Είμαι τόσο απογοητευμένος από την κοινωνία όσο ένας πυρομανής από ένα απολιθωμένο δάσος.
Α. Whitney Brown
↧
Είμαι τόσο απογοητευμένος - Α. Whitney Brown
↧
Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, - Κώστας Βάρναλης
Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!
Κώστας Βάρναλης
↧
↧
Τοῦ βίου ἐν τῷ κλύδωνι, ἀπαύστως χειμαζόμενοι, ἐκβοῶμεν
Τοῦ βίου ἐν τῷ κλύδωνι,
ἀπαύστως χειμαζόμενοι, ἐκβοῶμεν·
Σῶσον πάντας Ἀγαθέ,
πρεσβείαις τῶν σοφῶν σου,
καὶ θείων Ἀποστόλων,
τῶν κορυφαίων ὑπεράγαθε.
↧
Article 1
↧
Η Ρώμη, η εκλογή των Επισκόπων της και... τα καθ'ημάς - Αριστείδης Πανώτης
Η Ρώμη, η εκλογή των Επισκόπων της
και... τα καθ'ημάς
τουΑριστείδη Πανώτη,
Κάθε φορά που προκύπτει ζήτημα εκλογής νέων επισκόπων εκδηλώνεται περίσκεψη σε πολλούς επαΐοντες αν ο σημερινός τρόπος εκλογής ανταποκρίνεται στην αποστολική και κανονική παράδοση της Εκκλησίας και συμφωνεί μαζί της η Συνείδηση της Εκκλησίας. Η τάξη όσων Εκκλησιών έχουν σαφή συνείδηση του μυστηρίου της ιεροσύνης δείχνει με πόση προσοχή αναζητούνται οι κατάλληλοι κληρικοί που επωμίζονται το βάρος του επισκόπου της κοινωνίας των πιστών κάθε τοπικής Εκκλησίας. Η πρόσφατη χειροτονία στη Σύρο του νέου επισκόπου των εκεί Ρωμαιοκαθολικών π. Πέτρου Στεφάνου επανέφερε στη μνήμη μου την εξονυχιστική διαδικασία ανεύρεσης φερέγγυου προσώπου που θα κληθεί να συνεχίσει τη σωστική αποστολή μιας τοπικής Εκκλησίας. Η έρευνα του πρώτου ιστορικού της Εκκλησίας Ηγήσιππου στη Ρώμη και στη Κόρινθο περί τα μέσα του Β΄ αιώνα για να διακριβώσει την εγκυρότητα του «συνάδοντος της ομοφροσύνης» της πίστεως, δηλαδὴτου «consensus» των επισκόπων της Ρώμης περί την πίστη, ήταν η προϋπόθεση της αναζητήσεως «των αμέμπτως και οσίως προσφερόντων τα δώρα της επισκοπής», όπως γράφει ο αποστολικός Πατέρας και επίσκοπος Λυώνος Ειρηναίος. Αυτή η άμεμπτηκαι όσιαπροσφορά της Ευχαριστίας φαίνεται πως ήταν βασικό κριτήριο για την επιλογή της προσωπικότητας που άγρυπνα θα επισκοπεί την ομοφροσύνη και την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος και θα χαράσσει υπεύθυνα τις γραμμές της πορείας προς το μέλλον.
Το θεσμικό κέντρο της Ρωμαϊκής Καθέδρας φαίνεται πως εκ παλαιού επιμελείται για να καταγραφεί το «συνειδέναι»της τοπικής Εκκλησίας για την επιλογή του κανονικού ηγέτη της. Ίσως γιατί μέσα από τη Συνείδηση της Εκκλησίας ακούγεται και η φωνή του Θεού που επισημαίνει το υγιές εκκλησιαστικό φρόνηματου επισκόπου που τιμά την ιερή αποστολή του. Έτσι δεν χρησιμοποιείται κάποιος «Κατάλογος προς αρχιερατεία», που ήταν άγνωστη διαδικασία στην αρχαία Εκκλησία. Η αναζήτηση αρχίζει από την χηρεύουσα επισκοπή. Γιά να διακριβωθούν τα πνευματικά και μορφωτικά προσόντα των υποψηφίων η διαδικασία ξεκινά εκ των κάτω, εκ του κλήρου και του λαού της κενής επαρχίας, για να φθάσει στη κορυφή της επιλογής του ενός.
Η αρμοδία συνοδική αρχή της Ρώμης για την αναζήτηση του κατάλληλου προσώπου αποστέλλειεντελώς μυστικά γράμματα σε σεβαστούς κληρικούς και ευσεβείς λαϊκούς της χηρεύουσας επαρχίας που δεσμεύονται με το «απόρρητο της εξομολογήσεως»! Με αυτά ζητείται η προσωπική γνώμη τους για τους άξιους για την αρχιεροσύνηαπό τη τοπική Συνείδησητης Εκκλησίας. Οι παραλήπτες προτείνουν πρόσωπο ή πρόσωπα με τη ρητή προυπόθεση ότι δεν έχουν καμιά συγγένεια ή συναλλαγή ή φιλία ή άλλη δέσμευση και υποχρέωση. Μετά γίνεται η επεξεργασία των προτάσεων και σχηματίζεται η σειρά των τριών πρώτων που πλειοψηφούν, δηλαδή ένα είδος «Τριπρόσωπου». Σε περίπτωση που δεν βρίσκονται εντόπιοι υποψηφίοι, τότε αυτοί αναζητούνται σε γειτνιάζουσα επαρχία ή από κάποιο μοναχικό τάγμα που διακονεί την Εκκλησία της περιοχής.
