Παιδαγωγική ημερίδα με τίτλο: "Ελληνορθόδοξη Παιδεία: Όαση στην έρημο της απαιδείας".

June 23, 2015, 12:50 pm

≫ Next: Τιμή τω Αγνώστω Γερασίμω! - Χρήστος Φωτόπουλος

≪ Previous: Ας βλέπουμε τον Θεό όπως είναι ο ίδιος - Αββάς Ισαάκ Σύρος

$

0

0

Εκπαιδευτήρια «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

 Ισθμού Κορίνθου

Παιδαγωγική ημερίδα με τίτλο:

 "Ελληνορθόδοξη Παιδεία: Όαση στην έρημο της απαιδείας".

Ημερίδα με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων λειτουργίας των Εκπαιδευτηρίων.

Από το intv.gr  εδώ

Ομιλούν:

Ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών,

Κωνσταντίνος Δεληκωνσταντής.

Η Ομότιμη Καθηγήτρια της Οδοντιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών,

Μερόπη Σπυροπούλου.

Καθηγητές, Γονείς και Μαθητές των Εκπαιδευτηρίων.

Συντονιστής – παρουσιαστής: Λυκούργος Μαρκούδης, Επικοινωνιολόγος

Χορωδία των Εκπαιδευτηρίων.

---

Τιμή τω Αγνώστω Γερασίμω! - Χρήστος Φωτόπουλος

June 23, 2015, 2:01 pm

≫ Next: Article 1

≪ Previous: Παιδαγωγική ημερίδα με τίτλο: "Ελληνορθόδοξη Παιδεία: Όαση στην έρημο της απαιδείας".

$

0

0

Τιμή τω Αγνώστω Γερασίμω!

Μια είδηση μας συνεκλόνισε το πρωί της Δευτέρας, μια είδηση απρόσμενη, κι όμως ήταν αληθινή…<< Ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γεράσιμος Εκοιμήθει>>. Ποιος να το πιστέψει, τίνος ο νους να το αντιληφθεί, αυτός που μόλις 22 ημέρας πριν άκουσε την Φωνή Του Θεού και είδε την Χάρη Του να τον επισκιάζει, τώρα και πάλι ήκουσε ένα κάλεσμα, διαφορετικό αυτή τη φορά, ένα αιώνιο κάλεσμα το οποίο τον καλούσε να επιστρέψει στην Ουράνια Πατρίδα.

Δεν σε γνωρίσαμε από κοντά, δε σου φιλήσαμε το χέρι, δεν σε είδαμε να λειτουργείς, δεν σε ακούσαμε να κηρύττεις εκ του σύνεγγυς κι όμως δάκρυα κύλησαν εκ των οφθαλμών μας όταν είδαμε το Σεπτό σκήνωμά σου να επιστρέφει στην Επαρχία και συνάμα Γενέτειρά σου, όταν είδαμε το ποίμνιο σου να κλαίει και να θρηνεί τον Πατέρα Επίσκοπό του, όταν είδαμε εσένα άπνουν, ακίνητον ως Νεκρόν να ενθρονίζεσαι εις την Καθέδρα σου.Κι όμως πόνο αισθανθήκαμε εις την ψυχή μας για Σένα γλυκύτατε Δέσποτα.

Σε μάθαμε μέσα σε δύο μέρες.. Καλόγερος, Παπάς, Δεσπότης, Ειλικρινής, Γεμάτος Αγάπη, Νοσταλγός του ουρανού, άνθρωπος του Θεού!!! Δεν επιθυμούσες τα πλούτη ούτε και την ανθρώπινη Δόξα, ούτε τα μεγαλεία και τους επαίνους των ανθρώπων, επιθυμούσες Τον Θεόν και γι αυτό η ζωή σου ήταν μια ατελείωτη κοινωνία μαζί Του. Παρά το γεγονός ότι έγινες Επίσκοπος και ανήλθες σε θρόνο Αρχιερατικό εντούτοις δεν έπαψες να αγαπάς το ταπεινό στασίδι του Μοναχού!

Αγαπημένε μας Δεσπότη, τι κι αν δεν σε γνωρίσαμε από κοντά, τι κι αν αυτό δε θα γίνει ποτέ, σκύβουμε ταπεινά το κεφάλι ενώπιον σου και σε παρακαλούμε να πέμψεις εξ ουρανού δρόσον ίνα αναπαύσει ημάς εκ της καμίνου των Θλίψεων και των δοκιμασιών. Τώρα θα συναντηθούμε στην προσευχή, εμείς θα ευχόμαστε ο καλός Θεός να σε αναπαύσει και Εσύ θα εύχεσαι για εμάς… Σε αγαπούμε, θα σε θυμόμαστε άχρι να ανταμώσουμε εκεί ψηλά στα Επουράνια! <<Kαλύτερα να έπαιρνε ο Θεός εμένα Αφέντη μου και όχι εσένα>> έτσι σου είπε μια απλή γυναίκα αντικρίζοντάς σε εχθές, σε άρπαξε η αγάπη Του, Χαίρε και πάλι χαίρε… μετά από Σένα ποιος; Στο καλό Πατέρα Γεράσιμε της καρδιάς μας!!!

Χρήστος Φωτόπουλος

Article 1

June 23, 2015, 8:25 pm

≫ Next: Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και π. Θεολόγος Αγιορείτης για τον Άγιο Παΐσιο

≪ Previous: Τιμή τω Αγνώστω Γερασίμω! - Χρήστος Φωτόπουλος

$

0

0

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και π. Θεολόγος Αγιορείτης για τον Άγιο Παΐσιο

June 23, 2015, 8:26 pm

≫ Next: Πανήγυρις Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Πατρών

≪ Previous: Article 1

$

0

0

Στίς 15-6-2015 στήν αἴ­θου­σα τοῦ Σι­σμα­νό­γλει­ου Με­γά­ρου Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, ὅ­που στε­γά­ζε­ται  τό Ἑλ­λη­νι­κό Προ­ξε­νεῖο, ἔ­γι­νε ἡ πα­ρου­σί­α­σις τοῦ βι­βλί­ου «Ὁ βί­ος τοῦ Γέ­ρον­τος Πα­ϊ­σί­ου τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του» τοῦ Ἱ­ε­ρο­μο­νά­χου Ἰ­σα­άκ.  

Τό βι­βλίο με­τα­φρά­στη­κε στήν τουρ­κι­κή γλώσ­σα ἀ­πό τήν πο­λί­τισ­σα κ. Ἀ­να­στα­σία Ἀρ­πατ­ζή καί ἐκ­δό­θη­κε ἀ­πό τό πε­ρι­ο­δι­κό «ΦΑΡΟΣ»τ­ῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως.

Τό βι­βλίο πα­ρου­σί­α­σαν ἡ ἐκ­δό­τρια κ. Μα­ϋν­τά Σαρ­ρήκαί ἡ με­τα­φρά­στρια.

Ἀ­κο­λού­θως μί­λη­σε ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της Ἱ­ε­ρο­μό­να­χος π. Θε­ο­λό­γος καί τέ­λος ἐ­πι­σφρά­γι­σε τήν ἐκ­δή­λω­σι ὁ Πα­να­γι­ώ­τα­τος Οἰ­κου­με­νι­κός Πα­τρι­άρ­χης κ. Βαρ­θο­λο­μαῖ­ος.

Πα­ρα­θέ­του­με τίς ὁ­μι­λί­ες τοῦ Πα­τρι­άρ­χου καί τοῦ π. Θε­ο­λό­γου.

 Ὁ­μι­λία

τῆς Α. Θ. Πα­να­γι­ό­τη­τος

τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου κ. κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου

κα­τὰ τὴν Πα­ρου­σί­α­σιντῆς εἰς τὴν Τουρ­κι­κὴν Γλῶσ­σαν

 Με­τα­φρά­σε­ως τοῦ Βί­ου τοῦ Ἁ­γί­ου Πα­ϊ­σί­ου τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του

(Σι­σμα­νό­γλει­ον Μέ­γα­ρον, 15 Ἰ­ου­νί­ου 2015)

Ἱ­ε­ρώ­τα­τοι ἅ­γι­οι ἀ­δελ­φοί,

Ἐν­τι­μό­τα­τε κύ­ριε Γε­νι­κὲ Πρό­ξε­νε,

Τέ­κνα ἐν Κυ­ρίῳ ἀ­γα­πη­τὰ,

Τὸ Οἰ­κου­με­νι­κὸν Πα­τρι­αρ­χεῖ­ον καὶ ἡ­μεῖς προ­σω­πι­κῶς μὲ πολ­λὴν χα­ρὰν καὶ συγ­κί­νη­σιν ὑ­πο­δε­χό­με­θα ἀ­πό­ψε τὴν με­τά­φρα­σιν εἰς τὴν τουρ­κι­κὴν γλῶσ­σαν τοῦ βί­ου τοῦ ἐκ Φα­ρά­σων τῆς Καπ­πα­δο­κί­ας κα­τα­γο­μέ­νου Ἁ­γί­ου Πα­ϊ­σί­ου τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του, τῆς με­γά­λης αὐ­τῆς συγ­χρό­νου πνευ­μα­τι­κῆς μορ­φῆς τοῦ Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους καὶ συμ­πά­σης τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­νε­γρά­φη προ­σφά­τως εἰς τὸ Ἁ­γι­ο­λό­γι­ον τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας, κα­τό­πιν ἐ­πι­σή­μου ἀ­πο­φά­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­αρ­χεί­ου, δι­ερ­μη­νεύ­σαν­τος τοι­ου­το­τρό­πως τὴν συ­νεί­δη­σιν τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας πε­ρὶ τῆς ἁ­γι­ό­τη­τος αὐ­τοῦ.

Καὶ λέ­γο­μεν μὲ συγ­κί­νη­σιν, δι­ό­τι ἡ ἀ­πο­ψι­νὴ ἐκ­δή­λω­σις διὰ τὴν ἐ­πί­ση­μον κυ­κλο­φο­ρί­αν τῆς με­τα­φρά­σε­ως ταύ­της πρα­γμα­το­ποι­εῖ­ται εἰς μί­αν εὐ­τυ­χῆ συγ­κυ­ρί­αν: Δη­λα­δή, ἀ­μέ­σως με­τὰ τὴν ἐ­πι­στρο­φήν μας ἀ­πὸ τὸ κα­θι­ε­ρω­μέ­νον ἐ­τή­σι­ον προ­σκύ­νη­μά μας εἰς τὴν Καπ­πα­δο­κί­αν, τὸν τό­πον τῆς κα­τα­γω­γῆς αὐ­τοῦ, καί, δεύ­τε­ρον, ἀ­μέ­σως με­τὰ τὴν ἑ­ορ­τὴν τῆς Συ­νά­ξε­ως τῶν Ἀ­θω­νι­τῶν Πα­τέ­ρων, ἡ ὁ­ποία ἑ­ωρ­τά­σθη μὲ ἐ­πι­ση­μό­τη­τα χθὲς εἰς τὸ Ἅ­γι­ον Ὄ­ρος, κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­αν διὰ πρώ­την φο­ρὰν ἐ­μνη­μο­νεύ­θη με­τα­ξὺ αὐ­τῶν καὶ ὁ Ἅ­γι­ος Πα­ΐ­σι­ος, ἀ­να­γνω­σθεί­σης μά­λι­στα καὶ τῆς ἡ­με­τέ­ρας σχε­τι­κῆς Πα­τρι­αρ­χι­κῆς καὶ Συ­νο­δι­κῆς Πρά­ξε­ως εἰς τὸν πα­νί­ε­ρον Να­ὸν τοῦ Πρω­τά­του εἰς Κα­ρυ­ὰς Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους.

Ὁ Ἅ­γι­ος Πα­ΐ­σι­ος, φέ­ρων τὴν δι­πλῆν ἰ­δι­ό­τη­τα τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του καὶ τοῦ Καπ­πα­δό­κου, συ­νε­χί­ζει τὴν πε­ρί­φη­μον ἀ­σκη­τι­κὴν καπ­πα­δο­κι­κὴν πα­ρά­δο­σιν, ἡ ὁ­ποία ἔ­χει τὴν ἀρ­χήν της εἰς τὸν Μέ­γαν Βα­σί­λει­ον καὶ ἐ­κτεί­νε­ται μέ­χρι τῶν ἡ­με­ρῶν τοῦ πε­ρι­φή­μου Χατ­ζη­γε­ώρ­γη καὶ τοῦ ἀ­να­δό­χου τοῦ ἁ­γί­ου, Ὁ­σί­ου Ἀρ­σε­νί­ου τοῦ Καπ­πα­δό­κου.

Ἔ­χον­τες εἰς τὴν καρ­δί­αν μας νω­πὰς τὰς μνή­μας ἐκ τοῦ προ­σφά­του προ­σκυ­νή­μα­τός μας εἰς τὸν τό­πον κα­τα­γω­γῆς τοῦ Ἁ­γί­ου, ὅ­λας δὲ τὰς αἰ­σθή­σεις μας πε­πλη­ρω­μέ­νας ἐκ τῆς πνευ­μα­τι­κῆς εὐ­ω­δί­ας τῆς ἁ­γι­ο­τό­κου Καπ­πα­δο­κί­ας, θέ­λο­μεν νὰ κα­τα­στή­σω­μεν ὅ­λους ἐ­σᾶς κοι­νω­νοὺς τῆς ἐ­νι­σχύ­σε­ως καὶ τῆς ἐκ Θε­οῦ πα­ρη­γο­ρί­ας τὴν ὁ­ποί­αν ἐ­λά­βο­μεν ἐκ τῆς ἐ­νοι­κού­σης εἰς τούς «σμι­κροὺς καὶ ἀ­πε­ράν­τους χώ­ρους τῆς Καπ­πα­δο­κί­ας» Θεί­ας Χά­ρι­τος καὶ μαρ­τυ­ρί­ας καὶ μαρ­τυ­ρί­ου καὶ θυ­σί­ας καὶ κε­νώ­σε­ως καὶ δα­κρύ­ων καὶ προ­σευ­χῆς καὶ κα­τα­τρε­γμῶν καὶ συμ­φο­ρῶν μέ­χρι τοῦ «ἐ­ξα­πο­ρη­θῆ­ναι καὶ τοῦ ζῆν» τὰς ἐ­κεῖ ὀρ­θο­δό­ξους γε­νε­άς.

Ὁ τό­πος αὐ­τὸς μὲ πολ­λὴν ἁ­πλό­τη­τα ἐ­δέ­χθη τὴν κλῆ­σιν τοῦ Θε­οῦ, τὸν εὐ­αγ­γε­λι­κὸν σπό­ρον, καὶ ἀ­κο­λου­θῶν ὀ­πί­σω τοῦ Κυ­ρί­ου «διὰ τῆς στε­νῆς πύ­λης» (Λουκ. ιγ´ 24), «ἐ­ποί­η­σε καρ­πὸν ἑ­κα­τον­τα­πλα­σί­ο­να» (Λουκ. η´ 8), ἄν­θη εὐ­λα­βεί­ας, ὀ­νο­μα­στοὺς Ἁ­γί­ους, ἀλ­λὰ καὶ ἀ­νω­νύ­μους ἀν­θρώ­πους τοῦ Θε­οῦ, φο­ρεῖς τῆς ἀ­σκη­τι­κῆς πα­ρα­δό­σε­ως τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, ὁ­μο­λο­γη­τὰς καὶ ἐγ­κρα­τευ­τάς, πνεύ­μα­τα δι­καί­ων τε­τε­λει­ω­μέ­να, τὰ ὁ­ποῖα, ἀ­ναμ­φι­βό­λως, ἀ­κό­μη καὶ με­τὰ τὴν δι­α­κο­πὴν τῆς ἐ­πὶ αἰ­ῶ­νας συ­νε­χοῦς ὀρ­θο­δό­ξου πα­ρου­σί­ας εἰς αὐ­τόν, δὲν παύ­ουν νὰ με­σι­τεύ­ουν πρὸς Θε­ὸν ὑ­πὲρ τῶν ἀ­πο­γό­νων των καὶ κλη­ρο­νό­μων τῶν τι­μη­μέ­νων πα­ρα­δό­σε­ών των, ὑ­πὲρ τῶν ἐ­δα­φῶν αὐ­τῶν τὰ ὁ­ποῖα ἐ­πό­τι­σαν μὲ τοὺς ἱ­δρῶ­τας τῶν μό­χθων καὶ μὲ τὸ αἷ­μα τῆς καρ­δι­ᾶς των, ὄ­χι σπα­νί­ως δὲ καὶ μὲ τὸ μαρ­τύ­ρι­ον ὑ­πὲρ τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τῆς εἰς Αὐ­τὸν Πί­στε­ως.

Δο­ξά­ζον­τες τὸν Θε­ὸν διὰ τὴν εὐ­λο­γί­αν νὰ ἔ­χω­μεν εἰς τὴν κλη­ρου­χί­αν μας τὸν εὐ­λο­γη­μέ­νον αὐ­τὸν τό­πον, τὴν πᾶ­σαν ἐλ­πί­δα μας ἀ­να­θέ­το­μεν εἰς τὴν ἀ­γά­πην Του καὶ εἰς τὴν με­σι­τεί­αν τῶν Ἁ­γί­ων τῆς Καπ­πα­δο­κί­ας: Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Ρώσ­σου, Γε­ωρ­γί­ου τοῦ Νε­α­πο­λί­του, Νε­ο­μάρ­τυ­ρος Θε­ο­χά­ρους τοῦ Νε­α­πο­λί­του, Ἀρ­σε­νί­ου καὶ Πα­ϊ­σί­ου, τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του. Ἀ­κό­μη, οἱ Με­γά­λοι Καπ­πα­δό­και Πα­τέ­ρες Βα­σί­λει­ος ὁ Μέ­γας, Γρη­γό­ρι­ος ὁ Θε­ο­λό­γος καὶ Γρη­γό­ρι­ος ὁ Νύσ­σης, ἡ Ὁ­σία Μα­κρί­να καὶ ἄλ­λοι, τῶν ὁ­ποί­ων τὰ ὀ­νό­μα­τα Κύ­ρι­ος οἶ­δε, δὲν στα­μα­τοῦν νὰ εὑ­ρί­σκων­ται καὶ νὰ σκέ­πουν τοὺς χώ­ρους εἰς τοὺς ὁ­ποί­ους ἐ­γεν­νή­θη­σαν, νὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν ἐλ­πί­δα μας, ὅ­τι «νῦν καὶ ἀ­εί» θὰ συ­νε­χί­ζε­ται ἡ ἀ­έν­να­ος μαρ­τυ­ρία, διὰ ὁ­ρα­τῶν καὶ ἀ­ο­ρά­των, δι᾿ ἀγ­γέ­λων καὶ δι᾿ ἀν­θρώ­πων, καὶ ἡ τέ­λε­σις τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας εἰς τοὺς φυ­σι­κοὺς χώ­ρους, ὅ­που ἡ­γί­α­σαν ἐ­κεῖ­νοι καὶ ἡ­γί­α­σαν καὶ τοὺς χώ­ρους, τῆς Ἁ­γί­ας Καπ­πα­δο­κί­ας, θὰ ἐ­λέ­γο­μεν.

