muriel Domenach, Γεν. Προξένου τῆς Γαλλίας ἐν τῇ Πόλει, παρατεθέν δεῖπνον (iftar), ἐν τῷ ἐν Σταυροδρομίῳ «Palais de France», τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 10ης Ἰουλίου.
Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἐκκκλησιάρχου κ. Βενιαμίν, κατά τό ὑπό τοῦ Ἐξοχ. κ. Egemen Bağış, πρῴην Ὑπουργοῦ, ἐν τῷ Πτωχοκομείῳ Darülaceze παρατεθέν δεῖπνον (iftar), τήν Τετάρτην, 8ην τ.μ. .
Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Χρυσάνθου Δημητριάδου, κατά τό ὑπό τοῦ Σοφολ. κ. Mehmet Nuri Yılmaz, πρῴην Διευθυντοῦ Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τῆς Τουρκίας, καί τοῦ Ἐντιμ. κ. Metin Yalçın, Ἐπιχειρηματίου, παρατεθέν δεῖπνον (iftar), ἐν τῷ ἐν Χαλκηδόνι «Büyük Kulüp», τήν Τετάρτην, 8ην ἰδίου.
Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Βαρθολομαίου Τάκου,κατά τό ὑπό τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἐπιτροπῶν τῶν Κοινοτήτων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων διοργανωθέν δεῖπνον ἐν πλῷ, ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Σεβ. Μητροπολίτου κ. Ἰακώβου, τό Σάββατον, 11ην Ἰουλίου.
* * *
Σεπτῇ ἐντολῇ, ὁ Πανοσιολ.Μ. Ἐκκλησιάρχης κ. Βενιαμίν, ἐπεσκέφθη τόν ἐν τῷ ἐν Ataşehir Πανεπιστημιακῷ Νοσοκομείῳ Yeditepe νοσηλευόμενον Ἐντιμ. κ. Sinan Tuncer, διαβιβάσας αὐτῷ τάς Πατριαρχικάς εὐχάς ὑπέρ ἀποκαταστάσεως τῆς ὑγείας αὐτοῦ.
↧
Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή του Προφήτου Ηλιού
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ & ΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΕΙΣ ΚΡΥΑ ΙΤΕΩΝ
ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ
Η Λ Ι Ο Υ
ΤΟΥ ΘΕΣΒΙΤΟΥ
Την Κυριακή 19 Ιουλίου 2015, εις τον Ιερό μας Ναό, θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή του Αγίου ενδόξου Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.
Τη Δευτέρα το πρωί, δεν θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία
Έναρξις: 9:00 μ.μ. Λήξις: 1:00 π.μ.
↧
Αγρυπνία Αγίας Άννης
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ
ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Την Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015το βράδυ εις τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πατρώνθα τελεσθεί ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑεπί τη εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης.
Ώρα: 8:00 μ.μ.– 1:00 νυκτ.
Κατά την Αγρυπνία θα προστεί ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος Παντελίδης
↧