Στη δεύτερη φάση η ίδια αυτή Ρωμαϊκή αρχή ζητεί με τον ίδιο τρόπο από άλλους σεβαστούς κληρικούς και ευσεβείς λαϊκούς ποιά είναι η «Έξωθεν καλή μαρτυρία» για τα προτεινόμενα τρία πρόσωπα και διενεργεί πάλι απόρρητηεξέταση των επιδόσεων τους κατά τίς ιερατικές και θεολογικές σπουδές τους ως και τα περί της διαγωγήςκαι της ανατροφήςτους, καθώς και τα της ισορροπίαςτου χαρακτήρα τουςκαι τα των υφιστάμενων πνευματικών χαρισμάτων τους.Της υποψηφιότητας εκ προοιμίου αποκλείονται οι ρέποντες «επὶ τον φιλόσαρκον και ηδονικὸν βίον»και οι τρέφοντες «νηπιώδη Δεσποτομανία», καθώς και οι κάθε λογής θεσιθήρες, που διψούν για τιμές, δύναμη και πλούτη. Όλα αυτά αντικειμενικά προσμετρώνται κατά την σύνταξη των σχετικών εκθέσεων που υποβάλλονται στην αρμόδια Αρχιερατική Σύνοδο του Βατικανού η οποία μελετά τα δεδομένα και προκρίνει εκείνον που πραγματικά ακούει το ερώτημα του Ιησού προς τόν Σίμωνα (Πέτρο) γιό του Ιωνά: «Μ'αγαπάς ; τότε Βόσκε τα πρόβατά μου»(Ιω.κα΄,17-18). Επειδή έκφανση της σταθερής αγάπης προς τον Χριστό είναι η ακεραιότητα του εκκλησιαστικού φρονήματος τιμάται ο εκλεκτός με την αρχιερατική αξία. Με τη διαδικασία αυτή προστατεύεται το λειτούργημα του«Πρώτου» της Ρωμαϊκής Καθέδρας Επισκόπου ΡώμηςΠάπα, ο οποίος «ονομάζει»τόν «εψηφισμένο» επίσκοπο με παπικήβούλλα (vulla) και εντέλλεται τη χειροτονία του και την ενθρόνισή του. Για τη συνεχή ανανέωση του επισκοπικού σώματος η Ρώμη στηρίζει την ενεργό διακονία κάθε επισκόπου της μόνον μέχρι το 75ο έτος της ηλικίας του. Μετά ο επίσκοπος υποβάλει θεληματικά τη παραίτησή του στον «Πρώτο» του και εκείνος θα αποφασίσει πότε θα την κάνει αποδεκτή και αν θα χρησιμοποιηθούν και πάλι οι γνώσεις και η εμπειρία του σε άλλους αγιαστικούς και πνευματικούς τομείς της Εκκλησίας του.
Τώρα, γιατί καταγράφονται όλα αυτά; Μήπως για να επαινέσουμε την υπευθυνότητα μιάς συντεταγμένης εκκλησιαστικής αρχής που ακροάται την Εκκλησιαστική Συνειδήσημιάς χηρεύουσας επαρχίας; Μήπως για να παραδειγματιστούμε από τη προσοχή με την οποία ζυγίζονται τα πραγματικά και όχι τα τυπικά προσόντα κάποιου που ανυψώνεται σε ποιμενάρχη; Μήπως για να υπογραμμίσουνε την επιμέλεια των εκλεκτόρων για να προστατεύσουν από διαβλητά πρόσωπα το λειτουργήματος του «Πρώτου» τους ; Μήπως επί τέλους για να διαλύσουμε τα ανόητα μυθεύματα που λέγονται και γράφονται από τους ενταύθα για την απόλυτη εξουσία του Πάπα;
Η αυστηρή προσήλωση των ενταύθα Ρωμαιοκαθολικών στη διαδικασία αυτή τους προστάτευσε από κάθε ανάμειξη της πολιτικής εξουσίας στα του οίκου τους. Δεν επέτρεψαν την εκπόρθηση της διοικήσεώς τους από τόν κρατισμό, ούτε την αρπαγή της περιουσίας τους και προ πάντων δεν επέτρεψαν σε κανένα να εκτραπεί και να ασεβήσει, δήθεν χάρη της ελευθερίας του λόγου, κατά του κύρους του «Πρώτου»της Ιεραρχίας τους, του επισκόπου Ρώμης. Αυτή η αυστηρή τήρηση της κανονικής τάξεως συνετέλεσε στα 1000 χρόνιατης διαστάσεως μεταξύ των δύο θεσμικών Θρόνων της Παλαιάς και της Νέας Ρώμης να μη τεθεί ποτέ ζήτημα περί την ισχύ των λατινικών χειροτονιών. Στη Φλωρεντία ο εκπρόσωπος της Αντιόχειας Εφέσου Μάρκος ο Ευγενικός, αποδεχόταν και ανάλογα προσφωνούσε ως απόλυτα κανονική την αρχιεροσύνη του πάπα Ευγενίου Δ΄! Όπως φαίνεται από τα Χρονικά των τότε γεγονότων ποτέ δεν αμφέβαλε για την έγκυρη αρχιεροσύνη των συνεπισκόπων του