Μὲ συγ­κί­νη­σιν μαρ­τυ­ροῦ­μεν εἰς τὴν ἀ­γά­πην σας ὅ­τι ὁ Ἅ­γι­ος Πα­ΐ­σι­ος, καί­τοι Καπ­πα­δό­κης, ἀ­νή­κει εἰς ὁ­λό­κλη­ρον τὴν οἰ­κου­μέ­νην, ὡς ἄλ­λω­στε μαρ­τυ­ροῦν ἡ με­τά­φρα­σις τοῦ βί­ου καὶ τῆς δι­δα­σκα­λί­ας του εἰς πολ­λὰς γλώσ­σας, καὶ τώ­ρα καὶ εἰς τὴν τουρ­κι­κήν, ἀλ­λὰ καὶ ἡ τι­μὴ πρὸς τὴν μορ­φὴν αὐ­τοῦ οὐ μό­νον ἐκ μέ­ρους τῶν Ἑλ­λή­νων Ὀρ­θο­δό­ξων ἀλ­λὰ καὶ ὑ­πὸ τῶν πι­στῶν καὶ ἄλ­λων Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν, αἱ ὁ­ποῖ­αι ἔ­σπευ­σαν νὰ προ­βά­λουν τὴν προ­σω­πι­κό­τη­τα αὐ­τοῦ, εὐ­θὺς ἀ­μέ­σως με­τὰ τὸ ἄ­κου­σμα τῆς ἀ­να­γρα­φῆς αὐ­τοῦ εἰς τὸ ἁ­γι­ο­λό­γι­ον τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ἐν κα­τα­κλεῖ­δι, ἐ­πι­θυ­μοῦ­μεν νὰ μοι­ρα­σθῶ­μεν μα­ζί σας καὶ μί­αν ἀ­κό­μη σκέ­ψιν: οἱ Καπ­πα­δό­και εἶ­χον μί­αν μα­κρὰν πα­ρά­δο­σιν τουρ­κο­φώ­νου χρι­στι­α­νι­κῆς γραμ­μα­τεί­ας, τὰ γνω­στά «κα­ρα­μαν­λί­δι­κα», ἡ ὁ­ποία ἦ­το κα­τὰ βά­σιν χρι­στι­α­νι­κή. Πι­στεύ­ο­μεν, λοι­πόν, ὅ­τι ἡ Πρό­νοια τοῦ Θε­οῦ πα­ρε­κί­νη­σεν ἀν­θρώ­πους, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἀ­γα­ποῦν τὸν ἅ­γι­ον, νὰ με­τα­φρά­σουν τὸν θαυ­μα­στὸν βί­ον του εἰς τὴν τουρ­κι­κὴν γλῶσ­σαν, ὥ­στε οὗ­τος νὰ γί­νῃ κτῆ­μα καὶ τῶν τουρ­κο­φώ­νων ἀ­να­γνω­στῶν. Αἰ­σθα­νό­με­θα ὅ­τι μὲ αὐ­τὴν τὴν με­τά­φρα­σιν συ­νε­χί­ζε­ται, τρό­πον τι­νά, ἡ εὐ­λα­βι­κὴ πα­ρά­δο­σις τῆς κα­ρα­μαν­λί­δι­κης γραμ­μα­τεί­ας, ἔ­στω καὶ ἐ­ὰν εἶ­ναι εἰς τὴν κα­θο­μι­λου­μέ­νην σύγ­χρο­νον τουρ­κι­κὴν γλῶσ­σαν, ἐ­νῷ τὰ κα­ρα­μαν­λί­δι­κα, ὡς γνω­στόν, πα­ρεκ­κλί­νουν πως ἐξ αὐ­τῆς, πα­ρου­σι­ά­ζον­τα δι­α­λε­κτι­κὰς δι­α­φο­ρὰς καὶ εἶ­ναι γραμ­μέ­να μὲ ἑλ­λη­νι­κοὺς χα­ρα­κτῆ­ρας.

Ἔ­χο­μεν μά­λι­στα βε­βαί­αν τὴν πε­ποί­θη­σιν ὅ­τι ἡ πα­ροῦ­σα ἔκ­δο­σις τοῦ βί­ου τοῦ Ἁ­γί­ου Πα­ϊ­σί­ου, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­χει συν­τα­χθῆ ὑ­πὸ δύο ἀν­θρώ­πων οἵ­τι­νες ἔ­ζη­σαν ἀ­πὸ πο­λὺ κον­τὰ τὸν ἅ­γι­ον καὶ ὑ­πῆρ­ξαν πνευ­μα­τι­κὰ τέ­κνα καὶ συ­να­σκη­ταὶ αὐ­τοῦ, ὑ­πὸ τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Γέ­ρον­τος Ἰ­σα­ὰκ ἐκ Λι­βά­νου, καὶ τοῦ ὑ­πο­τα­κτι­κοῦ αὐ­τοῦ Εὐ­θυ­μί­ου ἱ­ε­ρο­μο­νά­χου, Γέ­ρον­τος τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Κα­λύ­βης Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου ἐν Ἁ­γίῳ Ὄ­ρει, θὰ βο­η­θή­σῃ πολ­λοὺς συ­ναν­θρώ­πους μας νὰ γνω­ρί­σουν τὸ πνευ­μα­τι­κὸν με­γα­λεῖ­ον τοῦ ἁ­γί­ου, νὰ θαυ­μά­σουν τὰ κα­τορ­θώ­μα­τα καὶ τὴν ἀ­γά­πην του διὰ τὸν Θε­όν, νὰ τὸν ἐ­πι­κα­λε­σθοῦν καὶ νὰ ζη­τή­σουν τὴν βο­ή­θει­αν καὶ τὴν χά­ριν του.

Εὐ­λο­γοῦν­τες τὴν ἔκ­δο­σιν ταύ­την συγ­χαί­ρο­μεν τοὺς συν­τε­λε­στὰς αὐ­τῆς, ὡς καὶ τὸν ἐκ­δο­τι­κὸν οἶ­κον τὸν ἀ­να­λα­βόν­τα τὴν κυ­κλο­φό­ρη­σιν αὐ­τοῦ, καὶ εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν διὰ τὸν φι­λά­γι­ον κό­πον εἰς τὸν ὁ­ποῖ­ον ὑ­πε­βλή­θη­σαν, εὐ­χό­με­νοι πλου­σι­ό­καρ­πον τὸν ἀ­μη­τὸν αὐ­τῆς καὶ τὴν σκέ­πην τῶν εὐ­χῶν τοῦ Ἁ­γί­ου Πα­ϊ­σί­ου, τοῦ Καπ­πα­δό­κου καὶ Ἁ­γι­ο­ρεί­του. Ἀ­μήν.

Ὁ­μι­λία π. Θε­ο­λό­γου

Πα­να­γι­ώ­τα­τε πά­τερ καί Δέ­σπο­τα,  Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι,  ἀ­ξι­ό­τι­με κ. Γε­νι­κέ Πρό­ξε­νε τῆς Ἑλ­λά­δος, σε­βα­στοί πα­τέ­ρες, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

Ἀ­να­ξί­ως, ἀλ­λά κά­νον­τας ὑ­πα­κοή, ἦλ­θα νά δώ­σω μιά προ­σω­πι­κή μαρ­τυ­ρία γιά ἕ­ναν θαυ­μα­στόν Ἅ­γιο πού ἡ Ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ ἔ­βα­λε στήν ζωή μου, πού δέν ἀ­ξι­ώ­θη­κα νά τόν μι­μη­θῶ, ἀλ­λά προ­σπα­θῶ νά ζῶ μέ τήν εὐ­χή του.

Μέ­σα στήν χα­ρά τῆς ση­με­ρι­νῆς πα­ρου­σί­α­σις ἐ­πι­τρέψ­τε  μου  νά σᾶς ἀ­να­πτύ­ξω με­ρι­κές  ἐμ­πει­ρί­ες πού βί­ω­σα καί δέν εἶ­ναι κα­τα­γε­γραμ­μέ­νες στόν  τό­μο πού ἐκ­δί­δε­ται σή­με­ρα.

Ἡ μι­κρή μαρ­τυ­ρία πού σᾶς κα­τα­θέ­τω ἀρ­χί­ζει ἀ­πό τό 1972 πού σάν φοι­τη­τής, στήν δεύ­τε­ρη ἐ­πί­σκε­ψί μου στό Ἅ­γι­ον Ὅ­ρος, γνώ­ρι­σα ἕ­ναν Ἄν­θρω­πο, ὅ­πως ὁ Θε­ός θέ­λει τόν Ἄν­θρω­πο, Εἰ­κό­να Του ζων­τα­νή μπρο­στά μου, τόν  Ἅ­γιο  Παῒ­σιο. Κά­θε φο­ρά πού συ­ναν­τοῦ­σα τόν Γέ­ρον­τα εἶ­χα τήν συ­ναί­σθη­σι ὅ­τι  μοῦ μι­λοῦ­σε ὁ Θε­ός. Ὁ ἴ­δι­ος ἐ­ξα­φα­νι­ζό­ταν μέ­σα στήν Ἀ­γά­πη, στήν Τα­πεί­νω­σι, στήν Πρα­ό­τη­τα, στήν Δι­ά­κρι­σι. Δέν στε­κό­ταν μπρο­στά μου σάν μία προ­σω­πι­κό­τη­τα, ἀλ­λά ἦ­ταν δι­ά­φα­νος ὥ­στε μέ­σω αὐ­τοῦ νά βλέ­πω καί νά ἀ­κούω τόν Θεό, δι­ό­τι «ζοῦ­σε οὐ­κέ­τι αὐ­τός, ἀλ­λά ζοῦ­σε ἐν αὐ­τῷ ὁ Χρι­στός».

Σέ μία ἀ­πό τίς πρῶ­τες συ­ναν­τή­σεις μας, στό Κελ­λί τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ, μοῦ ἐ­ξη­γοῦ­σε πώς τά ἄ­γρια ζῶα δέν φο­βοῦν­ται, ἀλ­λά σέ­βον­ται καί ἀ­να­γνω­ρί­ζουν τόν ἄν­θρω­πο πού ἔ­χει Χά­ριν  Θε­οῦ,  ἐ­νῶ τά ἥ­με­ρα ζῶα  παίρ­νουν τίς συ­νή­θει­ες καί τόν χα­ρα­κτῆρα τοῦ κυ­ρί­ου τους. Με­τα­ξύ ἄλ­λων μου ἔ­λε­γε ὅ­τι τόν πλη­σι­ά­ζουν τά λα­γου­δά­κια καί τά ἀ­γρι­ο­γού­ρου­να καί τά σταυ­ρώ­νει στό μέ­τω­πο καί δέν τά πι­ά­νουν τά βό­λια τῶν κυ­νη­γῶν. Μιά ἡ­μέ­ρα τόν ἀ­κο­λου­θοῦ­σα σέ ἕ­να μο­νο­πά­τι στήν Κα­ψά­λα κον­τά στό Κελ­λί του. Βά­δι­ζε σάν κου­ρα­σμέ­νος πα­τών­τας μιά δε­ξιά καί μιά ἀ­ρι­στε­ρά στό μο­νο­πά­τι. «Γέ­ρον­τα σᾶς πο­νοῦν τά πό­δια σας;» τόν ἐ­ρώ­τη­σα. «Δέν βλέ­πεις εὐ­λο­γη­μέ­νε» μοῦ ἀ­πάν­τη­σε «τά μυρ­μήγ­κια πού προ­χω­ροῦν στήν μέ­ση τοῦ μο­νο­πα­τι­οῦ;».

Μοῦ εἶ­χε συ­στή­σει, τό­τε, νά δι­α­βά­σω τούς ἀ­σκη­τι­κούς λό­γους τοῦ Ἀβ­βᾶ Ἰ­σα­άκ. Δέν εἶ­χα ὅ­μως χρό­νο, γι­α­τί σπού­δα­ζα στό Πο­λυ­τε­χνεῖο. Πῆ­ρα ἀρ­γό­τε­ρα τό βι­βλίο μα­ζί μου στό  Πα­ρί­σι, ὅ­που ἔ­κα­να με­τα­πτυ­χι­α­κά. Ἐ­κεῖ, σέ μία ἥ­συ­χη σο­φί­τα, βλέ­πον­τας τά καμ­πα­να­ριά τῆς Πα­να­γί­ας τό 1977, ὁ Ἀβ­βᾶς Ἰ­σα­άκ μέ βο­ή­θη­σε νά ἀ­πο­φα­σί­σω νά ζή­σω σάν Μο­να­χός κον­τά στόν Γέ­ρον­τα. Ὅ­ταν ἐ­πέ­στρε­ψα στήν Ἑλ­λά­δα ἐ­κεῖ­νος μέ προ­έ­τρε­ψε νά ὑ­πη­ρε­τή­σω πρῶ­τα τήν στρα­τι­ω­τι­κή μου θη­τεία καί με­τά νά πάω στό Ἅ­γι­ον Ὄ­ρος.

Ὅ­σο  ὑ­πη­ρε­τοῦ­σα  στόν στρα­τό μέ πα­ρη­γο­ροῦ­σε  μέ  τήν προ­σευ­χή του  καί  τίς ἐμ­πει­ρί­ες του πού μοῦ δι­η­γεῖ­το. Πολ­λά­κις ἔ­χουν γρα­φεῖ τά θαύ­μα­τα πού ἔ­ζη­σε, ἡ αὐ­το­θυ­σία, ὁ τρό­πος καί τό φι­λό­τι­μο μέ τό ὁ­ποῖο ὑ­πη­ρέ­τη­σε. Στήν δι­άρ­κεια τῶν μα­χῶν, μέ­σα στόν ἐμ­φύ­λιο, μοῦ εἶ­πε ὅ­τι τόν ἔ­στει­λαν κά­πο­τε σέ ἕ­να κον­τι­νό χω­ριό νά ἀ­γο­ρά­ση τρό­φι­μα γιά τήν δι­μοι­ρία του. Ἀ­φοῦ ψώ­νι­σε τρά­βη­ξε γιά τό βου­νό. Τό­τε  βγῆ­κε ἡ γυ­ναί­κα πού εἶ­χε τό  μπα­κά­λι­κο καί τοῦ φώ­να­ξε ἀ­πό μα­κρυά:  «Στρα­τι­ώ­τη γύρ­να πί­σω,  ξέ­χα­σες τό ὅ­πλο σου».  Τό ἀ­λη­θι­νό ὅ­πλο τοῦ Γέ­ρον­τα ἦ­ταν ὁ στρα­τι­ω­τι­κός καί ὁ πνευ­μα­τι­κός ἀ­σύρ­μα­τος μέ τόν ὁ­ποῖ­ον ἔ­σω­ζε σώ­μα­τα καί ψυ­χές.

Εἶ­χε προ­εί­δει τήν ἀ­να­χώ­ρη­σί του ἀ­πό τό Κελ­λί τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ καί ἔτ­σι με­τά τήν ἀ­πο­λυ­σί μου ἀ­πό τόν στρα­τό  κα­τευ­θύν­θη­κα  κον­τά του  καί ὄ­χι στήν μο­νή Σταυ­ρο­νι­κή­τα, ὅ­πως σκε­πτό­μουν. Κα­θώς ὁ ἴ­δι­ος δέν κρα­τοῦ­σε στό Κελ­λί του μο­να­χούς μέ ὁ­δή­γη­σε στό Κουτ­λου­μού­σι. Γνω­ρί­ζον­τας τήν δι­ά­θε­σί μου γιά τήν Ἱ­ε­ρα­πο­στο­λή (τήν ὁ­ποία μοῦ εἶ­χε ἐμ­πνεύ­σει  ὁ πνευ­μα­τι­κός μου  π. Χα­ρί­των Πνευ­μα­τι­κά­κις, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­νε­χώ­ρη­σε στό Congo, ὀρ­γά­νω­σε τήν ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κή Ἐκ­κλη­σία στήν Kananga καί ἐ­κοι­μή­θη ἐ­κεῖ με­τά 25 Χρό­νια)  μοῦ ζή­τη­σε νά εἶ­ναι αὐ­τό τό πρῶ­το θέ­μα πού θά ἀ­να­φέ­ρω  στόν Ἡ­γού­με­νο τῆς Μο­νῆς.  Ὁ ἴ­δι­ος ὁ Γέ­ρον­τας, τό 1993, μέ  προ­έ­τρε­ψε νά πάω στήν Ἀλ­βα­νία, ὅ­ταν  ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος  Ἀ­να­στά­σι­ος μέ κά­λε­σε ἐ­κεῖ. Ἐν­δι­α­φε­ρό­ταν πο­λύ γιά τήν ἁ­παν­τα­χοῦ Ἐκ­κλη­σία λέ­γον­τάς μου, κά­πο­τε, ὅ­τι τό ση­μαν­τι­κώ­τε­ρο εἶ­ναι νά ὀρ­γα­νω­θοῦν ἱ­ε­ρα­πο­στο­λές στήν  Κί­να.

Σάν νέο ἀρ­χι­τέ­κτο­να  μέ συ­νε­βού­λε­βε  πολ­λά­κις γιά ἁ­πλά ἀλ­λά βα­σι­κά  θέ­μα­τα ὅ­πως  π.χ. γιά τά  πα­ρεκ­κλή­σια πού δι­α­μορ­φώ­νον­ται μέ­σα σέ  κτή­ρια: ὅ­τι  δέν πρέ­πει νά ἔ­χουν ἀ­πό πά­νω  ἤ ἀ­πό κά­τω κα­τοι­κί­ες  καί  ὑ­πνο­δω­μά­τια. Τίς  Εἰ­κό­νες νά  μήν  τίς  το­πο­θε­τοῦ­με  σέ  τοί­χους  ὅ­που ὑ­πάρ­χει  ὄ­πι­σθεν  ἀ­πο­χω­ρη­τή­ριο.  Τά  λή­μα­τα  ἀ­πό  τήν  λάν­τζα  τῆς  κου­ζί­νας  νά  μήν  κα­τα­λή­γουν  στόν  βό­θρο ἤ στήν κεν­τρι­κή  ἀ­πο­χέ­τευ­σι, ἀλ­λά νά ἔ­χουν δι­κή  τους ἔ­ξο­δο  καί κα­τά­λη­ξι ἀ­φοῦ τό φα­γη­τό, ἀλ­λά  καί  τά πε­ρισ­σεύ­μα­τα  εὐ­λο­γοῦν­ται.

Μί­αν  ἡ­μέ­ρα  πού  τόν  ἐ­πι­σκέ­φθη­κά  μου  ἄ­νοι­ξε  τήν πόρ­τα ἀ­κο­λου­θού­με­νος ἀ­πό ἕ­ναν νέο ἄν­δρα γύ­ρω στά 30.  Ἀ­φοῦ τόν ἀ­πο­χαι­ρέ­τη­σε  καί ἐ­κεῖ­νος ἔ­φυ­γε χα­ρού­με­νος, γύ­ρι­σε με­τά πρός ἐ­μέ­να λέ­γον­τας: «Πῶ! Πῶ! τί δύ­να­μι ἔ­χει ἡ Πα­να­γία μας, καί δαι­μό­νια βγά­ζει!». Θαύ­μα­ζε τό θαῦ­μα πού ὁ ἴ­δι­ος εἶ­χε ὑ­πουρ­γή­σει ἐ­πι­κα­λού­με­νος τήν Πα­να­γία μας. (Συ­νή­θως σταύ­ρω­νε τούς ἀρ­ρώ­στους μέ τά λεί­ψα­να  τοῦ  ἁ­γί­ου  Ἀρ­σε­νί­ου, πού εἶ­χε στόν  Ναό  καί μέ τήν προ­σευ­χή του ἐ­νερ­γοῦ­σε σέ αὐ­τούς ὁ Κύ­ρι­ος). Ἀ­μέ­σως με­τά, συ­ναι­σθα­νό­με­νος τί μοῦ εἶ­χε ἀ­να­φέ­ρει, ζή­τη­σε  νά  μήν  κά­νω  λό­γο  σέ  κα­νέ­ναν.

Εἶ­χε πολ­λές ὡ­ραῖ­ες δι­η­γή­σεις ἀ­πό τήν δι­α­μο­νή του στό Σι­νά. Ἐ­κεῖ, στά κτή­μα­τα τῆς Μο­νῆς,  μά­ζευ­αν καί κλά­δευ­αν  συγ­χρό­νως τίς ἐ­λι­ές. Ὁ  Γέ­ρον­τας, ἔ­χον­τας τήν εὐ­θύ­νη τῆς ἐρ­γα­σί­ας, ἔ­δω­σε ὅ­λα τα κλα­διά στούς  Βε­δου­ῒνους πού βο­η­θοῦ­σαν. (Τά βρά­δυα, λό­γω ὑ­ψο­μέ­τρου κά­νει πο­λύ κρύο καί συ­νή­θως δέν ἔ­χουν τί­πο­τες ἄλ­λο νά κά­ψουν γιά νά ζε­στα­θοῦν πα­ρά μό­νον τίς κο­πρι­ές ἀ­πό τίς κα­μῆ­λες). Ἐ­κεῖ­νοι  τό­τε, ἐν­τυ­πω­σι­α­σμέ­νοι ἀ­πό τήν πρά­ξι του, τοῦ εἶ­παν:  «Εἶ­σαι  κα­λός  ἄν­θρω­πος,  θά  βρέ­ξη!». «Πρά­γμα­τι ἐ­κεῖ­νο τό βρά­δυ ἔ­βρε­ξε!», μοῦ  εἶ­πε. Ἡ  βρο­χή εἶ­ναι ἡ με­γα­λύ­τε­ρη εὐ­λο­γία στήν ἔ­ρη­μο τοῦ Σι­νᾶ.