Πάπα με τους οποίους συμπροσευχόταν! Αυτά τα κρύβουν σήμερα οι αδιάβαστοι πολέμιοι της επανασυναντήσεως των δύο Θρόνων της Πρεσβυτέρας και της Νέας Ρώμης. Και καλά μεν δεν τους ενδιαφέρουν οι μνήμες του παρελθόντος, αλλά δεν άνοιξαν ποτέ να διαβάσουν πώς η Εκκλησία μας στην λατρευτική της τάξη δέχεται την εισδοχή στην Ορθοδοξία των εκ Δύσεως χριστιανών; Η πρώτη επίσημη Ακολουθίατης Εκκλησίας μας είναι του 1484 και απηχεί την αταλάντευτη συνοδική διαγνώμη στην κανονική πράξη της Εκκλησίας μας. Θεωρούνται βαπτισμένοι χριστιανοίοι δι'επικλήσεως της Αγίας Τριάδος και «επιχύσεως» επί της κεφαλής τους καθαρτηρίου ύδατος και μόνον αναμυρώνονται. Η Εκκλησία μας αποδέχεται άνευ αναμυρώσεως ταβαπτισμένα μέλη της δυτικής Εκκλησίας εις γάμου κοινωνίαμε Ορθοδόξους πιστούς! (Βλ. Ιω. Καρμίρη.Τα Δογματικά και Συμβολικά Κείμενα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Αθήναι 1960. σσ. 979-1000)Επειδή η ιεροσύνη των δυτικών παραμένει πάντοτε ισχυρά οι προσερχόμενοι στην Ορθοδοξίαλατίνοι και «ενωτικοί» κληρικοί όλων των βαθμών δεν αναχειροτονούνται.Αναφέρω μόνον το παράδειγμα αποδοχής της λατινικής ιεροσύνης του Καλλίνικου Δεληκάνη με απόφανση του πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄ και της περί αυτόν Πατριαρχικής Συνόδου το 1880. Ας σημειωθεί ότι αυτός αναδείχθηκε κορυφαίος κανονολόγος και μητροπολίτης Καισαρείας! Μάλιστα με το βασικό επιχείρημα ότι οι Αγγλικανοί κατέχουν ιεροσύνη από το θεσμικό κέντρο της Παλαιάς Ρώμης, αναγνωρίστηκαν το 1923 με συνοδικές αποφάσεις των παλαίφατων Πατριαρχείων το 1923 ως ισχυρές και οι χειροτονίες της τότε Αγγλικανικής κοινωνίας.
Πηγή: enoriako.info
↧
↧
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 29-06-2015
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς, 28ης Ἰουνίου, μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, ἐπέστρεψεν ἐκ τοῦ εἰς Γενεύην ταξιδίου Του εἰς τήν Πόλιν, ὑπαντηθείς ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ ὑπό τοῦ Σεβ. Ἐπιτρόπου Αὐτοῦ Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Ἀθανασίου καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου, Πρωτοσυγκελλεύοντος.
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων πανευφήμων καί Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς, τήν Δευτέραν, 29ην Ἰουνίου, καθ᾿ ἥν μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Ἐκκλησιάσθησαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Πριγκηποννήσων κ. Ἰάκωβος, Σεβαστείας κ. Δημήτριος, Μύρων κ. Χρυσόστομος, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανος καί Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρας, ὁ Πανιερ. Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νήφων, ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Συνάδων κ. Διονύσιος καί πολυάριθμοι ὅμιλοι προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος.
Ἡ Α .Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν:
Τόν Πανιερ. Μητροπολίτην Φιλιππουπόλεως κ. Νήφωνα, ἐκπρόσωπον τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας ἐν Μόσχᾳ.
Τόν Ἐντιμ. κ. Δημήτριον Μανιᾶν, Ἴμβριον, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Μαριόνκας, ἐξ Ἀθηνῶν.
Τόν Ἐντιμ. κ. Δημήτριον Παπαηλίαν, Σύμβουλον ἐπιχειρήσεων, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Ἑλένης, Δικηγόρου, ἐξ Ἀθηνῶν.
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου κ. Ἰωάννης, ἐπί κεφαλῆς ἐπισήμου Ἀντιπροσωπείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς ἥν συμμετέσχον ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος καί ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Heikki Huttunen, ἐκ Φιλλανδίας, ἐξεπροσώπησαν τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν κατά τήν Θρονικήν ἑορτήν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης, ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Πανευφήμων καί Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη:
Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἀδριανουπόλεως κ. Ἀμφιλοχίου, Διευθυντοῦ τοῦ ἐν Ἀθήναις Γραφείου Ἐκπροσωπήσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατά τάς ἐκδηλώσεις τῶν ΚΑ´ Παυλείων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Πρωτοκορυφαίου Ἀποστόλου Παύλου, ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Συγκέλλου κ. Ἀμβροσίου κατά τήν τελεσθεῖσαν, τήν Δευτέραν, 29ην Ἰουνίου, ἑορτήν τῶν Ἁγίων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, Θείαν Λειτουργίαν καί τό ἐν συνεχείᾳ Μνημόσυνον, ἐν τῷ ἐν Σισλῇ φερωνύμῳ Κοιμητηριακῷ Παρεκκλησίῳ ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀειμνήστου Παύλου Στεφάνοβικ-Σκυλίτση, Μ. Εὐεργέτου τοῦ Γένους.
↧
ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΗΓΑΠΗΣΑΣ ( ... ΠΟΙΗΤΗΝ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ ...) - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος
ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΗΓΑΠΗΣΑΣ
( ... ΠΟΙΗΤΗΝ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ ...)
ΕΚΠΟΜΠΗ 6η
↧
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 30-06-2015
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις
Ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Δώδεκα Ἀποστόλων, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ πανηγυρίσαντι φερωνύμῳ Ἱ. Ναῷ τῆς Κοινότητος Φερίκιοϊ, κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, τήν Τρίτην, 30ήν Ἰουνίου, καθ᾿ ἥν τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Πανοσιολ. Τριτεύων κ. Νήφων.
Ἐκκλησιάσθησαν ὅμιλος προσκυνητῶν ἐκ τοῦ Πολιτιστικοῦ Σωματείου ἑλληνικῶν παραδοσιακῶν χορῶν τοῦ Δήμου Ἰλίου «Ἑλληνική Παράδοσις» καί πιστοί ἐντεῦθεν.
Μετά τήν ἀπόλυσιν, ὁ Πατριάρχης ἐτέλεσε Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τοῦ ἀοιδίμου ἀμέσου προκατόχου Αὐτοῦ Πατριάρχου κυροῦ Δημητρίου, διατελέσαντος Προϊσταμένου τῆς Κοινότητος, ὡς καί ἄλλων διακονησάντων ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ Ἀρχιερέων καί Ἱερέων.
Ἐν συνεχείᾳ ὡμίλησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος, Ἐπόπτης τῆς Περιφερείας Ταταούλων, καί ὁ Πατριάρχης, ἀναφερθείς εἰς τήν οἰκουμενικήν διάστασιν τοῦ ἔργου καί τοῦ κηρύγματος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί εἰς τήν σημερινήν κατάστασιν τῶν ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ χριστιανῶν.
Κατά τήν ἐν τῇ αἰθούσῃ τοῦ ΕΡ.Θ.Ο. παρατεθεῖσαν δεξίωσιν ὡμίλησαν ὁ Ἐντιμολ. κ. Κωνσταντῖνος Σανταλτζίδης, Ἄρχων Ἔξαρχος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, Πρόεδρος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, καί ἡ Εὐγεν. κ. Ἑλένη Νιώτη, ἐκ μέρους τῆς Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος. Τά μέλη τοῦ ὡς ἄνω ἐξ Ἑλλάδος Σωματείου ἐξετέλεσαν πρόγραμμα παραδοσιακῶν χορῶν.
Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, μετέβη εἰς τό Ἱ. Ἁγίασμα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῆς Κοινότητος Βεβεκίου καί ἐχοροστάτησε κατά τήν Ἱ. Ἀκολουθίαν τοῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος εἰς τούς Ἁγίους ἐνδόξους καί πανευφήμους Δώδεκα Ἀποστόλους, ἐπί τῇ Συνάξει αὐτῶν.
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη:
Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μύρων κ. Χρυσοστόμου, κατά τήν ἐν τῷ Ἱ. Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγίας Παρασκευῆς Θεραπείων τελεσθεῖσαν Θείαν Λειτουργίαν, ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων κ. Ἀποστόλου, καί τήν ἐπακολουθήσασαν δεξίωσιν, τήν Τρίτην, 30ήν Ἰουνίου.
Καταλλήλως δέ, κατά τήν κηδείαν τῆς ἀειμνήστου Ὄλγας Κ. Χρηστίδου, ἐκ τοῦ Ἱ. Κοιμητηριακοῦ Ναοῦ Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου Παλαιοῦ Φαλήρου, τήν Τρίτην, 30ήν Ἰουνίου.
Ἡ Α .Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν:
Τούς Ὁσιωτ. Ἱερομονάχους Νικόδημον Λαυριώτην καί Ἀντώνιον Ἰβηρίτην, Μοναχόν Νικόδημον Ἁγιοπαυλίτην καί Ἱερομόναχον Γαβριήλ Ἐσφιγμενίτην, ἐκ μέρους τῆς Ἱ. Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Τόν Ἐξοχ. κ. Λεωνίδαν Χρυσανθόπουλον, Πρέσβυν ἐ. τ., ἐξ Ἀθηνῶν.