Ὁ  Γέ­ρον­τας ἀ­νέ­φε­ρε ὅ­τι κά­θε ἐ­πο­χή ἔ­χει τούς ἁ­γί­ους της, πού μέ τήν  προ­σευ­χή τούς  κρα­τοῦν τόν κό­σμο νά μήν τόν κα­τα­στρέ­ψη ὁ δι­ά­βο­λος. Ἡ προ­σευ­χή, ἔ­λε­γε ἐ­πί­σης, ἑ­νός ἁ­γί­ου μπο­ρεῖ νά ἀλ­λά­ξη τό σχέ­διο τοῦ Θε­οῦ.

Τόν Ἰ­α­νου­ά­ριο τοῦ 1982,  ὅ­ταν χει­ρο­το­νή­θη­κα, μοῦ εἶ­πε:  «Δέν  θά  ὁ­δη­γή­σης ξα­νά». (Με­ρι­κές φο­ρές  ἐ­ξυ­πη­ρε­τοῦ­σα  καί  τό  Μο­να­στή­ρι  σάν ὁ­δη­γός).  Με­τά  τέσ­σε­ρεις  μῆ­νες  ἔ­γι­νε ἕ­να θα­να­τη­φό­ρο δυ­στύ­χη­μα, μέ τό αὐ­το­κί­νη­τό τῆς Μο­νῆς, ἐν­τός Ἁ­γί­ου Ὅ­ρους. Ἕ­νας ἡ­λι­κι­ω­μέ­νος ἱ­ε­ρο­μό­να­χος ἔ­φυ­γε μέ δρα­μα­τι­κό τρό­πο, ἐ­νῶ ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι συ­νε­πι­βά­τες δέν πά­θα­με τό πα­ρα­μι­κρό. Θά ἤ­μουν ἐ­γώ ὁ ὁ­δη­γός τοῦ αὐ­το­κι­νή­του, ἐ­άν ὁ Γέ­ρον­τας δέν εἶ­χε προ­φυ­λά­ξει καί τήν ζωή καί τήν ἱ­ε­ρω­σύ­νη μου. Με­τά ἀ­πό αὐ­τό ἤ­μουν σέ ἄ­σχη­μη ψυ­χι­κή κα­τά­στα­σι. Ἐ­κεῖ­νος ἀ­νά­με­σα στά ἄλ­λα πού μοῦ εἶ­πε  γιά νά δι­ορ­θώ­ση τόν «λο­γι­σμό» μου καί νά μέ πα­ρη­γο­ρή­σει, μα­θαί­νον­τας ὅ­τι στό αὐ­το­κί­νη­το ἀν­τί  γιά ὑ­γρά φρέ­νων εἶ­χαν βά­λει σπο­ρέ­λαιο, γέ­λα­σε λέ­γον­τας: «Ἅ! Ἀ­πό αὐ­τό πού φτι­ά­χνουν νη­στή­σι­μες τη­γα­νι­τές πα­τά­τες!».

Πολ­λές φο­ρές μέ ἕ­να  ἀ­στεῖο  πα­ρη­γο­ροῦ­σε, ἤ  ἔ­κα­νε κά­ποια  πα­ρα­τή­ρη­σι, ἤ ἄλ­λα­ζε μιά βα­ρειά  ἀ­τμό­σφαι­ρα.  Τό χι­οῦ­μορ τοῦ  ἦ­ταν λε­πτό καί  δι­α­κρι­τι­κό.  Ὁ ἱ­ε­ρο­μό­να­χος  Ἀρ­σέ­νι­ος (πού μέ­νει τώ­ρα στήν Πα­να­γού­δα) καί ἐ­γώ συμ­με­τεῖ­χα­με καί ψέλ­να­με σέ μιά Ἐ­ξό­διο ἀ­κο­λου­θία πα­ρου­σία τοῦ Γέ­ρον­τα στήν  Σκή­τη τοῦ  Ἁ­γί­ου Παν­τε­λε­ή­μο­νος.  Με­τά, ὅ­ταν μᾶς  βρῆ­κε, μᾶς ἔ­λε­γε: «Πα­ρα­λί­γο νά τόν ἀ­να­στή­σε­τε τόν μα­κα­ρί­τη μέ τό ψάλ­σι­μό σας ἐ­σεῖς!»

Τό 1982, νέ­ος στήν ἱ­ε­ρω­σύ­νη, σέ μιά ἐ­πί­σκε­ψί μου στόν  Γέ­ρον­τα  αὐ­θόρ­μη­τα τοῦ εἶ­πα:  «Εἶ­μαι τό­σο και­ρό Μο­να­χός καί ἕ­να θαῦ­μα δέν εἶ­δα».  Ὁ Γέ­ρον­τας μέ ἐ­πέ­πλη­ξε ἀ­μέ­σως: «Ἐ­σύ ἱ­ε­ρέ­ας τό λές αὐ­τό; Κά­θε ἡ­μέ­ρα λει­τουρ­γεῖς καί βλέ­πεις μπρο­στά σου  τόν Ἄρ­το  καί  τόν Οἶ­νο νά γί­νον­ται  Σῶ­μα  καί  Αἷ­μα  Χρι­στοῦ!  Τί με­γα­λύ­τε­ρο θαῦ­μα θέ­λεις;» Ἐ­γώ ντρά­πη­κα.

Ὡς ἀρ­χον­τά­ρης (ὑ­πεύ­θυ­νος τοῦ ξε­νώ­να) στό Μο­να­στή­ρι,  πολ­λές  φο­ρές συ­νό­δευα ἀλ­λο­δα­πούς  καί μή στήν Πα­να­γού­δα γιά νά δι­ευ­κο­λύ­νω τήν συ­νε­ννό­η­σι ἀλ­λά καί νά ὠ­φε­λη­θῶ ὁ ἴ­δι­ος.  Ἕ­να ἀ­πό­γευ­μα ὡ­δή­γη­σα στόν Γέ­ρον­τα ἕ­να νε­α­ρό γάλ­λο μέ σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα. Με­τά ἀ­πό σύν­το­μη συ­ζή­τη­σι μοῦ εἶ­πε ὁ Γέ­ρον­τας ὅ­τι θά τόν κρα­τοῦ­σε τό βρά­δυ γιά νά τόν βο­η­θή­ση πε­ρισ­σό­τε­ρο. Τό ἄλ­λο πρωῒ ἐ­πέ­στρε­ψε ὁ γάλ­λος χα­ρού­με­νος ἔ­χον­τας πά­ρει ἀ­πάν­τη­σι ἀ­πό τόν Γέ­ρον­τα, σέ ὅ­τι τόν βα­σά­νι­ζε. Ἐ­νῶ δέν μι­λοῦ­σε οὔ­τε λέ­ξη γαλ­λι­κά ἐν­τού­τοις εἶ­χαν θαυ­μα­στή ἐ­πι­κοι­νω­νία.

Ἦ­ταν χει­μώ­νας καί μέ νου­θε­τοῦ­σε στό χει­με­ρι­νό ἀρ­χον­τα­ρί­κι, ἐ­κεῖ ὅ­που ἄ­να­βε γιά ὅ­λους κε­ρά­κια  κα­τά τήν ἀ­γρυ­πνία του, στήν ζε­στα­σιά τῆς κτι­στῆς ξυ­λό­σομ­πας. Οἱ γω­νι­ές καί τά πα­ρά­θυ­ρα εἶ­χαν ἱ­στούς ἀ­ρά­χνης. Τά πα­ρα­τη­ροῦ­σα μέ τήν δι­ά­θε­σι νά τά κα­θα­ρί­σω. « Αὐ­τά τά ἀ­φή­νω γιά δι­α­κό­σμησι» μέ πρό­λα­βε.  Ἄ­κου­γα  γιά  ἀρ­κε­τή  ὥ­ρα  τό  κου­δου­νά­κι  πού κτυ­ποῦ­σε κά­ποι­ος στήν κά­τω πόρ­τα. Ὁ Γέ­ρον­τας συ­νέ­χι­ζε νά μοῦ μι­λᾶ.  «Κά­ποι­ος  ἔ­χει  ὥ­ρα  πού  κτυ­πά­ει»  τοῦ  εἶ­πα.  «Δέν  ἔ­χει  κα­νέ­να πρό­βλη­μα αὐ­τός, ἦλ­θε μό­νο γιά...» μοῦ ἀ­πάν­τη­σε. «Μά Γέ­ρον­τα πῶς γνω­ρί­ζε­τε τόν κά­θε ἕ­να  μέ τό ὀ­νο­μά του  καί τά προ­βλη­μα­τά του  χω­ρίς νά τόν ἔ­χε­τε ξα­να­δῆ;» συ­νέ­χι­σα. «Ἡ Πα­να­γία μοῦ ἔ­δω­σε αὐ­τό τό χά­ρι­σμα, τό­τε πού μου ἀ­νέ­θε­σε καί τό δι­α­κό­νη­μα νά βο­η­θάω ὅ­ποι­ον ἔρ­χε­ται μέ­χρις ἐ­δῶ.»

Ἄλ­λο­τε τοῦ ἐ­ξέ­φρα­σα τήν  ἀ­πο­ρία μου  πῶς γί­νον­ται ἰ­ά­σεις καί θαυ­μα­τουρ­γές ἐ­πεμ­βά­σεις στόν  κό­σμο καί ἔρ­χον­ται με­τά νά τόν εὐ­χα­ρι­στή­σουν  ἄν­θρω­ποι  πού δέν τόν ἔ­χουν ξα­να­δεῖ. «Εὐ­λο­γη­μέ­νε, ὁ Θε­ός ἐ­πεμ­βαί­νει, ἁ­πλά συμ­βαί­νουν τήν ὥ­ρα πού προ­σεύ­χο­μαι καί ἀ­νά­βω κε­ρά­κια γιά  τά  ἀ­προ­στά­τευ­τα  παι­διά , γιά  ὅ­σους  κιν­δυ­νεύ­ουν στήν ἄ­σφαλ­το ἤ στά νο­σο­κο­μεῖα...».Ὁ Γέ­ρον­τας ὁ­μα­δο­ποι­οῦ­σε τούς  πο­νε­μέ­νους  καί  αὐ­τούς  πού εἶ­χαν ἀ­νάγ­κη  καί  ἀ­γρυ­πνοῦ­σε  κά­θε  βρά­δυ  προ­σευ­χό­με­νος. Πο­λύ συμ­πο­νοῦ­σε τίς ψυ­χές τῶν βρε­φῶν τῶν ἐ­κτρώ­σε­ων καί μοῦ ζή­τη­σε νά τίς μνη­μο­νεύω  ἰ­δι­αί­τε­ρα με­τά ἀ­πό ἕ­να φρι­κτό ὅ­ρα­μα πού εἶ­δε καί μοῦ δι­η­γή­θη­κε.

Μοῦ ἔ­λε­γε ἀ­κό­μη: «Νά  προ­σεύ­χε­σαι μέ πό­νο γιά τά προ­βλή­μα­τα τῶν ἄλ­λων καί  ἡ προ­σευ­χή σου νά συ­νο­δεύ­ε­ται ἀ­πό σω­μα­τι­κό κό­πο. Μνη­μο­νεύ­ον­τας  τά ὀ­νό­μα­τα  στήν προ­σκο­μι­δή νά φέρ­νης στόν νοῦ σου τό πρό­σω­πο τοῦ κά­θε ἕ­νος. Στίς  ἀ­κο­λου­θί­ες νά ἀ­πο­φεύ­γης νά κά­θε­σαι καί νά πα­ρα­μέ­νεις  πάν­το­τε  ὄρ­θι­ος  σέ  ὅ­λη τήν  Θεία  Λει­τουρ­γία».

Κά­πο­τέ μου ἀ­νέ­φε­ρε: «Προ­σπα­θῶ ὅ­ταν ἔ­χω κό­σμο νά μήν σκέ­πτο­μαι τόν Χρι­στό, γι­α­τί τό­τε  μέ τρε­λαί­νει  ἡ  Ἀ­γά­πη  Του καί  νοι­ώ­θω τέ­τοια  χα­ρά  πού πη­δάω καί χο­ρεύω καί ἄν μέ δεῖ κα­νείς θά σκαν­δα­λι­σθῆ».

Ἔ­δει­χνε τήν  πα­τρι­κήν  στορ­γή  καί ἀ­γά­πη  του, μέ ἕ­ναν  ἀ­πο­χαι­ρε­τι­στή­ριο ἀ­σπα­σμό ψη­λά στό μέ­τω­πο.

Ἡ  ψυ­χή του μά­τω­νε, ὅ­ταν  ἀ­δι­κεῖ­το κά­ποι­ος ἅ­γι­ος. Ἔ­νοι­ω­θε  πό­νο  πού δέν τι­μοῦ­με τόν  Ἀ­πό­στο­λο Ἰ­ού­δα, πού  γι­ορ­τά­ζει  τήν  ἴ­δια ἡ­μέ­ρα  μέ  τόν Ἅγιό του, τόν  μέ­γα  Πα­ῒ­σιο (19 Ἰ­ου­νί­ου).  Στόν  ἐ­πί­λο­γο  τοῦ  βί­ου  τοῦ  ἀ­δι­κη­μέ­νου  Χατ­ζη­γι­ώρ­γη  (πού  ἀ­σκή­τευ­σε  στήν Κε­ρα­σιά τοῦ Ἁ­γί­ου Ὅ­ρους, ὅ­που καί ἐ­γώ δι­α­μέ­νω)  ἑρ­μη­νεύ­ει  μέ  τόν  Πνευ­μα­τι­κό νό­μο τήν με­γά­λη ἀ­δι­κία πού ὑ­πέ­στη ἐ­κεῖ­νος καί ἡ ὁ­ποία ἔ­γι­νε αἰ­τία νά τόν ἀ­γα­πή­ση  τό­σο  πο­λύ ὁ Γέ­ρον­τας.

Αὐ­τά ἔ­κρι­να φρό­νι­μο νά ἀ­να­φέ­ρω σή­με­ρα στήν  Ἀ­γά­πη σας.

Ἡ  ἁ­γι­ό­το­κος γῆ τῆς  Καπ­πα­δο­κί­ας ἀ­γάλ­λε­ται γιά τόν Ἅ­γιό μας.  Ἅς  ἔ­χουν  λοι­πόν καί οἱ πα­τρι­ῶ­τες του τήν εὐ­λο­γία νά δι­α­βά­σουν στήν  γλώσ­σα  τους  τόν  βίο  του  καί κα­τό­πιν νά τόν μι­μη­θοῦν ὥ­στε νά εἶ­ναι μα­ζί  του καί στήν ἄ­νω πα­τρί­δα. Καί αὐ­τοί καί ἐ­μεῖς ἅς ἔ­χου­με τήν  Εὐ­χή του.  Ἀ­μήν.

Πανήγυρις Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Πατρών

June 25, 2015, 1:51 am

≫ Next: Article 3

≪ Previous: Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και π. Θεολόγος Αγιορείτης για τον Άγιο Παΐσιο

$

0

0

Article 3

June 25, 2015, 1:52 am

≫ Next: Article 2

≪ Previous: Πανήγυρις Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Πατρών

$

0

0

Article 2

June 25, 2015, 1:53 am

≫ Next: Ο Ἰησοῦς, εἶναι τό κέντρο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. - Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης

≪ Previous: Article 3

$

0

0

Ο Ἰησοῦς, εἶναι τό κέντρο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. - Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης

June 25, 2015, 1:54 am

≫ Next: Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη, Αιωνία η μνήμη

≪ Previous: Article 2

$

0

0

Ὅπως ὁ φυσικός ἥλιος εἶναι τό κέντρο τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, ἔτσι καί ὁ νοητός ἥλιος, ὁ Ἰησοῦς, εἶναι τό κέντρο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. Κι ὅπως ὁ ἄνθρωπος κάτω ἀπ’ τόν ἥλιο φωτοπεριχύνεται καί κάθε σκιά ἐξαφανίζεται, κατά παρόμοιο τρόπο, ὁ ἄνθρωπος πού βρίσκεται στην παρουσία καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καμμιά τοῦ κακοῦ σκιά δέν τόν ἐμποδίζει.  

Μιχαήλ Ε.  Μιχαηλίδης 

---

Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη, Αιωνία η μνήμη

June 25, 2015, 1:55 am

≫ Next: Πρόγραμμα Λατρευτικῶν Ἐκδηλώσεων για τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο

≪ Previous: Ο Ἰησοῦς, εἶναι τό κέντρο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς. - Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης

$

0

0

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο

Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης

Θεολόγος – Συγγραφέας

Αγωνιστής της ΕΟΚΑ

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί 
στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Πολυδρόσου Χαλανδρίου 
την Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015 και ώρα 11 π.μ. 

Αιωνία η μνήμη του! 

Ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι κάτι τό ἄπιαστο καί ἀκατόρθωτο, .... Ἡ ἁγιότητα εἶναι τό κλειδί τοῦ παραδείσου. Μόνο μέ τήν ἁγιότητα θά ἰδοῦμε πρόσωπο Θεοῦ, διότι, "μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται" (Ματθ. Ε´ 8). Σ᾽ ἐποχές δύσκολες, κρίσιμες, αἰσχρές καί διεστραμμένες, ἔχει πάντοτε ὁ Θεός τούς δικούς Του ἀνθρώπους. Ψυχές ἁγνές, καθαρές, φλογερές καί ἡρωϊκές. Ψυχές, πού πολεμοῦν καί νικοῦν.

Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης

Πρόγραμμα Λατρευτικῶν Ἐκδηλώσεων για τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο

June 25, 2015, 5:16 am

≫ Next: Ψήφισμα Ἱερατικῆς Συνάξεως περί τοῦ «Συμφώνου Συμβίωσης» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

≪ Previous: Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη, Αιωνία η μνήμη

$

0

0

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἀναπλαστική Σχολή Πατρῶν

Τήν Τρίτη 30 Ἰουνίου 2015 συμπληρώνονται 51 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ γέροντος καί ἰδρυτοῦ τῆς Ἀναπλαστικῆς Σχολῆς Πατρῶν, π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου καί ἡ 1^η  ἐπέτειος ἀπό τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του.

Πρόγραμμα Λατρευτικῶν Ἐκδηλώσεων.

 ● Τήν Δευτέρα 29 Ἰουνίου 2015 καί ὥρα 7 μ.μ.θά τελεσθῇ Πανηγυρικός Ἑσπερινός.

● Τήν Τρίτη 30 Ἰουνίου 2015 καί ὥρα 7π.μ. θά τελεσθῇ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμουκαί ἐν συνεχείᾳ θά ψαλῇ μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου π. Γερβασίου.

● Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας καί ὥρα 7μ.μ. θα ψαλῇ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός, καί ἐν συνεχείᾳ θά πραγματοποιηθῇ ἑορταστική ἐκδήλωσις στόν ὑπαίθριο χῶρο τῶν Ἐκδηλώσεων τῶν Κατασκηνώσεων.

Πρόγραμμα Ἐκδηλώσεως, ὣρα 8μ.μ.

-  Ὕμνοι ἀπό πολυμελή Βυζαντινό χορό.

- Ὁμιλία ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

- Βίντεο-ἀφιέρωμα στήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ π. Γερβασίου.

- Ἀπονομή τιμητικῶν ἐπαίνων.

Οἱ ὡς ἄνω ἐκδηλώσεις θά πραγματοποιηθοῦν στίς κατασκηνώσεις τοῦ π. Γερβασίου στά Συχαινά Πατρῶν.

Ψήφισμα Ἱερατικῆς Συνάξεως περί τοῦ «Συμφώνου Συμβίωσης» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

June 25, 2015, 5:17 am

≫ Next: Συνοδική Εγκύκλιος για το Σύμφωνο Συμβίωσης της Εκκλησίας της Κύπρου

≪ Previous: Πρόγραμμα Λατρευτικῶν Ἐκδηλώσεων για τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο

$

0

0

Κατά τή Γενική Ἱερατική Σύναξη τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, πού πραγματοποιήθηκε τή Δευτέρα 22 Ἰουνίου 2015 στόν Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγῆς Ἀγρινίου, μεταξύ τῶν ἄλλων θεμάτων καί ἐξ'ἀφορμῆς τῶν τρεχουσῶν καταστάσεων στή χώρα μας, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμᾶς ἀναφέρθηκε στά σχετικά μέ τό πρόσφατο Σχέδιο Νόμου τῆς Κυβερνήσεως περί ἐπεκτάσεως τοῦ «Συμφώνου Συμβίωσης» στά ὁμόφυλα ζευγάρια. 