Τόν Ἐντιμ. κ. Πέτρον Σαμαντζῆν, ἐντεῦθεν, ὑποβαλόντα τά ἑαυτοῦ σέβη ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις αὐτοῦ.
Τήν Εὐγεν. κ. Εὐστρατίαν Κίρκα, ἐντεῦθεν.
↧
Η πολιτική των νάνων - ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Η πολιτική των νάνων
ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Εδώ που τα λέμε, γιατί περιμένουμε να καταλάβει τα capital controls ένας άνθρωπος ο οποίος, αν και απόφοιτος του Πολυτεχνείου, δεν ήξερε τη διαφορά μονοξειδίου και διοξειδίου του άνθρακα; Θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι περισσότερο από μια κυβέρνηση της οποίας ο υπουργός Επικρατείας νόμιζε ότι οι Πολωνοί ήταν σύμμαχοι των Γερμανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Αναμέναμε καλύτερη διαχείριση των κοινών από έναν άνθρωπο που ήθελε εξόρυξη των... υδατανθράκων του Αιγαίου; Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που επαίρεται ότι θα κάνει το νέο Κούγκι και ακόμη και ο «καθηγητής ουάου» των Οικονομικών αγνοεί ότι στο Κούγκι οι ανήμποροι έγιναν παρανάλωμα του πυρός;
Δυστυχώς ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι προϊόν της ημετέρας παιδείας, εκείνης που απαξίωσε την αριστεία, πολύ πριν την ποινικοποιήσει επισήμως ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς. Είναι παιδί του «δημοκρατικού πέντε», του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, που η «Πρόοδος» επέβαλε στην Ελλάδα. Δεν φταίει αυτός, ούτε όσοι τον ακολουθούν. Φταίνε οι προηγούμενοι, εκείνοι που στο όνομα τάχα μου της δημοκρατίας ισοπέδωσαν τα πάντα με πρώτη την παιδεία.
Προ μηνών, όταν είχε ξεκινήσει η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, φίλος της γενιάς (αλλά και πραγματικός αγωνιστής) του Πολυτεχνείου γκρίνιαζε για την ασυνάρτητη πολιτική της παρέας του Μαξίμου. «Γιατί δυσανασχετείς;» του αποκρίθηκε κάποιος. «Παιδιά σας είναι, και εσείς λαδώσατε να πάρουν το δίπλωμα. Τώρα πήραν και τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχηθούμε ότι θα το επιστρέψουν μόνο με γρατσουνιές και δεν θα το στουκάρουν κάπου». Ε, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας στούκαρε τη χώρα σε έναν γιγάντιο σωρό αποξηραμένων ιδεοληψιών, με όλους εμάς μέσα. Δεν φταίει αυτός, φταίνε εκείνοι που έδωσαν το φακελάκι για να πάρει το δίπλωμα.
Ο μεγάλος Βρετανός διαφημιστής David Oglivy, που έφτιαξε μια αυτοκρατορία από το μηδέν, όποτε προσλάμβανε κάποιο στέλεχος στην Ogilvy & Mather, του δώριζε μια μπαμπούσκα. Στην τελευταία και πιο μικρή κούκλα υπήρχε ένα σημείωμα το οποίο έγραφε: «Αν ο καθένας από μας προσλαμβάνει κάποιον χειρότερό του, θα καταλήξουμε μια εταιρεία νάνων». Δυστυχώς -και με την αμέριστη βοήθεια των ηλεκτρονικών ΜΜΕ- αυτό έκανε η ελληνική κοινωνία. Εξέλεγε τους φωνακλάδες αντί των στοχαστικών, τους λαϊκιστές αντί των ευρωπαϊστών, τους αγράμματους αντί των εγγράμματων. Και τώρα το παγόβουνο σχίζει τα ύφαλα της χώρας, την οποία όλοι οι επιβάτες εν αγνοία τους θεωρούν αβύθιστη.
Φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση λόγω αμορφωσιάς και προχειρότητας· με δύο διαπραγματευτικές ομάδες που η μία έλεγε το μακρύ και η άλλη το κοντό της· έναν πρωθυπουργό που υποσχόταν ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να μη δεχθούν οι εταίροι τις προτάσεις της· κι έναν υπουργό Οικονομικών που πήγαινε καθυστερημένος επί 20λεπτο στα Eurogroup κι έκανε αυτάρεσκες διαλέξεις για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ομως, αυτοί τόσα δεν ήξεραν, τόσα έπραξαν. Οι υπόλοιποι, οι νουνεχείς κι εγγράμματοι, γιατί σιώπησαν; Οπως θα έλεγε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, «στο τέλος δεν θα θυμόμαστε τις τσιρίδες των αγράμματων, αλλά τη σιωπή των σοβαρών», όσων τέλος πάντων απέμειναν στο κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο».