Κατόπιν τῶν τοποθετήσεων τῶν Κληρικῶν ἐπί τοῦ θέματος, ἀνεγνώσθηκε τό ἀκόλουθο ψήφισμα τῆς Ἱερατικῆς Συνάξεως τό ὁποῖον προσυπέγραψαν ἅπαντες οἱ παρεβρισκόμενοι:

Ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς, 

 ὁ  Ἱερός  Κλῆρος  καί  οἱ  Μοναστικές  Ἀδελφότητες

τῆς  καθ’ ἡμᾶς  θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Πρός  τήν  Γενικήν  Γραμματείαν  τῆς  Ἑλληνικῆς  Κυβερνήσεως

Ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς καί ἃπαντες οἱ Πρεσβύτεροι, Διάκονοι καί Μοναχοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, κατά τήν Γενική Ἱερατική Σύναξη ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε σήμερα 22 Ἰουνίου 2015 στόν Ἱερό Ναό Ζωοδόχου Πηγῆς Ἀγρινίου, ἀποφασίσαμε καί συνυπογράφουμε τό κάτωθι

ΨΗΦΙΣΜΑ:

Μέ βαθύτατη θλίψη καί συγκλονιστικό φόβο πληροφορηθήκαμε στίς 10 Ἰουνίου τήν κατάθεση ἀπό τόν Ὑπουργό Δικαιοσύνης Σχεδίου Νόμου, ὁ ὁποῖος ἐπεκτείνει τό περιβόητο καί καταλυτικό τοῦ γάμου «σύμφωνο συμβίωσης» καί γιά τά ὁμόφυλα ζευγάρια.

Τρόμος καί ἀγωνία καταλαμβάνει τίς ψυχές μας γιά τίς συνέπειες αὐτοῦ τοῦ τολμήματος. Ἡ παραδοσιακή Ἑλληνική οἰκογένεια, ἡ δύναμη αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους, ὁ ἱερός αὐτός θεσμός, ὁδηγεῖται σέ ὁλοκληρωτική καταστροφή. Μετά ἀπό αὐτό τό ἐγχείρημα δέν ἀναμένουμε τίποτε ἄλλο, παρά τόν ἐνταφιασμό τῆς Ἑλλάδος. 

Δέν εἶναι δυνατόν νά δεχθοῦμε τίς ἐντολές τῶν Βρυξελλῶν, οἱ ὁποῖες θέλουν τήν διάλυση τῆς Πατρίδος μας. Δέν μποροῦμε νά ἀνεχθοῦμε μία ἐλάχιστη μειοψηφία σοδομιστῶν νά ἐπιβάλλει νόμους πού καταλύουν διαχρονικούς θεσμούς καί ὅ,τι ἱερό ἔχει διαφυλάξει αὐτός ὁ τόπος. Δέν μποροῦμε νά σιωπήσουμε στήν καταστροφή τῆς πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς βλέποντας τήν ἠθική διαστροφή καί τήν σήψη μέ αὐθάδεια νά περιφρονεῖ τόν Θεό καί τούς νόμους Του.

Ἐμεῖς οἱ Κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, ἀφουγκραζόμενοι τήν ἀγωνία τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας γιά τήν καταστροφική πορεία τῆς Πατρίδος, καί ζώντας σέ περιοχή ἡ ὁποία τιμᾶ τόν οἰκογενειακό θεσμό, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ ὕπαρξη μεγάλου ἀριθμοῦ πολυτέκνων οἰκογενειῶν, διαμαρτυρόμαστε ἐντόνως καί ἀντιδροῦμε στό προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου.

Ταυτοχρόνως ἀπαιτοῦμε νά σεβασθεῖτε τήν πλειοψηφία αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει τούς κυβερνῆτες του νά διακονοῦν καί νά ὑπερασπίζονται τά δίκαια αἰτήματά του. Ὁ Ἑλληνικός λαός ὑποφέρει πάρα πολύ σήμερα ἀπό τίς συνέπειες τῆς διαφθορᾶς, ἡ ὁποία βύθισε σ’ αὐτή τήν οἰκονομική κρίση τήν χώρα μας. Τό νά θέλουν κάποιοι νά νομοθετήσουν τήν ἠθική διαστροφή καί νά ἐπιβάλουν Σοδομιστική μορφή στήν κοινωνία μας, ξεπερνᾶ τά ὅρια τῆς λογικῆς. Τοῦτο καί μόνο ἀποδεικνύει ὅτι ἡ οἰκονομική κρίση εἶναι ἁπλῶς τό περίβλημα ἑνός πυρήνα μέ συγκεκριμένη, ἄλλου εἴδους κατεύθυνση καί ἀνάλογες ἀποφάσεις.

Ὅπως κι ἐμεῖς μεγαλώσαμε μέσα σέ οἰκογένεια μέ πατέρα καί μητέρα, καί ποτέ δέν θά θέλαμε νά εἴχαμε γονεῖς δύο ἄνδρες ἤ δύο γυναῖκες, ἔτσι καί τά παιδιά πού θά μᾶς διαδεχθοῦν σ’αὐτό τόν τόπο ἔχουν κάθε δικαίωμα νά ζήσουν μέσα σέ ἀληθινή οἰκογένεια. Κάθε ἄλλο μόρφωμα ἀδικεῖ τήν ἀλήθεια, καταπατεῖ τούς νόμους τοῦ Θεοῦ, ἀντιστρατεύεται τούς νόμους τῆς φύσεως, καί ἐπισύρει τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἐπιχειρούμενη ὁλοκληρωτική καταστροφή τῆς Πατρίδος μας, δίνοντας χαρά στούς ἐχθρούς της.

Ὑψώνουμε στεντορεία τήν φωνή μας καί δηλώνουμε:

Ὄχι στό «Σύμφωνο Συμβίωσης» καί στήν ἐπέκτασή του γιά τά ὁμόφυλα ζευγάρια.  Ὄχι  στό  κυοφορούμενο  ἔγκλημα.

Ἐν Ἀγρινίῳ καί τῇ Ἱερατικῇ Συνάξει,τῇ 22ᾳ Ἰουνίου 2015

Ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας  καί  Ἀκαρνανίας  Κοσμᾶς

καί ἄπαντες οἱ Κληρικοί καί Μοναχοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ  ΟΙ  ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:

- ΑΞΙΟΤΙΜΟΝ  κ. ΥΠΟΥΡΓΟΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

- ΑΞΙΟΤΙΜΟΥΣ  κ. ΒΟΥΛΕΥΤΑΣ  ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ

- ΕΝΤΥΠΟΝ  ΚΑΙ  ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΝ  ΤΥΠΟΝ

Συνοδική Εγκύκλιος για το Σύμφωνο Συμβίωσης της Εκκλησίας της Κύπρου

June 25, 2015, 5:19 am

≫ Next: Ο Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑπεβλήθη εἰς στεφανιογράφημα. Τά ἀποτελέσματα ἦσαν τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου ἰδιαιτέρως ἱκανοποιητικά.

≪ Previous: Ψήφισμα Ἱερατικῆς Συνάξεως περί τοῦ «Συμφώνου Συμβίωσης» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

$

0

0

ΣΥΝΟΔΙΚΗ   ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Παντί τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι

 τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐν ὄψει τῆς ἑτοιμασίας ἀπὸ τὴ Βουλὴ τῶν Ἀντιπροσώπων Νομοθεσίας γιὰ τὴ ρύθμιση τῆς ἐλεύθερης συμβίωσης ἀτόμων, ἐπιθυμοῦμε νὰ καταστήσουμε σ’ ὅλους γνωστὲς τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ.

Ἡ  Ἐκκλησία δὲν ἔχει, οὔτε καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ ἔχει δυνατότητα ἐπιβολῆς τῆς θέσης της στοὺς ἀνθρώπους. Κατὰ τὸ Κυριακὸ λόγιο, «ὅστις θέλει» ἀκολουθεῖ τὶς συμβουλές της. Ἔχει, ὅμως, πάντοτε τὸ δικαίωμα νὰ ἐκφέρει τὴν ἀποψή της καὶ νὰ συμβουλεύει τοὺς πιστούς.

Γιὰ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἡ συμβίωση δύο ἀνθρώπων ἐκτός τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Ἡ ἕνωση ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς στοχεύει στὴν πνευματικὴ τελείωση τῶν συζύγων, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ σχέση τους ἀνάγεται, μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, στὴ σχέση Χριστοῦ καὶ Ἐκκλησίας (Ἐφ. 5, 32).

Ἡ Χριστιανικὴ διδασκαλία, πολὺ περισσότερο, δὲν μπορεῖ νὰ δικαιολογήσει τὴν ὁμοφυλοφιλία, οὔτε καὶ νὰ δεχθεῖ τὴ συμβίωση ὁμοφυλόφιλων ἀτόμων. Ἡ Ἁγία Γραφὴ ὁμιλεῖ γιὰ δύο φῦλα, «ἄρσεν καὶ θῆλυ», τὰ ὁποῖα δημιούργησε ὁ Θεός. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλᾶ ξεκάθαρα γιὰ τὴν καταδίκη τῆς ὁμοφυλοφιλίας: «Μὴ πλανᾶσθε... οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε ἀρσενοκοῖται....βασιλείαν Θεοῦ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κόρ.6,9-10). Καὶ ἡ Ἐκκλησία συμβουλεύει ὅσους ἔχουν ροπή, ἢ ἐθισμό, πρὸς τὴν ὁμοφυλοφιλία, νὰ ἀγωνιστοῦν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτή, ὅπως ἀγωνίζονται καὶ γιὰ ἄλλα πάθη.

Ἀκόμα κι ἂν γινόταν δεκτὴ ἡ δικαιολογία ὅτι τὸ νομοσχέδιο ἀποσκοπεῖ στὴ ρύθμιση κοινωνικῶν προβλημάτων ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία, τὸ γεγονὸς ὅτι προνοεῖται ρύθμιση τῆς συμβίωσης ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου συνιστᾶ τελεία διαστροφή.

Ἔχουμε τὴ γνώμη ὅτι οἱ νόμοι πρέπει νὰ ἔχουν ὡς στόχο ὄχι ἁπλῶς τὴ ρύθμιση κοινωνικῶν διαφορῶν, οὔτε καὶ τὴν ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά, κυρίως, τὴ διαπαιδαγώγησή τους. Πολὺ περισσότερο δὲν μποροῦν οἱ νόμοι νὰ ἀνάγουν μίαν ἐκτροπὴ σὲ κανόνα δικαίου.

Νομοθετήματα ξένα πρὸς τὰ ἤθη τοῦ λαοῦ μας ἔχουμε τὴ γνώμη ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγονται. Ἀκόμα καὶ σὲ λαοὺς ποὺ δὲν ἔχουν πρόβλημα ἐθνικῆς ἐπιβίωσης, τέτοια νομοθετήματα ἀμβλύνουν τὰ ἠθικὰ αἰσθητήρια τῶν ἀνθρώπων, καὶ συμβάλλουν στὴ διάλυση τῆς κοινωνίας. Πολὺ πιὸ καταστρεπτικὴ θὰ εἶναι γιὰ τὸ λαό μας, ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἀλλὰ καὶ τὴ φυσική του ἐπιβίωση στὴν πατρώα γῆ, εἰσαγωγὴ τέτοιων καταστάσεων. Θὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας μας, καὶ στὴ διαφθορά.

Καλοῦμε τὴ Βουλὴ τῶν Ἀντιπροσώπων νὰ ἀρθεῖ στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ νὰ περιφρουρήσει τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἤθη τοῦ λαοῦ μας. Ἀπευθυνόμαστε καὶ πρὸς ὅλους τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς προτρέπουμε νὰ παραμείνουν σταθεροὶ γύρω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, προστατεύοντας τὴ θρησκευτική, ἀλλὰ καὶ τὴν προσωπικὴ ἀξιοπρέπειά τους.

Ἐπικαλούμενοι τὸν θεῖον φωτισμὸν πρὸς ὅλους, εὐχόμεθα πλούσια τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὶς οἰκογένειες καὶ στὰ ἔργα σας.

Μετ’ εὐχῶν διαπύρων

 Ὁ Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

 Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος

 Καὶ τὰ λοιπὰ Συνοδικὰ Μέλη

Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου,

22 Ἰουνίου 2015.

Ο Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑπεβλήθη εἰς στεφανιογράφημα. Τά ἀποτελέσματα ἦσαν τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου ἰδιαιτέρως ἱκανοποιητικά.

June 25, 2015, 5:20 am

≫ Next: Article 5

≪ Previous: Συνοδική Εγκύκλιος για το Σύμφωνο Συμβίωσης της Εκκλησίας της Κύπρου

$

0

0

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἀνακοινωθέν

          Τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης, 23ης Ἰουνίου,ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖοςμετέβη ἀεροπορικῶς εἰς Γενεύην, ὅπου τήν πρωΐαν τῆς σήμερον, Πέμπτης, 25ης ἰδίου, ὑπεβλήθη εἰς στεφανιογράφημα ἐν τῷ Πανεπιστημιακῷ Νοσοκομείῳ τοῦ Καντονίου τῆς Γενεύης.Τά ἀποτελέσματα ἦσαν τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου ἰδιαιτέρως ἱκανοποιητικά.Ὁ Πατριάρχης θά ἐξέλθῃ τοῦ Νοσοκομείου αὔριον, Παρασκευήν. Μεταξύ τῶν θεραπόντων Αὐτοῦ ἰατρῶν εἶναι καί ὁ Ἐντιμολ. κ. Αὐξέντιος Καλαγκός,Καθηγητής, Ἄρχων Ὀστιάριος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.

          Τό Σάββατον, 27ην τ.μ., ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης θά συναντηθῇἐν τῷ Ὀρθοδόξῳ Κέντρῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Γενεύης μετά τῆς Α. Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Ἱερωνύμου, μεταβαίνοντος προφρόνως ἐκεῖσε διά νά εὐχηθῇ τῇ Α. Θ. Παναγιότητι τά εἰκότα.

          Τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην συνοδεύουν εἰς τήν ἀποδημίαν Του ταύτην ὁ Πανοσιολ. Μέγας Ἀρχιδιάκονος κ. Ἀνδρέας, ὁ Ἐντιμολ. κ. Παντελεήμων Βίγκας, Ἄρχων Μέγας Χαρτοφύλαξ, καί ὁ ἐν τῇ Πόλει θεράπων Αὐτοῦ ἰατρός Ἐλλογ. κ.Jan Klod Kayuka.

          Σύν Θεῷ, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης θά ἐπιστρέψῃ εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ τήν Κυριακήν, 28ην τ.μ. .

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

25 Ἰουνίου 2015

Article 5

June 25, 2015, 1:25 pm

≫ Next: Γιορτή λήξεις εκκλησιαστικών συνάξεων ενορίας Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

≪ Previous: Ο Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑπεβλήθη εἰς στεφανιογράφημα. Τά ἀποτελέσματα ἦσαν τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου ἰδιαιτέρως ἱκανοποιητικά.

$

0

0

Γιορτή λήξεις εκκλησιαστικών συνάξεων ενορίας Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

June 25, 2015, 1:27 pm

≫ Next: Ιερά Αγρυπνία στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πατρών

≪ Previous: Article 5

$

0

0

---

Ιερά Αγρυπνία στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πατρών

June 25, 2015, 1:28 pm

≫ Next: ΓΙΟΡΤΗ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

≪ Previous: Γιορτή λήξεις εκκλησιαστικών συνάξεων ενορίας Τιμίου Προδρόμου Παραλίας Πατρών

$

0

0

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΑ  ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Την  Κυριακή 28 Ιουνίου 2015το βράδυ εις τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πατρών θα τελεσθεί  ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑεπί τη εορτή της μνήμης των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Ώρ.  8:00 μ.μ. – 1:00 νυκτ.

Το πρωί της Δευτέρας 29/6 θα τελεστεί και δεύτερη Θ. Λειτουργία στο παρεκκλήσιο του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

ΓΙΟΡΤΗ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

June 25, 2015, 1:29 pm

≫ Next: Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος στήν Πανήγυρη τῆς Παναγίας « Ἄξιον Ἐστί», στό Ἅγιο Ὂρος.

≪ Previous: Ιερά Αγρυπνία στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πατρών

$

0

0

 Μέ ἀπόλυτη ἐπιτυχία πραγματοποιήθηκε τήν Πέμπτη 25 Ἰουνίου ἡ γιορτή τελειοφοίτων τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Πατρῶν. Τήν ἐκδήλωση εὐλόγησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐνῶ παρέστη καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.

Μέσα σέ ἄκρως συγκινητικό κλῖμα, ὁ Διευθυντής τοῦ Σχολείου κ. Ἰωάννης Κόττορος καλωσόρισε τούς Ἀρχιερεῖς, τούς ἄλλους Κληρικούς, τούς Γονεῖς καί τούς Μαθητές πού παρακολούθησαν τή γιορτή. Κατόπιν οἱ ὁμάδες τῶν Περιβαλλοντικῶν καί Πολιτιστικῶν προγραμμάτων παρουσίασαν τίς ἐργασίες πού ὑλοποίησαν κατά τή διάρκεια τοῦ σχολικοῦ ἔτους καί ἀκολούθησε ἡ ἀπονομή ἐπαίνων καί ἀναμνηστικῶν.

 Ἡ χορωδία τοῦ Σχολείου ὑπό τή διεύθυνση τοῦ Καθηγητοῦ μουσικῆς κ. Παύλου Μάλλιαρη, ἀπέδωσε ὕμνους ἐνῶ μέ λόγια ἄκρως συγκινητικά μίλησαν οἱ τελειόφοιτοι μαθητές Μαρῖνος Δασκαλάκης καί Ἀναστάσιος Ἀθανασόπουλος, καταθέτοντας τίς ἐμπειρίες καί τά ὀφέλη πού ἀποκόμισαν ἀπό τήν τριετῆ φοίτησή τους στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο Πατρῶν.

Ἐπίσης παρευρέθησαν ὁ Πανοσιολογιώτατος  Ἀρχιμανδρίτης π. Γερβάσιος Παρακεντές, Διευθυντής τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἑστίας, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Σκιαδαρέσης, τέως διευθυντής τοῦ Σχολείου, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος  π. Ἐρμόλαος Μασσαρᾶς, τέως ἐκπαιδευτικός τοῦ Σχολείου, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Δημητρόπουλος, ἡ προϊσταμένη τῆς Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ἀχαΐας κ. Εὐγενία Πιερρῆ, οἱ Καθηγητές τοῦ Σχολείου, τό προσωπικό τῆς Ἑστίας, πολλοί Γονείς καί φυσικά οἱ Μαθητές.

Στό τέλος τῆς ἐκδήλωσης ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε ὅλους τούς παρευρισκόμενους, ἐπήνεσε τό ἔργο πού ἐπιτελεῖται στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο Πατρῶν ἀπό τόν Διευθυντή καί τούς Καθηγητές, τόν Διευθυντή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἑστίας καί ὅλο τό προσωπικό, συνεχάρη τούς μαθητάς γιά τό ἦθος καί τήν ἐπίδοσή τους στά μαθήματα καί τόνισε τήν ἰδιαίτερη σημασία τῆς παιδείας μάλιστα σήμερα στούς δύσκολους καιρούς πού ζοῦμε καί σέ μιά ἐποχή, ὅπου στήν πατρίδα μας ἔγινε ἔκπτωση ἀξιῶν, κακοποίηση τῆς γλώσσας μας, παραχάραξη τῆς ἱστορίας καί πού ἀντί γιά τήν παιδεία ἀνθεῖ ἡ παραπαιδεία.

Τέλος ἐδόθησαν οἱ τίτλοι σπουδῶν στούς μαθητές, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν, συγκινησιακά φορτισμένοι, ὑπόσχεση συνάντησης μετά ἀπό πέντε χρόνια στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο Πατρῶν καί παρετέθη μικρή δεξίωση.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος στήν Πανήγυρη τῆς Παναγίας « Ἄξιον Ἐστί», στό Ἅγιο Ὂρος.

June 25, 2015, 1:30 pm

≫ Next: Η «εκκλησιαστική λειψανδρία»

≪ Previous: ΓΙΟΡΤΗ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

$

0

0

 Μέ ἱερά κατάνυξη καί ἁγιορείτικη εὐλάβεια καί τάξη, ἑορτάσθη ἡ ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τῆς παραδόσεως τοῦ ὕμνου « Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς...» ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ πρός τόν Μοναχό, ὁ ὁποῖος προσηύχετο ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου.

 Ἡ θαυματουργός αὐτή εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἡ ἐφέστια εἰκόνα, εὑρίσκεται στό Πρωτάτο, στό κέντρο τῆς Ἀθωνικῆς πολιτείας, στίς Καρυές.

          Τῆς ἱερᾶς πανηγύρεως καί τῆς ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας, προέστη, κατόπιν προσκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας καί εὐλογίας  καί ἀδείας τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος.

Πλῆθος Ἁγιορειτῶν Πατέρων καί εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ἀπό τόν κόσμο, κατέκλυσε τίς Καρυές γιά νά προσκυνήσουν τήν χαριτόβρυτο εἰκόνα τῆς Παναγίας μας.

 Ἡ Ἱερά Ἀγρυπνία ἄρχισε στίς 9 τό βράδυ τῆς 23ης  Ἰουνίου καί ἐπερατώθη στίς 7:30 τήν ἑπομένη 24 Ἰουνίου (μέ τό παλαιόν ἡμερολόγιον 10-11 Ἰουνίου). Στίς ἱερές ἀκολουθίες ἀπέδωσαν θαυμάσια τούς ὕμνους χοροί Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

          Στήν ἐπίσημη ἑορταστική τράπεζα, μετά τήν Θεία Λειτουργία, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, μετά τήν προσφώνηση τοῦ Πρωτεπιστάτου ὡμίλησε πρός τούς Μοναχούς καί λοιπούς προσκυνητάς, ἀναφερθείς στό πανάγιο πρόσωπο τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγίου Ὅρους Κυρίας Θεοτόκου καί στόν Ἁγιορείτικο Μοναχισμό, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ ἰδιαίτερα σήμερα πνευματικό καί ἀναντικατάστατο φάρο τῆς Οἰκουμένης ἁπάσης καί εὐχαρίστησε τούς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὄντως φῶς καί ἁλάτι τοῦ κόσμου κατά τόν Κυριακό λόγο καί συνεχίζουν νά προσφέρουν, ὅπως ἒπρατταν πάντοτε, τό μήνυμα τῆς σωζούσης Ἀληθείας καί τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου  πίστεως μέσα ἀπό φρόνημα ἀντιστασιακό πρός τόν ὁδοστρωτῆρα τῆς ἠθικῆς καί γενικώτερης πνευματικῆς σήψεως πού ἐπικρατεῖ σήμερα.

 Ὁ Σεβασμιώτατος, ἐπεσκέφθη προσκυνηματικῶς τό ἱερόν κελλίον «Παναγούδα» τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, τήν Ἱερά Μονή Ἰβήρων, τήν Ἱερά Μονή Ἐσφιγμένου (στίς Καρυές) καί ἄλλα ἱερά Κελλία στήν περιοχή Καρυῶν.

Η «εκκλησιαστική λειψανδρία»

June 25, 2015, 1:31 pm

≫ Next: ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ κ. ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ, ΔΙΠΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ»

≪ Previous: Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος στήν Πανήγυρη τῆς Παναγίας « Ἄξιον Ἐστί», στό Ἅγιο Ὂρος.

$

0

0

Η ΛΕΙΨΑΝΔΡΙΑ ηγετών σήμερα είναι αισθητή παντού.

Πολύ δε περισσότερο στην “έρημη” χώρα μας.

Εκτός από την πολιτική και πνευματική ηγεσία

λειψανδρία υπάρχει και στις εκκλησιαστικές προσπάθειες.

Η «εκκλησιαστική λειψανδρία», η έλλειψη ηγετών μεγάλου πνευματικού και διοικητικού διαμετρήματος, ικανών να προχωρήσουν σε πραγματικές τομές για την αντιμετώπιση των πελώριων διλημμάτων της σύγχρονης εποχής είναι πλέον ορατή και οδυνηρή.

Είναι η εποχή που απουσιάζουν οι άνθρωποι κύρους στις ηγεσίες, που κυριαρχεί η μετριότητα σε πολλούς τομείς της «ζωής», δεν υπάρχουν πλέον «πνευματικά αναστήματα». Ανίκανοι επίγονοι ενδόξων προγόνων ή όπως μας λέει ο Δ. Σολωμός «Περασμένα μεγαλεία. Και διηγώντας τα να κλαις». Η κορνίζα μπορεί να είναι πολύτιμη, το περιεχόμενο …

Φθάσαμε στο τραγικό κατάντημα στις θέσεις ενδόξων και φωτεινών  Πνευματικών Πατέρων, με μεγάλη ακτινοβολία που ξεπέρασαν τα όρια της Ελληνικής επικράτειας, να αναλαμβάνουν «προϊστάμενοι» άνθρωποι κάτω του μετρίου, χωρίς ηγετικά προσόντα, χωρίς αγάπη χριστιανική, αλλά με ψυχρή λογική προς το συμφέρον. Για μένα οι τίτλοι τέλους έπεσαν προ ετών, τώρα .....

Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος

ΥΓ. Σε όσους πίκρανα με τις σκέψεις μου «περαστικά» τους. 

Αυτή την άποψη σχημάτισα διαβάζοντας ότι «ο σεβάσμιος κληρικός θα αναλάβει …  υψηλό πνευματικό αξίωμα» σέβομαι την ιεροσύνη του αλλά δεν τοντιμώ πέραν αυτής. 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ κ. ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ, ΔΙΠΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ»

June 26, 2015, 11:58 am

≫ Next: Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς ἀπέστειλε πρός τόν Ὑπουργό Δικαιοσύνης τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή ὡς σχολιασμό ἀπαντητικῆς ἐπιστολῆς Του πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟ.

≪ Previous: Η «εκκλησιαστική λειψανδρία»

$

0

0

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ κ. ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ, ΔΙΠΩΜΑΤΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ «ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ»

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ Ἰουνίου 2015

Πρὸς τὸν

κ. Ἀχμὰντ Ἐλντίν

Ἰδιοκτήτη Ἰσλαμικῆς Ἱστοσελίδας

Ἀγαπητὲ κ. Ἀχμὰντ Ἐλντίν.

Διάβασα μὲ προσοχὴ τὴν (ἀνοιχτὴ) ἐπιστολή σας πρὸς τὸ πρόσωπό μου. Μὲ ἀποκαλεῖτε συκοφάντη τοῦ Ἰσλαμικοῦ πιστεύω. Ὅτι στηρίζομαι σὲ «ἀστήριχτες κριτικές, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἔχουν ἀπαντηθεῖ». Μὲ κατηγορεῖτε ὅτι «δὲν ἐνδιαφέρθηκα νὰ διαβάσω τὶς ἀπαντήσεις» σας καὶ ὅτι «ἀρνοῦμαι συζήτηση μεταξύ μας καὶ δημόσιο διάλογο μεταξὺ Ἰσλὰμ καὶ Χριστιανισμοῦ».

Κατ’ ἀρχὴν σᾶς πληροφορῶ, ὅτι γνωρίζω τὸ Ἰσλάμ, ἴσως καλλίτερα ἀπὸ ἐσᾶς, ποὺ αὐτοτιτλοφορεῖσθε ὡς διπλωματοῦχος της «Ἰσλαμικῆς Θεολογίας». Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής,ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ἅγιος Κύριλλος ὁ Θεσσαλονικεύς, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης, ὁ ἅγιος Εὐστάθιος Θεσσαλονίκης, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κ.α. ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὴν διδασκαλία του καὶ ἔχουν καταδείξει στὰ θεοφώτιστα συγγράμματά τους τὰ ψεύδη καὶ τὶς πλάνες τοῦ Ἰσλάμ, ὅπως ἐπίσης καὶ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Μωάμεθ, τὸν ὁποῖο ἐσεῖς ὀνομάζετε ὄχι ἁπλῶς προφήτη, ἀλλὰ καὶ σφραγίδα πάντων τῶν προφητῶν.

Ἀπὸ ὅσα γράφετε στὰ κείμενα πού μοῦ στείλατε, φαίνεται ὅτι ἔχετε μία κάποια γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν  ὁποία ὅμως προσπαθεῖτε νὰ ἑρμηνεύσετε μὲ ὁδηγὸ τὸ Κοράνιο, μὲ ἀποτέλεσμα ἄλλοτε μὲν νὰ τὴν παρερμηνεύετε καὶ νὰ τὴν διαστρέφετε καὶ ἄλλοτε νὰ χρησιμοποιεῖτε ἐπιλεκτικὰ ὁρισμένα χωρία, προφανῶς αὐτὰ ποὺ σᾶς βολεύουν, γιὰ νὰ βγάλετε τὰ συμπεράσματα ποὺ θέλετε, ἀγνοώντας καὶ παραθεωρώντας κάποια ἄλλα, τὰ ὁποία ἔρχονται σὲ εὐθεία ἀντίθεση μὲ αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίζεστε, καὶ τὰ ὁποία θὰ σᾶς βοηθοῦσαν νὰ ἑρμηνεύσετε ὀρθὰ καὶ τὰ προηγούμενα, τὰ ὁποῖα παρερμηνεύετε. Ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν κειμένων σας ἐπίσης διαπίστωσα, ὅτι βρίσκομαι ἐνώπιον μίας πολυδιάστατης, πολύμορφης καὶ πολυεπίπεδης πλάνης, μίας πλάνης, ἡ ὁποία ἔχει «μπαζωθεῖ» γιὰ τὰ καλὰ στὴν τιμιώτατη ψυχή σας σὲ πολλὰ στρώματα, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι εὐκολότερο νὰ μετακινήσει κανεὶς ἕνα βουνό, παρὰ νὰ μετακινήσει ὅλα αὐτὰ τὰ μπάζα ποὺ ἔχουν καταπλακώσει τὴν ψυχή σας.

Γι’ αὐτὸ καὶ προβληματίστηκα, ἂν θὰ ἄξιζε τὸν κόπο νὰ καταπιαστῶ μὲ τὸ ἔργο τοῦ ξεμπαζώματος, ὄχι μόνο διότι εἶναι ἕνα ἔργο ἐπίπονο, ποὺ ἀπαιτεῖ χρόνο καὶ δυνάμεις πολλές, τὶς ὁποῖες δυστυχῶς δὲν διαθέτω, λόγω μεγάλου φόρτου ἐργασίας, καὶ ἐλλείψεως χρόνου, ἀλλὰ καὶ διότι εἶναι ἀμφίβολο, ἂν μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐργῶδες ξεμπάζωμα, θὰ δεχόταν ἡ τιμιώτατη ψυχὴ σας τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως ἡ Σαμαρείτισσα, ἢ ἂν θὰ ἐξακολουθούσατε πεισματικὰ νὰ ἐπιμένετε στὴν πλάνη τοῦ Ἰσλάμ, ὅποτε θὰ ἔβρισκε ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ ἄπ. Παύλου πρὸς τὸν Ἐλύμα τὸν Μάγο: «Ὢ πλήρης παντὸς δόλου καὶ πάσης ραδιουργίας, υἱὲ διαβόλου, ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης, οὐ παύση διαστρέφων τὰς ὁδοὺς Κυρίου τὰς εὐθείας;» (Πράξ.13,10). Ὡστόσο γιὰ νὰ μὴν θεωρηθοῦν ὅσα εἶπα προηγουμένως ὡς ὑπεκφυγὴ καὶ ἀδυναμία ἀνατροπῆς τῆς πλάνης, θὰ σᾶς δώσω κάποιες σύντομες ἀπαντήσεις, στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν, προσευχόμενος ὁ Θεὸς νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σας καὶ νὰ σᾶς ὁδηγήσει στὸ φῶς τῆς θεογνωσίας.

Τὸ Κοράνιο.

Ἀρχίζω μὲ τὸ ἂν τὸ Κοράνιο εἶναι λόγος τοῦ Θεοῦ, ἢ λόγος τοῦ Σατανᾶ. Στὸ κεφάλαιο αὐτὸ προσπαθεῖτε νὰ μὲ πείσετε, ὅτι τὸ Κοράνιο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Ἀλλὰχ καὶ ὄχι ὁ λόγος τοῦ Σατανᾶ μὲ παραθέσεις χωρίων ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή. Ἐπίσης παραθέτετε δύο ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ παράδοση, καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ Κοράνιο, ὅτι «στὸ ὄνομα τοῦ Μωάμεθ» θεραπεύτηκαν δύο «δαιμονισμένοι». Μᾶς δίδετε ἔτσι τὴν εὐκαιρία, νὰ ποῦμε δύο λόγια γύρω ἀπὸ τὸ τί εἶναι τὸ Κοράνιο, μὲ βάση τὰ συγγράμματα τῶν  ἅγιων  Πάτερών μας, ἀλλὰ καὶ ἄλλων ἐρευνητῶν τοῦ Ἰσλὰμ ἀπὸ τὴν νεώτερη βιβλιογραφία.

Τὸ Κοράνιο μαζὶ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Μωάμεθ εἶναι οἱ δύο στύλοι, πάνω στοὺς ὁποίους στηρίζεται ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι οἱ δύο κύριοι ἄξονες, γύρω ἀπὸ τοὺς ὁποίους περιστρέφεται ὅλη ἡ θρησκευτικότητα τῶν Μουσουλμάνων. Γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους τὸ Κοράνιο συνοψίζει ὅλη τὴ διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ Ἰσλάμ,  εἶναι ὅ,τι τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ὅ,τι τὸ Ταλμοὺδ γιὰ τοὺς Ἰουδαίους. Ἕνα βασικότατο ἐρώτημα σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς ἀπὸ Θεοῦ, ἢ μή, προελεύσεως τοῦ Κορανίου θέτει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός,ὁ ὁποῖος παρατηρεῖ: «Καὶ τὶς ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν, ὅτι γραφὴν αὐτῶ δέδωκεν ὁ Θεός; …οὐδὲ παρόντων ὑμῶν ὁ Θεὸς ὡς τῷ Μωϋσῆ βλέποντος τοῦ λαοῦ, καπνιζομένου ὅρους δέδωκε τὸν νόμον, κακείνω τὴν γραφὴν ἢν φατὲ παρέσχεν, ἴνα καὶ ὑμεῖς τὸ βέβαιον ἔχητε; […] Καὶ Ἀποκρίνονται ὅτι ἐν ὅσῳ κοιμᾶται κατέβη ἡ γραφὴ ἐπάνω αὐτοῦ. Καὶ τὸ γελοιῶδες πρὸς αὐτοὺς λέγομεν ἠμεῖς. Ὅτι λοιπὸν ἐπειδὴ κοιμώμενος, (ὁ Μωάμεθ),ἐδέξατο τὴν γραφὴν καὶ οὐκ ἤσθετο τῆς ἐνεργείας, εἰς αὐτὸν ἐπληρώθη τὸ τῆς δημώδους παροιμίας ‘ὀνείρατα μοί λέγεις’, ἢ ‘ὀνειροπολεῖ καθεύδων’» .Μεταφράζω: Ποιὸς μαρτυρεῖ, ὅτι ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν Μωάμεθ τὴν γραφὴν αὐτήν; (δηλαδὴ τὸ Κοράνιο;). Πῶς ὁ Θεὸς δὲν ἔδωσε τὴν γραφὴ αὐτὴ παρόντων ὑμῶν, ἢ ἔστω ἐνώπιον κάποιων ἀξιοπίστων μαρτύρων, ὥστε νὰ εἶστε καὶ ἐσεῖς βέβαιοι γιὰ τὴν ἀπὸ Θεοῦ προέλευσή της, ὅπως αὐτὸ συνέβη στὴν περίπτωση τοῦ Μωϋσέως, ὁ ὁποῖος παρέλαβε τὸν νόμο παρόντος καὶ βλέποντος τοῦ λαοῦ, καθ’ ὅν χρόνον τὸ ὅρος (Σινᾶ) καπνιζόταν; Καὶ αὐτοὶ (οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἰσλὰμ) ἀποκρίνονται, ὅτι τὴν παρέλαβε τὴν ὥρα ποὺ ὁ Μωάμεθ κοιμόταν. Ἀφοῦ λοιπὸν αὐτοὶ ἐπικαλοῦνται τὸ ἀστεῖο αὐτὸ ἐπιχείρημα καὶ ἐμεῖς (οἱ χριστιανοὶ) ἀπαντοῦμε σ’ αὐτοὺς καὶ λέμε: Ἐπειδὴ λοιπὸν κοιμώμενος (ὁ Μωάμεθ) δέχθηκε τὴν γραφὴν καὶ δὲν αἰσθανόταν τὴν ἐνέργεια, τὴν σημασία τῶν λόγων της, ἐφαρμόσθηκε σ’ αὐτὸν τὸ τῆς δημώδους παροιμίας: Μοῦ λὲς ὄνειρα, ἢ ὀνειροπολεῖς κοιμώμενος». Τὸ συμπέρασμα λοιπὸν εἶναι, μὲ βάση τὰ παρὰ πάνω, ὅτι τὸ Κοράνιο δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἕνα ἀποκύημα τῆς φαντασίας τοῦ Μωάμεθ. Στὴν καλλίτερη περίπτωση, εἶναι λόγος ἑνὸς βεδουίνου καμηλιέρη τῆς ἐρήμου, ὁ ὁποῖος συνέρραψε διάσπαρτες παραδόσεις καὶ διδασκαλίες γιὰ νὰ δημιουργήσει ἕνα θρησκευτικοπολιτικὸ σύστημα τῶν κατοίκων τῆς ἀραβικῆς χερσονήσου. Νεώτερος ἐρευνητής παρατηρεῖ σχετικὰ μὲ τὸ Κοράνιο, ὅτι εἶναι κατὰ τὸ μεγαλύτερο μέρος του συμπίλημα, συρραφὴ παραποιημένων χωρίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως τὴν παρερμήνευσε ὁ Μωάμεθ, ὅπως ἐπίσης καὶ στοιχείων ἀπὸ τὸν Ζωροαστρισμὸ καί, τέλος στοιχείων ἑνὸς παρεφθαρμένου Χριστιανισμοῦ. Τὸ τελευταῖο ὀφείλεται στὸ ὅτι κατὰ τὸν 6ον αἰώνα εἶχαν ἀναπτύξει ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα μεταξὺ τῶν Ἀράβων οἱ αἱρέσεις τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τῶν Μονοφυσιτῶν, καὶ τῶν Νεστοριανῶν.

Εἰδικότερα ἡ παραποίηση καὶ παρερμηνεία τῶν χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς θὰ πρέπει νὰ ἀποδοθεῖ, (σύμφωνα μὲ τὸν παρὰ πάνω ἐρευνητή), στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Μωάμεθ «θεώρησε ὑποχρέωσή του νὰ ἐπανορθώσει» τὰ λάθη τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ νὰ «ἀποκαταστήσει τὴν ἀλήθεια». Διότι κατὰ τὴν ἄποψή του «τόσο ἡ Παλαιά, ὅσο καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη εἶχαν ὑποστεῖ ἀλλαγὲς ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους ἐπιστήμονες, προκειμένου οἱ τελευταῖοι νὰ ἑδραιώσουν καὶ νὰ φυλάξουν τὶς θέσεις τους». Ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς ὅμως εἶναι ἀβάσιμος, διότι ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη τῆς κριτικῆς τοῦ κειμένου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὸ κείμενο παρέμεινε οὐσιαστικὰ ἀναλλοίωτο. Ὁ παρὰ πάνω ἰσχυρισμὸς τοῦ Μωάμεθ ἀναιρεῖται ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ Κοράνιο. Διότι τὸ Κοράνιο, ἀναφερόμενο στὴν Παλαιά, καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, γράφει: «Καὶ δώσαμε [ἐννοεῖται ὁ Θεὸς] στὸν Μωϋσῆ τὴν Βίβλο καὶ τὴν κάναμε ἕναν ὁδηγό, γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰσραήλ, [μὲ τὴν ἐντολή]: Μὴ πάρετε ἄλλον ἀπὸ (ἀπὸ ἐμένα) προστάτη στὶς ὑποθέσεις σᾶς» (Σούρα 17, ἐδαφ. 2). «Πῶς ἔρχονται σὲ σένα, [οἱ Ἑβραῖοι], νὰ τοὺς δικάσεις τὴν στιγμὴ ποὺ ἔχουν μπροστά τους, (τὸν δικό τους) Νόμο! Ἐκεῖ βρίσκονται (ὅλες) οἱ ἀποφάσεις τοῦ Ἀλλάχ […] Ἐμεῖς εἴμασταν ποὺ ἀποκαλύψαμε τὸν Νόμο, (στὸν Μωϋσῆ), ποὺ σ’ αὐτὸν ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς. Μ’ αὐτὸν δικάζουν τοὺς Ἰουδαίους οἱ προφῆτες, ποὺ δήλωσαν ὑποταγὴ στὸν Ἀλλάχ, καὶ μ’ αὐτὸν δικάζουν οἱ Ραββίνοι καὶ οἱ  Νομικοί, ποὺ σ’ αὐτοὺς ἀνατέθηκε ἡ διαφύλαξη τῆς βίβλου τοῦ Ἀλλὰχ καὶ ἐμαρτύρησαν γι’ αὐτό». (Σούρα 5, ἐδαφ. 43-44). Ἐφ’ ὅσον ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν Ἁγία Γραφὴ ὡς ὁδηγὸ γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰσραήλ, μέσα δὲ σ’ αὐτὴν βρίσκονται οἱ ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀπεκάλυψε τὸν Νόμο στὸν Μωυσῆ καὶ ἐφ’ ὅσον στὸν Νόμο αὐτὸν ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς, γιατί χρειαζόταν ἡ δῆθεν «ἀποκάλυψη» τοῦ Κορανίου; Ἐφ’ ὅσον μ’ αὐτὸν τὸν Νόμο δικάζουν οἱ προφῆτες, ἄρα δὲν ἔχει νοθευτεῖ. Ἄλλωστε ὁ παντογνώστης Θεὸς δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀποκαλύψει τὸν λόγο του σὲ πρόσωπα ποὺ θὰ τὸν νόθευαν. Ἀλλὰ καὶ ὁ Μωϋσῆς εἶχε δώσει στὸν ἰσραηλιτικὸ λαὸ τὴν ἐντολή: «Δὲν θὰ προσθέσετε τίποτε ἀπολύτως στὶς ἐντολὲς ποὺ ἐγὼ σᾶς παραγγέλλω, οὔτε θὰ ἀφαιρέσετε κάτι ἀπὸ αὐτὲς» (Δεύτ. 4,2).