Πηγή: Καθημερινή
↧
↧
Η πανήγυρις των Αγίων Αποστόλων στην Δαφνούλα Πατρών
Σήμερα το πρωί ο δρόμος με οδήγησε στις οικογενειακές μου ρίζες. Πήγα να εκκλησιαστώ στη γενέτειρα του πατέρα μου την Δαφνούλα Πατρών. Κάθε χρόνο αυτή την μέρα, οικογενειακά πηγαίναμε στο χωριό. Αρχίζαμε με τον εκκλησιασμό στον ναό των αγίων Θεοδώρων που λόγο στο ότι η εορτή τους ήταν την σαρακοστή το πανηγύρι γινόταν των Αγίων Αποστόλων. Προσκύνησα και φέτος -μετά από χρόνια- την εικόνα των Αγίων Αποστόλων η ίδια των παιδικών μου χρόνων.
Στην σημερινή θεία Λειτουργία προέστη ο τακτικός Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Μυτιλήνης, ο οποίος ομίλησε εκ του Συμβόλου της Πίστεως «Εις μίαν, και αποστολικήν εκκλησίίαν», και για το έργο των Αγίων Αποστόλων, κάνοντας αναφορά στην αποχριστιανοποίηση της ευρωπαϊκής και ελληνικής κοινωνίας, ενημερώνοντας τους πιστούς περί του συμφώνου συμβιώσεως.
Συλλειτούργησε ο εφημέριος π. Γρηγόριος Λουμπαρδέας, ιερέας παραδοσιακός με ευσέβεια και δυναμισμό, που απολαμβάνει τον σεβασμό και την αγάπη των ενοριτών. Έχει αναπλάσει τους Ναούς και κάνει σπουδαίο πνευματικό και κοινωνικό έργο. Είναι μια λαμπάδα αναμμένη στο θυσιαστήριο ισάξιος στις αρετές του πατέρα του π. Παναγιώτου.
↧
Ἐκδηλώσεις μνήμης Γερβασίου Παρασκευοπούλου στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν.
Στίς 29 καί 30 Ἰουνίου, τιμήθηκε ὅπως κάθε χρόνο ὁ ἀοίδιμος πνευματικός Διδάσκαλος καί Ἱεροκήρυξ τῶν Πατρῶν π. Γερβάσιος ὁ Παρασκευόπουλος. Κέντρο τῶν ἐκδηλώσεων ὁ χῶρος τῶν Κατασκηνώσεων τῆς Ἀναπλαστικῆς Σχολῆς στά Συχαινά Πατρῶν, ὅπου πίσω ἀπό τόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς εἶχε ταφεῖ ὁ μακαριστός Γέροντας.
Συμπληρώθηκαν ἤδη 51 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ π. Γερβασίου (30.6.2015) καί ἕνα ἔτος ἀπό τήν Ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων του (29.6.2014), τά ὁποῖα πλέον φυλάσσονται σέ εἰδικά εὐτρεπισμένο τόπο ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς.
● Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός μέ ὁμιλητή τόν πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμ. Γερβάσιο Παρακεντέ.
● Ἀνήμερα ἐτελέσθη Θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου μέ τήν συμμετοχή πολλῶν Ἱερέων καί πλήθους πιστῶν, στό τέλος τῆς ὁποίας ἐτελέσθη μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ ἀοιδίμου π. Γερβασίου καί ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στήν μεγάλη καί λαμπρά προσωπικότητά του.
● Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας, ἐτελέσθη ὁ Μεγάλος Ἑσπερινός στόν ὁποῖο ἐχοροστάτησε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, παρόντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητρολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου μέ τήν συμμετοχή πολλῶν Ἱερέων ἐκ Πατρῶν καί ἐξ’ ἄλλων Μητροπόλεων καί πλήθους εὐσεβῶν Πατραϊκοῦ Λαοῦ. Ἐπίσης συμμετεῖχαν ὁ Ἡγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγίων Αὐγουστίνου καί Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ Φωκίδος πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. Νεκτάριος Μουλατσιώτης μετά τῆς Συνοδείας αὐτοῦ.
Ἐπίσης πλῆθος Μοναζουσῶν ἀπό τίς Ἱερές Μονές τῶν Πατρῶν καί ἄλλα Μοναστήρια προσευχήθηκαν στόν Ἑσπερινό καί στήν ἐπιμνημόσυνη δέηση πού ἐτελέσθη μετά ταῦτα.
● Μετά τόν Ἑσπερινό πραγματοποιήθηκε λαμπρά ἐκδήλωση στό αἴθριο τῶν Κατασκηνώσεων στήν ὁποία παρουσίασε ὕμνους ἡ Βυζαντινή Χορωδία Βραχνεΐκων καί ἐτιμήθησαν εὐεργέτες τῆς Ἀναπλαστικῆς Σχολῆς.
Κεντρικός ὁμιλητής ἦτο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος μέ σαφήνεια, θεολογικό βάθος καί γλαφυρότητα, ἀνεφέρθη στά στοιχεῖα τά ὁποῖα πρέπει νά χαρακτηρίζουν τήν προσωπικότητα ἑνός πνευματικοῦ ἡγέτου, ἀφορμή λαβών ἀπό τήν σεβασμία μορφή τοῦ π. Γερβασίου.
Συγκεκριμένα ἐτόνισε, ὅτι ὁ Ἡγέτης πρέπει νά διαθέτῃ:
1) Πίστη στόν Θεό
2) Ἀγάπη στόν ἄνθρωπο
3) Ἀγάπη σέ ὅλη τή δημιουργία
4) Συνείδηση τῆς σχετικότητος τοῦ ἀνθρώπου- αὐτογνωσία
5) Ἀποφασιστικότητα
6) Αὐταπάρνηση
7) Ἐπιμονή- Ζῆλο- Ἀγωνιστικότητα- Θάρρος
8) Ὑπομονή
9) Θυσιαστικό φρόνημα.
Ὃλα αὐτά κατέληξε, τά εἶχε ὁ π. Γερβάσιος, γι'αὐτό καί ὡς πνευματικό μαγνήτης εἳλκυσε τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι τόν ἒκλαυσαν, ὡς πατέρα, διδάσκαλο καί πνευματικό ὁδηγό, ὅταν μετέστη πρός Κύριον καί τώρα προστρέχουν στόν τάφο του καί στήν θήκη τών λειψάνων του γιά νά εὓρουν παρηγορίαν καί νά ἀντλήσουν δύναμη καί θάρρος διά τῶν ἱκεσιῶν του καί ἁγίων εὐχῶν του.
↧
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ Το Όνειδος της ανθρωπότητος - π. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ
Το Όνειδος της ανθρωπότητος
« Ώ ανόητοι και βραδείς τη καρδία… ουκ οίδατε ότι αρσενοκοίταις(= ομοφυλόφιλοι ), Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν; » (Αγία Γραφή).
Ο Κιναιδισμός – Ομοφυλοφιλία είναι μιά διάστροφος – παρεκτροπή της γε-νετήσιας λειτουργίας, από του φυσικού. Μια διεφθαρμένη, παρά φύση σχέση, που υπάρχει μεταξύ ατόμων που ανήκουν στο ίδιο φύλο. Τούτο παρατηρείται και στα δύο φύλα, ανδρών και γυναικών, ( Ρωμ. 1,26-27 – Α΄ Κορ. 6,9-10 ).
Από Ψυχολογικής επόψεως εξεταζόμενος ο Κιναιδισμός – Ομοφυλοφιλία, είναι φαινόμενο « Ψυχοπαθολογικόν », από δε Βιολογικής επόψεως ερευ-νώμενο είναι « παθολογική κατάστασις ». Είναι ελκυστική δύναμη ο Κι-ναιδισμός – Ομοφυλοφιλία, η οποία ενεργεί « εις τον άνευ ηθικού έρματος άνθρωπον, βιούντα άνευ υψηλών ιδεωδών και βεβαίως εκτός της ακτινο-βολίας του Χριστιανισμού » ( ΘΗΕ, τόμ. 9ος σελ. 920-921 ).
Ομοφυλόφιλοι, κατά την Αγία Γραφή, είναι όλοι εκείνοι οι « εκτεθηλυμένοι, οι κίναιδοι, οι αισχροπαθούντες, οίτινες το σώμα εκθέτουσιν εις το πάσχειν τα των γυναικών ». ( Θεοφύλακτος. Παν. Τρεμπέλα, « Υπόμνημα εις τας Επιστολάς », τόμ. Α΄, σελ. 289 » - Α΄ Κορ. 6,9-10 ).
Ο Κιναιδισμός – Ομοφυλοφιλία είναι μιά λίαν μυσαρή και απεχθής πράξη, και λόγω της μυσαρότητάς της, είναι τόσο κραυγαλέα, ώστε να προκαλεί την οργή του Δημιουργού. Είναι δε τόσο Θεομίσητη πράξη ο Κιναιδισμός – Ομοφυλοφιλία, εάν σκεφτούμε την απόφαση του Θεού, ο Οποίος δεν αρκέ-στηκε απλώς σε κάποια διορθωτική τιμωρία, αλλά προέβη στην εξάλειψή της από προσώπου γης, με την περίπτωση των Σοδόμων και της Γομόρρας. « κραυγή Σοδόμων και Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με και αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα ». ( Γεν. 18,20 ).
Ο Απόστολος Πέτρος μας βεβαιώνει, ότι την τιμωρία αυτή των Σοδομιτών ο Θεός την έχει ως « υπόδειγμα των μελλόντων ασεβείν τεθεικώς » ( Α΄ Πέτρ. 2,6 ). Και ο Απόστολος Ιούδας, ( όχι ο Ισκαριώτης ), μας δηλώνει λίαν κατη-γορηματικά, ότι και οι « κατά τον ίδιον όμοιον τούτοις τρόπον οπίσω σαρκός ετέρας πρόσκεινται δείγμα, πυρός αιωνίου δίκην υπέχουσι », ( Ιούδ. 7 ). Αναφέρεται δε και παρ’ Ιερωνύμω, ότι ένας διδάσκαλος του είχε πεί, πως « την νύχτα εκείνη κατά την οποίαν εγεννήθη ο Χριστός, έστειλε πρώτον Άγγελο ο Θεός και εθανάτωσε όλους τους αρσενοκοίτας, όπου ήσαν εις τον κόσμον, και έπειτα εγεννήθη, για να μην ευρεθή τότε εις την γην μία τοι-αύτη Θεομίσητη αμαρτία » ( « ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ » σελ. 64 ).