Ἐξ’ ἄλλου κατὰ τὸ Κοράνιο ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐπιβεβαίωσε τὸν Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γράφει τὸ Κοράνιο: «Καὶ πάνω στὰ χνάρια τους, [δηλαδὴ τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης], στείλαμε τὸν Ἰησοῦ τὸν γιὸ τῆς Μαριάμ, ἐπικυρώνοντας τὶς Γραφές, (Ταουρά), [δηλαδὴ τὴν Πεντάτευχο], ποὺ εἶχαν σταλεῖ πρὶν ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοῦ δώσαμε τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς καθὼς καὶ ἡ ἐπικύρωση τῶν Γραφῶν, (Ταουρᾶ), ποὺ εἶχαν σταλεῖ πρὶν ἀπὸ Αὐτόν: Καθοδήγηση καὶ προειδοποίηση γιὰ ὅσους σέβονται τὸν Ἀλλάχ.Κι’ ἄφησε τὸν Λαὸ τοῦ Εὐαγγελίου νὰ δικάζει, νὰ κρίνει σύμφωνα μὲ ὅσα ἀποκαλύφθηκαν σ’ αὐτό, [τὸ Εὐαγγέλιο], ἀπ’ τὸν Ἀλλάχ. Κι’ ὅποιος δὲν δικάσει μὲ βάση τὰ ὅσα ἀποκαλύφθηκαν ἀπ’ τὸν Ἀλλάχ, αὐτὸς εἶναι παράνομος» (Σούρα 5, ἐδαφ.46-47). Τὸ Κοράνιο λοιπὸν δέχεται ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποκαλύφθηκε διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι «σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς». Ἀλλὰ τί περιέχει τὸ Εὐαγγέλιο; Ὅλο τὸ ἔργο τῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας, ὅπως αὐτὸ εἶχε προαναγγελθεῖ ἀπὸ τοὺς προφῆτες, καθὼς καὶ τὸν τέλειο ἠθικὸ Νόμο τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ συμπλήρωσε καὶ ὁλοκλήρωσε τὸν Νόμο τῆς Παλαιᾶς. Τί χρειαζόταν λοιπὸν τὸ Κοράνιο, καθ’ ὅν χρόνον τόσον μὲ τὴν Παλαιά, ὅσον καὶ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, διὰ τῆς ὁποίας ἔχουμε πλέον τὴν πλήρη καὶ τελεία ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴν σωτηρία του; Πέραν αὐτῶν αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο ἀποδέχεται τὸ Κοράνιο, μᾶς διδάσκει ὅτι δὲν ὑπάρχει «ἕτερο εὐαγγέλιο» (Γάλ.1,6) διὰ τοῦ ὁποίου εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦμε. Καὶ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ θὰ τολμήσει νὰ κηρύξει ἄλλο Εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστὸς καὶ ἐκήρυξαν οἱ ἀπόστολοι, (καὶ τέτοιο βέβαια εἶναι τὸ Κοράνιο, ποὺ εἰσηγεῖται στοὺς ἀνθρώπους ἄλλο δρόμο σωτηρίας), νὰ εἶναι ἀναθεματισμένος: «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἡ ἄγγελος ἐξ’ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν πὰρ  ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1,8).Κατόπιν αὐτῶν τίθεται τὸ ἐρώτημα: Ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς λόγος τοῦ Θεοῦ; Τὸ Κοράνιο τοῦ Μωάμεθ, ἢ ἡ Ἁγία Γραφή; Ἀσφαλῶς ἡ Ἁγία Γραφὴ ποὺ βρισκόταν στὰ χέρια τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Χριστιανῶν 600 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ Κοράνιο. 

Τὸ πρόσωπο τοῦ Μωάμεθ.

Στὴν συνάφεια αὐτὴ θὰ προσθέσουμε ὀλίγα τινὰ καὶ περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Μωάμεθ, ἀφοῦ αὐτὸς ἀποτελεῖ τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ Ἰσλάμ. Ἰσχυρίζεται ὁ Μωάμεθ, ὅτι εἶναι ὁ ἔσχατος τῶν προφητῶν καὶ αὐτοαποκαλεῖται ὡς ἡ σφραγίδα τῶν προφητῶν. Σύμφωνα μὲ τὸ Κοράνιο: «Ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ ἀπόστολος τοῦ Ἀλλὰχ καὶ ἡ σφραγίδα τῶν προφητῶν» (Σούρα 33,ἐδαφ.40). Ὡστόσο ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀβάσιμος, διότι ὁ ἐρχομός του καὶ τὸ ἔργο του δὲν προαναγγέλλεται ἀπὸ κανένα Προφήτη, ὅπως αὐτὸ συμβαίνει γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐρωτήθηκε ἀπὸ κάποιον Τοῦρκο συνομιλητή του μὲ τὸν ὁποῖον εἶχε διάλογο σχετικὰ μὲ τὸ Ἰσλάμ, γιατί ἐσεῖς οἱ χριστιανοὶ δὲν δέχεσθε τὸν δικό μας προφήτη, ἀπάντησε: «Εἶναι παλαιότατη συνήθεια, νὰ μὴ δεχόμαστε τίποτε ὡς ἀληθές, ἂν δὲν ὑπάρχουν σχετικὲς μαρτυρίες. Οἱ μαρτυρίες γιὰ τὰ πρόσωπα εἶναι διπλές: Ἢ ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ ἔργα καὶ τὰ πράγματα, ἢ ἀπὸ ἀξιόπιστα πρόσωπα.[…]. Ὁ Χριστὸς μαζὶ μὲ τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα θαύματα ποὺ ἐπετέλεσε, μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ τὸν Μωϋσῆ καὶ ἀπὸ ἄλλους προφήτες γι’ αὐτὸ ἐμεῖς πιστεύουμε στὸν Χριστὸ καὶ στὸ Εὐαγγέλιό του. Ἀντίθετα τὸν Μωάμεθ δὲν τὸν εὐρίσκομεν, οὔτε ἀπὸ τοὺς προφῆτες τοῦ παλαιοῦ Νόμου νὰ μαρτυρεῖται, οὔτε κάτι θαυμάσιο καὶ ἀξιόλογο καὶ ὁδηγητικό πρὸς τὴν πίστη, (δηλαδὴ κάποια θαύματα), νὰ ἔχει ἐπιτελέσει. Γι’αὐτὸ δὲν πιστεύουμε σ’ αὐτὸν καὶ στὸ ἀπὸ αὐτὸν προερχόμενο βιβλίο». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς γράφει: Ὅταν ἐρωτῶμε τοὺς Ἀγαρηνοὺς ἀφοῦ ὁ Μωάμεθ σᾶς διδάσκει στὸ Κοράνιο, ὅτι τίποτε δὲν πρέπει νὰ κάνομε, ἢ νὰ δεχόμεθα χωρὶς τὴν μαρτυρία ἄλλων, πὼς δὲν τὸν ρωτήσατε: δῶσε μας πρῶτα ἐσὺ «ἀπόδειξιν διὰ μαρτύρων, ὅτι προφήτης εἶ καὶ ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐξῆλθες καὶ ποία γραφὴ μαρτυρεῖ περί σοῦ;». Στὸ ἐρώτημά μας αὐτὸ οἱ Ἀγαρηνοὶ «σιωπῶσιν αἰδούμενοι» (σιωποῦν γεμάτοι ντροπή). Πέραν αὐτῶν ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μᾶς προειδοποίησε, ὅτι μετὰ ἀπὸ Αὐτὸν θὰ ἔρθουν πολλοὶ ψευδοπροφῆτες καὶ ψευδόχριστοι, οἱ ὁποῖοι θὰ παρασύρουν πολλοὺς στὴν πλάνη τους καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀκολουθήσωμε: «Τότε ἐὰν τὶς ὑμῖν εἴπη, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἡ ὧδε, μὴ πιστεύσητε· ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς». (Μάτθ. 24,23-24). Τὸ συμπέρασμα λοιπὸν εἶναι ὅτι ὁ Μωάμεθ οὔτε θαύματα ἔκανε, οὔτε καμιὰ προφητεία εἶπε, οὔτε προαναγγέλθηκε ἀπὸ ἄλλους προφῆτες,ἀλλὰ καὶ ἡ ζωὴ του κάθε ἄλλο παρὰ ἁγία καὶ ἐνάρετη ἦταν. Τὸ κύριο ἐνδιαφέρον τοῦ ἦταν, πῶς νὰ ἀποκτήσει ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες γυναῖκες, διότι καθὼς μαρτυροῦν οἱ βιογράφοι του εἶχε νυμφευθεῖ 9, μεταξύ τῶν ὁποίων σάν ἕβδομη τήν σύζυγο τοῦ υἱοθετημένου γιοῦ του Ζαΐντ καί σάν ἔνατη τήν ἑπτάχρονη κορασίδα Ἀϊσὰ (κατ’ ἄλλους 13), γυναῖκες. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σχολιάζοντας τὸν πολυγυνισμὸ τοῦ Μωάμεθ, ἀναφέρει: «Οὗτος ὁ Μαμέδ,(Μωάμεθ), πολλὰς ληρωδίας, (μωρολογίες),συντάξας ἑκάστη τούτων προσηγορίαν ἐπέθηκεν. Οἶον, (ὅπως γιὰ παράδειγμα), ἡ γραφὴ τῆς γυναικὸς καὶ ἐν αὐτῇ τέσσαρας γυναίκας προφανῶς λαμβάνων νομοθετεῖ καὶ παλλακάς, ἐὰν δύνηται χιλίας, ὅσας ἡ χεὶρ αὐτοῦ κατάσχη ὑποκειμένας ἐκ τῶν τεσσάρων γυναικὼν (οἱ ὁποῖες θὰ ὑπακούουν στὶς τέσσαρες γυναῖκες)».

Τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κατὰ τὸ Κοράνιο ὁ Ἰησούς Χριστὸς δὲν εἶναι ὁ κατὰ φύσιν Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐνανθρώπισε γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ κτίσμα. Δὲν ἀποδέχεται τὴν πίστη στὴν Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως σαφῶς ἀναφέρει τὸ Κοράνιο: «Ἄπιστοι εἰσὶν οἱ λέγοντες ὅτι ὁ Μεσσίας, Υἱὸς τῆς Μαριὰμ εἶναι Θεός. Εἰπὲ αὐτοῖς, τὶς δύναται νὰ ἀναχαιτίση τὸν Θεὸν ἐὰν θελήση νὰ καταστρέψη τὸν Μεσσίαν Υἱὸν τῆς Μαριὰμ καὶ τὴν μητέραν αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ὄντα;» (Σούρα 5, ἐδαφ.19).  Ἀπορρίπτει ἐπίσης τὴν Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Καὶ εἶπον ἡμεῖς ἐφονεύσαμεν τὸν Μεσσίαν Ἰησοῦν, Υἱὸν τῆς Μαριὰμ τὸν Ἀπόστολον τοῦ Θεοῦ. Οὐχὶ δὲν ἐφόνευσαν, δὲν ἐσταύρωσαν αὐτὸν ἀλλὰ ἕτερον τινὰ ὅμοιον αὐτῷ. Οἱ δὲ συζητήσαντες ἐπὶ τοῦ ἀντικειμένου τούτου, ἔμειναν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ἐν τῇ ἀμφιβολίᾳ, δὲν ἦσαν βέβαιοι περὶ τούτου, ἀλλὰ κατὰ εἰκασίαν. Ἀληθῶς οὗτοι δὲν ἐφόνευσαν αὐτόν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἐν τὴ ἰσχύϊ καὶ σοφία αὐτοῦ μετεκαλέσατο αὐτόν», (Σούρα 4, ἐδαφ.156). Κατὰ τὸ Ἰσλάμ εἶναι καὶ Αὐτὸς ἕνας ἁπλὸς προφήτης τοῦ Θεοῦ, ὅπως οἱ ἄλλοι προφῆτες, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλε ὁ Θεὸς πρὶν ἀπὸ Αὐτόν. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἐλέγχων τὴν ἀπιστίαν τῶν μουσουλμάνων στὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου παρατηρεῖ, ὅτι αὐτοὶ ἔπαθαν ὅ,τι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες Ἕλληνες, γιὰ τοὺς ὁποίους λέγει ὁ ἀπόστολος, ὅτι «παραδόθηκαν σὲ ἀδόκιμο νοῦ», ἐπειδὴ «ἐνῶ ἐγώρισαν τὸν Θεὸν δὲν τὸν ἐδόξασαν καὶ δὲν τὸν ἐλάτρευσαν ὡς Θεὸν» (Ρωμ.1,21).Διότι καὶ αὐτοί, ἐνῶ ἐγνώρισαν τὸν Χριστό, ἐπειδὴ λέγουν, ὅτι αὐτὸς εἶναι Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Πνεῦμα, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἐτέχθηκε ἀπὸ παρθένο καὶ ἔπραξε καὶ ἐδίδαξε θεία πράγματα, ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς, παραμένει ἀθάνατος καὶ πρόκειται νὰ ἔλθει γιὰ νὰ κρίνει τὰ σύμπαντα. Ἐνῶ λοιπὸν ἔτσι ἐγνώρισαν τὸν Χριστό, δὲν τὸν ἐπίστευσαν ὡς Χριστόν, δηλαδὴ ὡς Θεάνθρωπον Λόγον, ἀλλὰ «ἄλλαξαν τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψεῦδος» καὶ ἐπίστευσαν καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἀκολούθησαν ἄνθρωπο ἁπλὸ θνητὸ καὶ θαμμένο, τὸν Μωάμεθ, παρὰ τὸν Θεάνθρωπο καὶ ἀείζωο καὶ ἀΐδιο Λόγο. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἀστόχησαν περὶ τὴν πίστιν κατάντησαν νὰ ζοῦν μὲ αἰσχρότητα καὶ ἀπανθρωπιά, ἐπιδιδόμενοι σὲ ἀνδραποδισμούς, φόνους λεηλασίες, ἁρπαγὲς ἀκολασίες, μοιχεῖες ἀνδρομανίες. Καὶ ἔφθασαν σὲ τέτοιο σημεῖο παραλογισμοῦ, ὥστε ὄχι μόνον νὰ δικαιολογοῦν τὰ ὅσα πράττουν, ἄλλα νομίζουν ὅτι καὶ ὁ Θεὸς ἐπιδοκιμάζει τὶς πράξεις τους».

Περὶ τῆς ἰσλαμοποίησης τῆς Εὐρώπης.

Ἐρχόμαστε στὸ τρίτο κείμενό σας. Κάνετε λόγο γιὰ τὸν «μύθο τῆς ἰσλαμοποίησης τῆς Εὐρώπης». Ἡ Εὐρώπη, ἀγαπητέ μου, δεινοπάθησε πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Ἡ φρικτὴ τουρκοκρατία στὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Βαλκάνια, γιὰ μισὴ χιλιετία ἄφησε τὶς πιὸ ἀπαίσιες ἀναμνήσεις γιὰ τοὺς λαοὺς αὐτούς. Τὸ χῶμα τῆς πατρίδος μας εἶναι ποτισμένο μὲ ποταμοὺς αἱμάτων, γιὰ ὅσους δὲν ἤθελαν νὰ ἐξισλαμισθοῦν. Οἱ μυριάδες Νεομάρτυρες εἶναι οἱ ἀψευδεῖς μάρτυρες μίας ἀπὸ τὶς πλέον σκοτεινὲς ἐποχὲς τῆς ἱστορίας μας. Ἀλλὰ καὶ ἡ Εὐρώπη βίωσε αὐτὴ τὴ φρίκη στὸ παρελθὸν μὲ τὴν ἀραβοκρατία, λ. χ. στὴν Ἱσπανία, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προέλαση διὰ σφαγῶν καὶ λεηλασιῶν τῶν μουσουλμάνων Τούρκων  μέχρι τὴ Βιέννη. Δεινοπάθησε κυριολεκτικὰ ἡ Εὐρωπαϊκὴ ἤπειρος μέχρι νὰ ἀποτινάξει τὸ ἰσλαμικὸ θηρίο ἀπὸ τὶς πλάτες της. Ὅμως τὰ τελευταῖα χρόνια, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ποὺ προωθοῦν τὴν παγκοσμιοποίηση καὶ τὴν πανθρησκεία, ἐκμεταλλεύονται τὸν θρησκευτικὸ φανατισμὸ τοῦ Ἰσλὰμ καὶ τὸν καλλιεργούμενο ἀπὸ τὸ Κοράνιο φονταμενταλισμό, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὰ σκοτεινά τους σχέδια, νὰ προετοιμάσουν δηλαδὴ τὴν ἔλευση τῆς παγκόσμιας κυριαρχίας τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἔχει ἀποδειχθεῖ ξεκάθαρα ὅτι αὐτοὶ «σπρώχνουν» στὴν Εὐρώπη ἑκατομμύρια μουσουλμάνων, χρηματοδοτώντας ἀφειδῶς τὴν προέλασή τους. Σκοπός τους ἡ πλήρης ἀποχριστιανοποίηση  τῆς Εὐρώπης, μὲ τὴν  δημογραφικὴ ἀλλοίωση τοῦ πληθυσμοῦ καὶ τῆς εὐρωπαϊκῆς κουλτούρας. Ὅπως ἐπισημαίνει σύγχρονος ἐρευνητής, ὁ στρατευμένος Μωαμεθανισμός, ὅπως ἐκφράζεται ἀπὸ τὴν «Παγκόσμια Ὀργάνωση Εὐρωπαίων Μωαμεθανῶν», θέλει τὸ Ἰσλὰμ κυρίαρχο στὸν εὐρωπαϊκὸ χῶρο. Ἐπιδιώκει στὸ νὰ ἐπικρατήσουν οἱ ἰσλαμικὲς ἰδέες καὶ ἀντιλήψεις καὶ νὰ ἀντικαταστήσουν τὶς ἀξίες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει τὶς ρίζες του στὴν χριστιανικὴ πίστη. Τοὺς σκοπούς της δὲν τοὺς ἀποκρύπτει ἡ ὀργάνωση αὐτή. Σὲ συνέδριο ποὺ διοργάνωσε διεκήρυξε:«Πέρα ἀπὸ τὴν Ἰουδαϊκὸ-Χριστιανικὴ (κομμουνιστικὸ-καπιταλιστικὴ) Ἐποχὴ τὸ εὐρωπαϊκὸ μέλλον ἀνήκει στὸ Ἰσλάμ […] Τὸ Ἰσλὰμ εἶναι κυβέρνηση χωρὶς κράτος […] Τὸ Ἰσλὰμ ἐπέστρεψε πάλι στὴν εὐρωπαϊκή του πατρίδα…». Πατρίδα τοῦ Ἰσλὰμ δὲν εἶναι βεβαίως ἡ Εὐρώπη. Οὔτε τὸ Ἰσλὰμ εἶναι κυβέρνηση χωρὶς κράτος. Ἀλλοίμονο ἂν τὸ μέλλον ἀνήκει στὸ Ἰσλάμ. Πυκνὸ σκοτάδι θὰ καλύψει τὴν Εὐρώπη, ἂν κυριαρχήσει στὴν ἤπειρο αὐτὴ τὸ θεοκρατικὸ καὶ ἰμπεριαλιστικὸ Ἰσλὰμ καὶ ἐφαρμοστοῦν οἱ διδασκαλίες τοῦ Κορανίου καί ἡ Σαρία. Πάντως τὸ Ἰσλὰμ ἐργάζεται σήμερα συστηματικὰ πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή. Πληροφορίες ἀναφέρουν, ὅτι στὴ Σαουδικὴ Ἀραβία ἔχει δημιουργηθεῖ «Συμβούλιο Ἰσλαμικοῦ προσανατολισμοῦ» μὲ στόχο τὴν ἀρχικὴ ἐκπαίδευση κηρύκων καὶ θρησκευτικῶν καθοδηγητῶν. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ στέλλονται, στὸ ἐξωτερικὸ σὲ χῶρες ἰσλαμικὲς καὶ μή, (ὅπου ὑπάρχει μουσουλμανικὴ μειονότητα), γιὰ κατήχηση καὶ προσηλυτισμό. Τὸ ἴδιο συμβούλιο τυπώνει κατὰ ἑκατομμύρια τὸ Κοράνιο μὲ ἔξοδα τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας, τὸ ὁποῖο διανέμεται δωρεὰν σὲ προσκυνητές, σὲ ἰσλαμικὰ θρησκευτικὰ καὶ πολιτικὰ κέντρα ἀνὰ τὸν κόσμο καὶ σὲ δημόσιες καὶ πανεπιστημιακὲς βιβλιοθῆκες στὸ ἐξωτερικό.

Κάνετε ἐπίσης λόγο γιὰ ραγδαία μεταστροφὴ τῶν εὐρωπαίων πολιτῶν στὴν ἰσλαμικὴ πίστη, ἀναφέροντας κάποια νούμερα. Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιζητοῦν νὰ πληρώσουν τὸ ὑπαρξιακό τους κενὸ καταφεύγοντας στὸ Ἰσλάμ, ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι σταγόνα στὸν ὠκεανό, μπροστὰ στὰ τετρακόσια ἑκατομμύρια εὐρωπαίων πολιτῶν. Ὑπάρχει λοιπὸν ἀπόπειρα ἰσλαμοποίησης τῆς Εὐρώπης, ἀπὸ τοὺς ἀφανεῖς κοσμοκράτορες, κυρίως διὰ τῶν λαθρομεταναστῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια!

Περὶ τοῦ ἱεροῦ πολέμου (Τζιχάντ).

Ἐρχόμαστε στὸ τέταρτο κείμενό σας. Κάνετε λόγο γιὰ «ὀρθόδοξο Ἰσλὰμ» καὶ γιὰ «ψευτο-Τζιχὰντ τῶν τρομοκρατῶν καὶ ἐξτρεμιστῶν». Σᾶς βολεύει βέβαια αὐτὴ ἡ θέση, ὅπου παρουσιάζετε τὸ Τζιχὰντ σὰν κάτι ξένο πρὸς τὴν θρησκευτικὴ διδασκαλία τῶν μουσουλμάνων. Ὡστόσο ἡ διδασκαλία περὶ ἱεροῦ πολέμου, ἢ ὀρθότερα περὶ ὠμῆς βίας καὶ ὁλοκληρωτικῆς ἐξαφανίσεως τῶν ἀπίστων, (μὴ μουσουλμάνων), ἀποτελεῖ δόγμα πίστεως, ποὺ πρέπει νὰ δονεῖ καὶ νὰ συνέχει τὴν ψυχὴ τοῦ κάθε ἀληθινοῦ μουσουλμάνου. Πάμπολλα εἶναι τὰ ἀποσπάσματα τοῦ Κορανίου, ποὺ μιλοῦν ξεκάθαρα καὶ ἀπερίφραστα περὶ τοῦ Τζιχάντ, γιὰ τὰ ὁποία προσποιεῖστε ἄγνοια, προφανῶς διότι δὲν ἔχετε τὸ θάρρος νὰ τὰ παραθέσετε. Τὰ ἀποσπάσματα αὐτὰ κάνουν τὸν μὴ μουσουλμάνο ἀναγνώστη νὰ ἀνατριχιάζει καὶ ταυτόχρονα νὰ βεβαιώνεται, ὅτι δὲν ὑπάρχει περιθώριο εἰρηνικῆς συμβιώσεως, (ὅπως ἀφελῶς νομίζουν οἱ θιασῶτες τοῦ Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ), μὲ τοὺς πιστούς τοῦ Μωάμεθ, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ Ἀλλὰχ νὰ διεξάγουν συνεχῆ καὶ ὁλομέτωπο ἀγώνα γιὰ τὴν παγκόσμια ἐπικράτηση τοῦ Ἰσλάμ. Εἶναι σημαντικὸ νὰ τονιστεῖ, ὅτι κατὰ τὸ Κοράνιο ὁ φόνος τῶν ἀπίστων δὲν εἶναι ἔργο τῶν μουσουλμάνων, ἀλλὰ προέρχεται οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἀλλάχ, ὁ ὁποῖος εὐλογεῖ τὸν ἀγώνα τῶν πιστῶν του. Πρᾶγμα ποὺ δείχνει,ὅτι ὁ Μωάμεθ φρόντισε νὰ δώσει στὸ φρικτὸ ἁμάρτημα τοῦ φόνου θεολογικὴ κατοχύρωση, ὥστε οἱ πιστοί τοῦ Ἀλλὰχ νὰ ἐπιδίδονται στὰ ἐγκλήματά τους μὲ ἥσυχη τὴ συνείδησή τους, χωρὶς ἀναστολές. Παραθέτουμε στὴ συνέχεια ὁρισμένα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀποσπάσματα τοῦ Κορανίου, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές:

«Ὢ προφήτη! Παρότρυνε τοὺς πιστοὺς στὸν πόλεμο. Ἂν ὑπάρχουν εἴκοσι ἀπὸ σᾶς ποὺ ὑπομονετικὰ ἐπιμένουν, θὰ νικήσουν διακόσιους καὶ ἂν ἀπὸ σᾶς εἶναι ἑκατό, θὰ νικήσουν χίλιους ἀπὸ τοὺς ἀπίστους…» (Σούρα 8, ἐδαφ.65). «Ὁ Ἀλλὰχ δὲν συγχωρεῖ, ὅποιον λατρεύει συνέταιρο μ’ Αὐτὸν» (Σούρα 4, ἐδαφ.48). Ἀφοῦ ὁ Ἀλλὰχ δὲν συγχωρεῖ ἐκείνους ποῦ πιστεύουν σὲ ἄλλο Θεό, τί πρέπει νὰ κάμουν οἱ πιστοί του; Ἀσφαλῶς νὰ ἐξοντώσουν ὅσους λατρεύουν «συνεταίρους» τοῦ Ἀλλάχ!«Καὶ νὰ πολεμᾶτε γιὰ χάρη τοῦ Ἀλλὰχ ὅσους σᾶς πολεμοῦν, ἀλλὰ μὴν ξεπερνᾶτε τὰ ὅρια, γιατί ὁ Ἀλλὰχ δὲν ἀγαπᾶ τοὺς παραβάτες» (Σούρα 2,ἐδαφ.190). «Φονεύετέ τους, ὅπου τους βρίσκετε καὶ διῶχτε τους, ἀπὸ κεῖ ποὺ σᾶς ἐδίωξαν [….] Ἂν ὅμως σᾶς πολεμήσουν, σκοτῶστε τους. Τέτοια εἶναι ἡ τιμωρία τῶν ἀπίστων» (Σούρα 2,ἐδαφ.191). «Ἂν ὅμως σταματήσουν, τότε βέβαια, ὁ Ἀλλὰχ εἶναι πολυεπιεικής, πολυεύσπλαχνος» (Σούρα 2,ἐδαφ.192). «Πολεμᾶτε τους ὥσπου νὰ μὴν σᾶς καταδιώξουν στὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ ὑπερισχύσει ἡ Πίστη στὸν Ἀλλάχ. Ἂν ὅμως σταματήσουν τὴ δράση τους, τότε νὰ μὴν κάνετε πόλεμο παρὰ ἐνάντια στοὺς ἄδικους» (Σούρα 2,ἐδαφ.193). «Καὶ ὅταν οἱ ἀπαγορευμένοι μῆνες ἔχουν περάσει, τότε (πολεμᾶτε καὶ) σκοτώνετε τοὺς εἰδωλολάτρες, ὁπουδήποτε κι ἂν τοὺς βρεῖτε, καὶ συλλάβετέ τους καὶ πολιορκεῖστε τους καὶ στῆστε τους παγίδες μὲ κάθε (πολεμικὸ) στρατήγημα. Ἂν ὅμως μετανιώσουν καὶ διατηρήσουν τὴν τακτικὴ προσευχὴ κι ἐφαρμόσουν (τακτικὴ) ἐλεημοσύνη, τότε ἀφῆστε τοὺς ἐλεύθερους. Γιατί ὁ Ἀλλὰχ εἶναι πολυεύσπλαχνος, πολυεπιεικὴς» (Σούρα 9,ἐδαφ.5). Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Ἀσφαλῶς ἐξόντωση τῶν «ἀπίστων» καὶ τίποτε λιγότερο! Ὅτι οἱ «ἄπιστοι», ὡς ἄξιοι θανάτου(!) δὲν ἔχουν δικαίωμα ζωῆς καὶ ἄρα οὔτε ὡς ἀνθρώπινα ὄντα πρέπει νὰ λογίζονται.«Πολυεπιεικὴς» εἶναι ὁ Ἀλλάχ, μόνον ὅταν ὑποταχθοῦν οἱ «ἄπιστοι» στὸ Ἰσλάμ! Ἂν ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι σκέτος φασισμός, τότε τί εἶναι;Αὐτὴ ἀγαπητέ μου εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἐκτὸς καὶ ἂν δὲν πιστεύετε στὸ Κοράνιο! Ἀλλὰ μήπως δὲν εἴδαμε νὰ ἐφαρμόζεται στὴν πράξη μέχρι καὶ σήμερα ἡ φρικτὴ καὶ ἀπάνθρωπη αὐτὴ διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ; Ἡ ἀνθρωπότητα βιώνει σήμερα τὴ φρίκη τῆς γενοκτονίας χριστιανικῶν πληθυσμῶν στὶς χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ Βορείου Ἀφρικῆς, (γιὰ τὴν ὁποία γενοκτονία παραδόξως δὲν τολμήσατε νὰ πεῖτε οὔτε λέξη), ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς Τζιχαντιστὲς τοῦ ISIS, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Ἀλλάχ! Ἀλλὰ ἂν αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Ἀλλάχ, τότε ὁ Ἀλλὰχ δὲν εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ἀλλὰ κάτι ἄλλο!

Περὶ τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ στὴ διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ.

Γιὰ τὸ πέμπτο κείμενό σας, σχετικὰ μὲ τὸ ἂν τὸ Ἰσλὰμ εἶναι συρραφὴ δανείων ἀπὸ Ἰουδαϊκὲς καὶ Χριστιανικὲς διδασκαλίες, νομίζω ὅτι σᾶς τὸ ἀπέδειξα ἐπαρκῶς προηγουμένως.Σᾶς προτρέπω νὰ διαβάσετε καὶ ἄλλα κείμενα ἐκτός του Κορανίου, κείμενα συγκριτικῆς θρησκειολογίας, γιὰ νὰ δεῖτε τί γίνεται μὲ τὰ δάνεια τοῦ Κορανίου! Μελετῆστε σὲ βάθος τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ θὰ διαπιστώσετε τὶς ὁμοιότητες τῆς ἰουδαϊκῆς «θεολογίας» μὲ τὴν ἰσλαμικὴ «θεολογία». Ἐπίσης στὴν «Χριστολογία» τοῦ Ἰσλὰμ συναντᾶμε ὅλες τὶς ἀρχαῖες αἱρέσεις τοῦ Χριστιανισμοῦ, δηλαδὴ τὸν Γνωστικισμό, τὸν Μοναρχιανισμό, τὸν Δοκητισμό, τὸν Μοντανισμό, τὸν Μανιχαϊσμό, τὸν Ἀρειανισμό, τὸν Νεστοριανισμό, τὴν Εἰκονομαχία κ.α. Αὐτὸ δὲν τὸ λέμε μόνο ἐμεῖς, ἀλλὰ διδάσκεται σὲ ὅλες τὶς Θεολογικὲς Σχολὲς τοῦ κόσμου, στὸ μάθημα τῆς Συγκριτικῆς Θρησκειολογίας. Ἀλλά, ἀπ’ ὅτι φαίνεται ὁ μονολιθικὸς καὶ ἄκαμπτος θρησκευτικὸς φανατισμός σας δὲν σᾶς ἀφήνει περιθώρια νὰ ψάξετε καὶ νὰ βρεῖτε τὴν ἀλήθεια. Οὔτε οἱ κραυγαλέοι ἀναχρονισμοὶ τοῦ Κορανίου μποροῦν νὰ σᾶς βάλουν σὲ σκέψεις, ὅτι περιέχει κακέκτυπες ἀντιγραφὲς ἰουδαϊκῶν καὶ αἱρετικῶν δοξασιῶν. Ὅτι δηλαδὴ  αὐτὰ ποὺ μᾶς λέει τὸ Κοράνιό μᾶς τὰ εἶπαν οἱ ἀρχαῖοι αἱρετικοί, ὅπως γιὰ παράδειγμα ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μονοπρόσωπος (Ἰουδαϊσμός, Μοναρχιανοί), ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν μόνο ἄνθρωπος (Ἀρειανισμός, Νεστοριανισμός), ὅτι δὲν ἔπαθε στὸ σταυρό, (Δοκητισμός), ὅτι ὁ Παράδεισος θὰ εἶναι τόπος ὑλικῶν ἀπολαύσεων (Μοντανισμός), κ.ο.κ. Σᾶς συμβουλεύουμε νὰ ψάξετε καλλίτερα καὶ θὰ πεισθεῖτε γιὰ ὅλα αὐτά.

Περὶ τῆς δῆθεν ἀσυνέπειας τῶν Χριστιανῶν.

Ἐρχόμαστε στὸν ἰσχυρισμὸ σᾶς περὶ δῆθεν ἀσυνέπειας τῶν Χριστιανῶν πολεμίων τοῦ Ἰσλάμ. Ἰσχυρίζεστε ὅτι «ἀδικοῦμε» τὸν «προφήτη» σας, ὅταν τοῦ προσδίδουμε τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ βίαιου καὶ πολεμοχαροῦς ἀνθρώπου. Φέρνετε κάποια παραδείγματα προφητῶν ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, οἱ ὁποῖοι κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διεξήγαγαν πολέμους ἐναντίον ἄλλων ἐθνῶν, γιὰ νὰ δικαιολογήσετε τοὺς κατακτητικοὺς πολέμους, ποὺ διεξήγαγε καὶ ὁ Μωάμεθ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του. Βγάζετε δὲ τὸ αὐθαίρετο συμπέρασμα, ὅτι οἱ πόλεμοι τοῦ Μωάμεθ εἶναι ὄχι μόνον ἀπόλυτα σύμφωνοι μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἐπὶ πλέον ὁ Μωάμεθ βρίσκεται σὲ πλεονεκτικότερη θέση σὲ σχέση μὲ τοὺς προφῆτες, διότι  «χρησιμοποίησε (κατὰ πολὺ) λιγότερη βία σὲ σύγκριση μὲ τὸν Μωυσῆ, τὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, τὸν Δαυίδ, τὸν Σαούλ, τὸν Σαμψὼν καὶ ἄλλους πολλούς». Βρίσκεται σὲ πλεονεκτικότερη θέση καὶ μὲ αὐτὸν ἀκόμη τὸν Χριστὸν «ὁ ὁποῖος στὸν δεύτερο ἐρχομὸ του ὑπόσχεται πολὺ αἷμα στοὺς ἐχθρούς του». Ὡστόσο κάνετε τὸ τραγικὸ σφάλμα νὰ κρίνετε τὶς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ κατὰ τρόπον ἀνθρωποπαθῆ. Ὁ Θεὸς δὲν ἐκδηλώνει τὴν ἀγάπη του μόνον ὅταν εὐεργετεῖ, ὅταν δείχνει τὴν μακροθυμία του καὶ τὴν εὐσπλαχνία του πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Δείχνει τὴν ἀγάπη του καὶ ὅταν ἀκόμη τὸν τιμωρεῖ παιδαγωγικῶς, μὲ σκοπὸ τὴν διόρθωσή του καὶ τὴν μετάνοιά του. Γιὰ τὸν Θεὸ τὸ μεγαλύτερο κακὸ δὲν εἶναι ὁ βιολογικὸς θάνατος, ἡ ἀπώλεια τῆς παρούσης ζωῆς, (ὅπως ἐμεῖς νομίζουμε), ἀλλὰ ὁ αἰώνιος πνευματικὸς θάνατος.Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν ἑρμηνεία τοῦ 110 Ψαλμοῦ παρατηρεῖ ὅτι «οἱ μὲν ἄνθρωποι, ἄλλα μὲν τὰ πράττουν γιὰ νὰ εὐεργετήσουν, ἄλλα δὲ ἀπὸ μίσος καὶ ἀποστροφή. Ὁ Θεὸς ὅμως ὅλα τὰ κάμνει ἀπὸ ἀγάπη. Ἐπὶ παραδείγματι χάριν εὐεργεσίας τοποθέτησε τὸν ἄνθρωπο στὸν παράδεισο καὶ χάριν εὐεργεσίας πάλιν τὸν ἀπομάκρυνε ἀπὸ αὐτόν. Χάριν εὐεργεσίας ἔκαμε τὸν κατακλυσμό, (ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε) καὶ εὐεργετώντας ἔστειλε ἐκεῖνο τὸ πῦρ τῶν Σοδόμων. Καὶ ὁτιδήποτε ἀναφέρει κανεὶς ἀπὸ ὅσα συνέβηκαν, τὸ καθένα τὸ ἔκαμε χάριν εὐεργεσίας». Ὅταν λοιπὸν ὁ Θεὸς δίνει τὴν ἐντολή, γιὰ παράδειγμα,  στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ νὰ κάνει πόλεμο ἐναντίον ἑνὸς εἰδωλολατρικοῦ λαοῦ δὲν τὸ κάνει αὐτὸ ἄνευ λόγου, ἢ ἀπὸ μίσος πρὸς αὐτόν,ἀλλὰ διότι αὐτὸ ἐπιβάλλει ἡ ἀγάπη του καὶ ἡ δικαιοσύνη του, αὐτὸ συμφέρει πνευματικὰ στὸν λαὸ αὐτόν, ὅσο καὶ ἂν αὐτὸ φαίνεται ἀκατανόητο σέ μᾶς. Μόνον ὁ Θεὸς ἔχει τὸ δικαίωμα, (ὡς χορηγός της ζωῆς),  νὰ ἀφαιρέσει τὴν ἀνθρώπινη ζωή, ὅταν καὶ ὅπως Αὐτὸς κρίνει καὶ μὲ γνώμονα πάντοτε τὸ αἰώνιο συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἕνα τέτοιο δικαίωμα. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἰσχύει ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ «οὐ φονεύσεις». Ἡ μεγάλη διαφορὰ λοιπὸν μεταξὺ τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ τοῦ Μωάμεθ εἶναι, ὅτι οἱ μὲν προφῆτες κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ καὶ μόνον περιστασιακὰ ἐφόνευαν, ἐνῶ ὁ Μωάμεθ κατ’ ἐντολὴν τοῦ ἑαυτοῦ του! Μία ἄλλη μεγάλη διαφορὰ εἶναι ὅτι πουθενὰ στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν νομοθετεῖται ὡς ἐντολὴ Θεοῦ ὁ φόνος τῶν ἀπίστων, (τύπου Τζιχάντ), δηλαδὴ τῶν μὴ Ἰουδαίων, ἢ τῶν μὴ Χριστιανῶν, κατ’ ἀντίθεσιν μὲ τὸ Κοράνιο, ὅπου ὁ φόνος τῶν ἀπίστων εἶναι δόγμα πίστεως καὶ καθῆκον διαχρονικὸ κάθε μουσουλμάνου Ἀγνοεῖτε ἐπίσης ὅτι στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἴσχυε ὁ Νόμος, ἐνῶ σήμερα ζοῦμε τήν ἐποχή τῆς Χάριτος.

Ἐπίσης προσπαθεῖτε νὰ παρουσιάσετε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς ἕνα πολεμοχαρῆ πολεμιστή, ποὺ φονεύει ἀνελέητα τοὺς πάντες καὶ ἀφανίζει τὰ πάντα, ἐπικαλούμενος τὸ 19ο κεφάλαιο τῆς Ἀποκάλυψης, στίχοι 11-21. Καὶ τοῦτο γιὰ νὰ δικαιώσετε ἔτσι τοὺς πολέμους καὶ τὶς σφαγὲς τοῦ Μωάμεθ. Τὴν ἐν λόγω περικοπὴ ἐπειδὴ τὴν ἑρμηνεύετε κατὰ γράμμα, ἀδυνατεῖτε νὰ τὴν ἑρμηνεύσετε σωστά. Ἡ περικοπὴ ἀναφέρεται στὴν τελικὴ καὶ ὁριστικὴ νίκη τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ θηρίου, (τοῦ Ἀντιχρίστου) καὶ τῶν ὀργάνων του καὶ ὅλα ὅσα ἀναφέρονται σ’ αὐτὴν εἶναι εἰκονικὰ καὶ δὲν πρέπει νὰ τὰ ἐκλάβουμε κατὰ γράμμα. Εἶναι δὲ μεγάλη ἀφέλεια νὰ νομίζετε, ὅτι ἡ τελικὴ αὐτὴ νίκη τοῦ Χριστοῦ θὰ γίνει μὲ σπαθιὰ καὶ τόξα καὶ βέλη ποὺ ἦταν τὰ πολεμικὰ ὅπλα τῆς ἐποχῆς, ποὺ ἐγράφη τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, τὰ ὁποῖα βέβαια σήμερα δὲν χρησιμοποιοῦνται,διότι ἔχουν πρὸ πολλῶν αἰώνων καταργηθεῖ. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μὲ τὴν ἀλληγορικὴ εἰκόνα τοῦ ἔνδοξου καβαλάρη, ποὺ μᾶς δίνει ἐδῶ, θέλει νὰ μᾶς παραστήσει τὸ μεγαλεῖο καὶ τὸ ἀκαταγώνιστο τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ, συγκαταβαίνοντας στὴν ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης κατανοήσεως. Θέλει ἐπίσης νὰ μᾶς παραστήσει, ὅτι ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀκαταγώνιστη δύναμή του θὰ εἶναι ὁ τελικὸς ἔνδοξος νικητής, τοῦ Ἀντιχρίστου, ποὺ θὰ συντρίψει κατὰ κράτος αὐτὸν καὶ τοὺς ὀπαδούς του καὶ θὰ διαλύσει τὴν παγκόσμια βασιλεία, τὴν ὁποία αὐτὸς θὰ ἱδρύσει, ὀλίγο πρὶν ἀπὸ τὴν συντέλεια τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ στρατεύματα ἀγγέλων γιὰ νὰ νικήσει τὸν Ἀντίχριστο, διότι ὅπως ἀναφέρει ὁ ἄπ. Παῦλος στὴν Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του, θὰ τὸν ἐκμηδενίσει μ’ ἕνα ἁπλὸ φύσημα τοῦ στόματός του: «καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὅν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τὴ ἐπιφανεία τῆς παρουσίας αὐτοῦ» (2,8).

Εἶναι οἱ μουσουλμάνοι εὐλογημένοι ἀπὸ τὸ Θεό;

Πᾶμε στὸν ἰσχυρισμό σας ὅτι δῆθεν οἱ μουσουλμάνοι εἶναι εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Θεό, ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὴ Βίβλο, κατάγονται κατὰ σάρκα ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος εὐλογήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ Ἀβραὰμ εὐλογήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, ἐπειδὴ ἐπίστευσε στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος ἀποκαλύφθηκε σ’ αὐτὸν καὶ ἔκανε ἀπόλυτη ὑπακοὴ σ’ αὐτόν, μέχρι σημείου νὰ εἶναι πρόθυμος, νὰ θυσιάσει τὸν υἱὸν του Ἰσαάκ. Ἠ εὐλογία αὐτὴ συνίστατο στὸ ὅτι ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του θὰ προερχόταν ὁ Χριστὸς ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ εὐλογοῦντο ὄχι μόνον οἱ ἀπόγονοί του Ἀβραάμ, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς: «καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς» (Γεν. 22,18). Εὐλογήθηκαν λοιπὸν στὴ συνέχεια καὶ οἱ ἀπόγονοί του, ποὺ ἀποτέλεσαν τὸν ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἰσραηλιτικὸ λαό, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν προερχόταν ἀπὸ τὸν Ἰσμαήλ, τὸν υἱὸ τῆς Ἄγαρ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο προέρχονται οἱ Ἄραβες μουσουλμάνοι, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Ἰσαάκ. Γιὰ τοὺς ἀπογόνους του Ἰσαὰκ ἐδόθη ἡ ἐντολὴ τῆς περιτομῆς, σ’ αὐτοὺς ἔδωσε ὁ Θεὸς τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, αὐτοὶ ἀποτέλεσαν τὸν ἐκλεκτὸ καὶ εὐλογημένο λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν λαὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσμαὴλ προῆλθε ὁ Μεσσίας Χριστός. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν ἐκλεκτὸ καὶ εὐλογημένο λαὸ τὸν Ἰσραηλιτικό, ὁ Θεός, δὲν δίστασε νὰ τὸν ἀπορρίψει καὶ νὰ ἀφαιρέσει τὴν εὐλογία Του ἀπ’ αὐτόν, ὅταν ἐκεῖνος ἀπίστησε καὶ ἀπέρριψε τὸν Μεσσία Χριστὸ καὶ τὸν παρέδωσε σὲ σταυρικὸ θάνατο: «Ἰδοὺ ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος» (Ματθ. 23,39). Ἄρα λοιπὸν σὲ τίποτε δὲν ὠφέλησε τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ ἡ σαρκικὴ συγγένεια μὲ τὸν Ἀβραάμ, ὅπως σὲ τίποτε δὲν ὠφελεῖ τὸν λαὸ τῶν ἀράβων μουσουλμάνων τὸ γεγονός, ὅτι κατάγονται κατὰ σάρκα ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ. Μ’ ἄλλα λόγια τὸ κριτήριο τῆς εὐλογίας δὲν εἶναι ἡ κατὰ σάρκα συγγένεια μὲ τὸν Ἀβραάμ, ἀλλὰ ἡ πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Τὸ γεγονὸς ἀκόμη ὅτι ἡ εὐλογία αὐτὴ μεταφέρεται καὶ στοὺς λαοὺς ἐκείνους, ποὺ δὲν κατάγονται ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, ἀλλὰ πιστεύουν στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, δείχνει ξεκάθαρα, ὅτι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι συνυφασμένη καὶ ἀπόλυτα συνδεδεμένη μὲ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ τὸν μόνον ἀληθινὸ Θεό. Ὅταν ἑπομένως ὁ ἄνθρωπος πιστεύει σὲ ἕνα ψεύτικο Θεό, (ὅπως εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσλάμ), δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει τὴν εὐλογία,δηλαδὴ τὴν Χάρη ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀπολυτρωτικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ.

 Ἰσλαμικὸς καὶ Χριστιανικὸς πολιτισμός.Ὁ ἄνθρωπος στὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν Χριστιανισμό.

Τί προσέφερε τὸ Ἰσλὰμ στὸν Πολιτισμό; Ἡ ἐπιεικέστερη ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ εἶναι ὅτι δυστυχῶς τὸ Ἰσλὰμ πολέμησε κάθε μορφὴ πολιτισμοῦ! Ὁ Ἰρανὸς Dr. Arsham Momeniστὸ ἀξιόλογο βιβλίο τοῦ «Ἰσλάμ: Ἱστορία ἐπεκτατισμὸς καὶ βία», ἀναφέρει ὅτι οἱ Ἰσλαμιστὲς οὐδέποτε ὑποστήριξαν τὴν τέχνη, ἐπειδὴ θεωροῦσαν τὰ δημιουργήματά της ἀντικείμενα εἰδωλολατρικῆς φύσεως καὶ σκοποῦ. Ἔτσι ἀποδεδειγμένα συνέβαλαν στὴν καταστροφὴ τόσο τῶν ἔργων ζωγραφικῆς ὅσο καὶ αὐτῶν τῆς γλυπτικῆς καὶ διακόσμησης. Οἱ μουσουλμάνοι πεπεισμένοι γιὰ τὴν πληρότητα καὶ ἀπόλυτη ἐπάρκεια τοῦ Κορανίου, κατέστρεφαν ὁποιοδήποτε ἄλλο γραπτό. Στὸ Ἰρὰν κατέστρεφαν ὅποια βιβλιοθήκη, ἢ βιβλία συναντοῦσαν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀφανιστεῖ ἀνυπολόγιστος ἀριθμὸς βιβλίων, μεταξύ του 637 καὶ τοῦ 750 μ. Χ. 

Δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἐπίσης καμία σύγκριση μεταξὺ ἰσλαμικοῦ καὶ χριστιανικοῦ «ἀνθρωπισμοῦ». Κατ’ ἀρχὴν στὸ Ἰσλὰμ γίνεται σαφὴς διαχωρισμὸς μεταξύ τοῦ μουσουλμάνου καὶ τοῦ μὴ μουσουλμάνου, τοῦ «ἀπίστου». Στὴν σκοτεινὴ καὶ φρικιαστικὴ περίοδο τῆς τουρκοκρατίας βιώσαμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ Ἕλληνες τί ἐστὶ ἰσλαμικὸς «ἀνθρωπισμός», ὅταν οἱ ἀνελέητοι μουλάδες καὶ οἱ κατῆδες καταδίκαζαν τοὺς Νεομάρτυρες σὲ ἀπίστευτα καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια καὶ μαρτυρικὸ θάνατο, ἐφαρμόζοντας φυσικὰ τὴν «σαρία»! Τὴν ἴδια περίοδο, ἐνῶ οἱ μουσουλμάνοι ἀπολάμβαναν ὕψιστα προνόμια καὶ φορολογικὲς ἀσυλίες, οἱ Χριστιανοὶ καταπιέζονταν ἀφόρητα καὶ ἐξοντώνονταν φορολογικά. Σᾶς θυμίζουμε τὸν φοβερὸ «φόρο αἵματος», προκειμένου νὰ μᾶς ἀνεχτοῦν καὶ νὰ δεχτοῦν στοιχειωδῶς κάποια «δικαιώματά» μας! Πλήρη δικαιώματα ἀποκτοῦσαν μόνον ὅσοι ἐξισλαμίζονταν! Ποὺ εἶναι ἡ «δικαιοσύνη» καὶ ὁ «ἀνθρωπισμός», ποῦ ἐπιτάσσει τὸ Ἰσλάμ; Γνωρίζετε μήπως γιὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν «κρυπτοχριστιανῶν» στὴν Τουρκία, οἱ ὁποῖοι τώρα, ὕστερα ἀπὸ αἰῶνες, ἄρχισαν νὰ ἐμφανίζονται δημόσια; Γιατί ἦταν κρυπτοχριστιανοί;

Τὸ Ἰσλὰμ δὲν εἶναι ἀπάνθρωπο μόνο κατὰ τῶν «ἀπίστων», ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἴδιων τῶν μουσουλμάνων καὶ συγκεκριμένα κατὰ τῶν γυναικῶν σας. Ἀνοῖξτε τὸ Κοράνιο νὰ δεῖτε τί λέει γιὰ τὴ γυναίκα, ἡ ὁποία ἔχει «κατώτερη φύση» ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Γράφει στὸ Κοράνιο: «Οἱ ἄνδρες εἶναι οἱ προστάτες καὶ οἱ κύριοι τῶν γυναικῶν, γιατί ὁ Ἀλλὰχ ἔχει χαρίσει ἀνώτερο βαθμὸ στοὺς ἄνδρες ἀπὸ τὶς γυναῖκες, καὶ ἐπειδὴ ξοδεύουν ἀπὸ τὶς περιουσίες τους» (Σούρα 4, ἐδαφ.34). Ἐπὶ πλέον ἡ γυναίκα δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα, καμιὰ ἀξία, δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ ἕνα κτῆμα καὶ εἶναι ἀπόλυτα ἐξαρτημένη ἀπὸ τὸν ἄνδρα της, ὁ ὁποῖος τὴν ἐξουσιάζει. Τοῦτο ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν πολυγαμία τοῦ ἄνδρα καὶ ποτὲ τῆς γυναίκας! Ρωτᾶμε: γιατί δὲν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν οἱ γυναῖκες μαζὶ μὲ τοὺς ἄνδρες στὸ τζαμί; Γιατί στὸν «παράδεισό» σας οἱ ἄνδρες θὰ «εὐφραίνονται» μὲ τὶς «αἰώνιες παρθένες» καὶ γιατί νὰ μὴν «εὐφραίνονται» καὶ οἱ γυναῖκες μὲ «αἰώνιους νεαρούς»; Κλείνουμε αὐτὴ τὴν ἑνότητα μὲ τὴ νομιμοποίηση τῆς δουλείας. Οἱ κατακτημένοι «ἄπιστοι» μποροῦν νὰ γίνουν δοῦλοι τῶν κατακτητῶν μουσουλμάνων οἱ ἄνδρες γιὰ ἐργασία καὶ οἱ γυναῖκες γιὰ τὰ κρεβάτια τους!

Ἡ παιδοφιλία τοῦ «ψευδοπροφήτη» Μωάμεθ.

Τελειώνουμε μὲ τὸν πλέον ἐξωφρενικὸ ἰσχυρισμό σας: μὲ τὴν δικαιολόγηση τῆς παιδοφιλίας τοῦ «προφήτη» σας καὶ τῶν ἀνδρῶν μουσουλμάνων! Μὲ ἀπίστευτα ἐπιχειρήματα θέλετε νὰ δικαιολογήσετε τὴν ἐπιθυμία τοῦ Μωάμεθ γιὰ τὴν 7χρονη Ἄϊσα καὶ τὴν συνουσία μαζί της στὰ ἐννέα της χρόνια! Ἔχετε τὸ θράσος μάλιστα νὰ παραθέτετε καὶ μουσουλμανικὴ «μαρτυρία», ὅτι δὲν ἔκανε κάτι κακό: «Ὅταν ἡ κοπέλα φτάνει στὴν ἡλικία τῶν ἐννέα τότε (παύει νὰ εἶναι κοπέλα καὶ) εἶναι γυναίκα» (ἂτ Τιρμιδὶ – νούμερο 1109).Ὑποστηρίζετε πέρα ἀπὸ κάθε σοβαρότητα, ὅτι ἡ ἐμφάνιση τῆς ἐμμήνου ρύσεως στὰ κορίτσια, τὰ καθιστᾶ γυναῖκες καὶ ὡς ἐκ τούτου μποροῦν νὰ ἔχουν σεξουαλικὲς σχέσεις μὲ ἄνδρες καὶ νὰ κυοφοροῦν! Μόνο ποὺ δὲν συμφωνεῖ μαζί σας ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη, ἡ ὁποία θεωρεῖ λίαν ἐπικίνδυνη τὴν πρόωρη σεξουαλικότητα καὶ ἐγκληματικὴ τὴν κυοφορία της. Κι αὐτὸ διότι ἐγκυμονεῖ σοβαρότατους κινδύνους γιὰ τὴν ἴδια τὴ ζωὴ τοῦ κοριτσιοῦ, καθότι δὲν ἔχει διαμορφωθεῖ ἀκόμα τὸ σῶμα της γιὰ τὴ μητρότητα! Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἔρχεται τὸ «ἱερό» σας βιβλίο καὶ ἡ μουσουλμανικὴ παράδοση νὰ «καπελώσει» τὴν ἐπιστήμη τῆς ἰατρικῆς, προκειμένου νὰ ἱκανοποιήσει τὶς σεξουαλικὲς διαστροφὲς τῶν μουσουλμάνων ἀνδρῶν! Ἐμεῖς κ. Ἐλντὶν δεινοπαθήσαμε καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ διεστραμμένο πάθος τῆς θρησκείας σας. Στὴν μαύρη τουρκοκρατία οἱ «ἐκλεκτοί του Ἀλλὰχ» τύραννοί μας, ἅρπαζαν τὰ μικρὰ κορίτσια μας καὶ τὰ ἔκλειναν στὰ δαιμονικὰ χαρέμια τους γιὰ νὰ βιάζουν τὰ ἄγουρα σώματά τους καὶ τὶς ἀθῶες ψυχοῦλες τους!

Κλείνοντας τὴ σύντομη ἀναφορά μας στὰ κείμενά σας, ἐπισημαίνουμε καὶ πάλι, ὅτι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες γνωρίσαμε πάνω στὴν πράξη καὶ ὄχι θεωρητικά, τί ἐστὶ Ἰσλὰμ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ξεχάσουμε τὰ ἀνείπωτα δεινοπαθήματά μας. Τὸ Κοράνιο καὶ τὴ διδασκαλία του τὴν πληρώσαμε πολὺ ἀκριβὰ σὲ μαρτύρια, σὲ αἷμα καὶ ἀνθρώπινες ζωὲς στὰ τετρακόσια χρόνια της σκλαβιᾶς μας στοὺς μουσουλμάνους Τούρκους, μὲ τὶς χιλιάδες τῶν Νεομαρτύρων μας, οἱ ὁποῖοι πέθαναν κατ’ ἐπιταγὴ τοῦ Κορανίου!   Βιώσαμε τὴ «θεϊκότητα» τῆς θρησκείας σας. Τὴν ἀξιολογήσαμε καὶ τὴν ἀπορρίπτουμε ἀσυζητητί. Δὲν μπορεῖτε νὰ μᾶς πείσετε μὲ τὴν πλαστὴ καὶ παραπλανητικὴ εἰκόνα περὶ τοῦ Ἰσλὰμ τὴν ὁποία μᾶς δώσατε. Τὸ ἂν μπορέσαμε ἐμεῖς νὰ σᾶς πείσουμε γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου δὲν τὸ γνωρίζουμε, τὸ εὐχόμεθα ὅμως ἀπὸ καρδίας!

Πρὸς τὸ παρὸν βέβαια φαίνεται νὰ προελαύνει τὸ Ἰσλὰμ καὶ νὰ διεισδύει ὅλο καὶ περισσότερο στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν πατρίδα μας, ἔτσι ὥστε νὰ καθίσταται ὁρατὸς καὶ ἁπτὸς ὁ κίνδυνος τῆς ἐπικρατήσεως ἑνὸς φασιστικοῦ μουσουλμανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ στὴν Εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο. Ἀλλὰ νὰ γνωρίζετε ὅτι ζεῖ Κύριος ὁ Θεός, ὁ ἀληθινὸς Τριαδικὸς Θεός, ὁ ὁποῖος κατευθύνει τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἐν προκειμένω τὴν πορεία τοῦ Ἰσλάμ. Νὰ εἶστε δὲ βέβαιος ὅτι ἡ τελικὴ νίκη ἀνήκει στὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ ὄχι στὸ Ἰσλάμ, στὸ φῶς καὶ στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὄχι στὸ σκότος καὶ στὴν πλάνη τοῦ Κορανίου, στὴν σαρκωμένη Ἀγάπη καὶ ὄχι στὴν βαρβαρότητα καὶ τὴν ἀπανθρωπιά. Μέχρι τότε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἀπ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν γωνιὰ τοῦ πλανήτη, ποὺ λέγεται Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, δὲν θὰ παύσουμε νὰ προσευχόμαστε πρὸς τὸν Κύριο τῶν Δυνάμεων, τὸν Βασιλέα τῶν Βασιλευόντων καὶ Κύριο τῶν Κυριευόντων: «Ἀνάστα ὁ Θεὸς κρίνων τὴν γῆν ὅτι Σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν» (Ψαλμ.81,8).

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