Οι Κίναιδοι – Ομοφυλόφιλοι, συνεπώς, από Εκκλησιαστικής επόψεως, εί-ναι ήδη καταδικασμένοι, όπως ακριβώς και ο Σατανάς, « σειραίς ζόφου ταρ-τάρου »( Β΄ Πέτρ. 2,4 ), και ουδεμία οικονομία είναι δυνατόν να επιδειχθεί από την Εκκλησία, εφ’ όσον δεν χωρεί Μετάνοια, δεδομένου ότι η αμαρτία αυτή είναι « δυσέκνιπτος(= δύσκολον να ξεπλυθεί – ασυγχώρητη ») μας διδάσκουν οι άγιοι Οικουμενικοί Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Και είναι Θεο-μίσητη η αμαρτία του Κιναιδισμού – Ομοφυλοφιλίας, γιατί προσβάλλει τον Δημιουργό ο Οποίος, κατ’ αυτούς, έχει κάνει λάθος, «.εδημιούργησε μόνον άρσεν και θήλυ », τον Αδάμ και την Εύα, και δεν εδημιούργησε έναν ακόμη Αδάμ, « ερμαφρόδιτον(= αρσενικο/θήλυκον! ». Άπαγε της βλασφημίας…
Ο Κιναιδισμός – Ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή της γενετήσιας λειτουργίας από το φυσικό της. Διό και είναι Θεομίσητη διαστροφή που ξεπερνά ακόμη και την άλογο φύση, γι’ αυτό και είναι λίαν επικίνδυνη, θανάσιμος απειλή για την Κοινωνία. Είναι ο πιό μεγάλος κίνδυνος της ανθρώπινης κοινωνίας με ανυπολόγιστες επιπτώσεις, γιατί:
Το μέγα αυτό τέρας του Κιναιδισμού – Ομοφυλοφιλίας, εξισώνεται με την φυσική ετεροφυλοφιλία. Επιφέρει συσκότιση των φύλων, και εμπνέει ιδε-ολογίες που προωθούν την αμφισβήτηση της οικογένειας, η οποία από την φύση της αποτελείται από δύο γονείς ετερόφυλους(= άνδρας και γυναίκα - πατέρας και μητέρα ). Ο ίδιος ο Δημιουργός για την απεχθή αμαρτωλή αυτή πράξη έχει ήδη αποφανθεί τελεσίδικα, και συνεπώς δεν υπάρχουν περιθώρια οποιασδήποτε εκκλησιαστικής οικονομίας, για την παραμονή των Κίναιδων – Ομοφυλοφίλων ως μελών της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Διαγράφονται από τον κατάλογο των Χριστιανών.
Ο καθένας μπορεί να είναι αυτό που είναι, και ό,τι είναι, δεν πρέπει όμως να του δίνεται το δικαίωμα να το προβάλλει και να απαιτεί να τον απο-δεχθεί η κοινωνία, όταν είναι κοινωνικά επικίνδυνος, όπως πράγματι είναι ο Κίναιδος - Ομοφυλόφιλος. Και ναι μεν γίνεται κατανοητή η δύναμη της αδυ-ναμίας, αλλά οφείλουμε να αντισταθούμε. Και το οφείλουμε αυτό στην Κοι-νωνία μας. Να αντισταθούμε στην προβολή και τη διαφήμιση, και πολύ περισ-σότερον στην νομιμοποίηση του Κιναιδισμού – Ομοφυλοφιλίας, και καλόν είναι, τα επικίνδυνα Κοινωνικά αυτά άτομα, ουσιαστικά άρρωστα, να μην προ-ωθούνται στην Κοινωνία, πολύ δε περισσότερον να μην προβάλλονται, γιατί ε-γκυμονούν πολλαπλούς κοινωνικούς, οικογενειακούς και πολλούς άλλους κινδύνους.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολύ αυστηρή ως προς το φοβερό αυτό μίασμα της ανθρωπότητας. Διό και απαιτεί την καθαρότητα των πιστών, ιδίως του Ιερατείου Της, για να υπερασπιστεί την ιερότητα και την αξία της αποστολής Της, στον κόσμο, και μάλιστα στο σημερινό αναρχούμενο, και σκληρά δοκι-μαζόμενο κόσμο.
Το ακατανίκητο αυτό πάθος του Κιναιδισμού – Ομοφυλοφιλίας στην εποχή μας παρουσιάζει έξαρση, και τούτο οφείλεται, « αφ’ ενός εις την προϊούσαν χαλάρωσιν και αμαύρωσιν των ηθικών κριτηρίων εξ επιδράσεως του γενι-κού υλόφρονος πνεύματος που χαρακτηρίζει την αλλοπρόσαλλη εποχή μας, αφ’ ετέρου δε, ειδικώτερον, εις την μεγάλην ελευθεριότητα, ήτις επικρατεί εις τας σχέσεις των δύο φύλων, και εκ τούτου σημειούται μιά τάσις αναζη-τήσεως της ηδονής του απηγορευμένου », ( ΘΗΕ. ενθ αν. )
Λοιπόν, ποίος τελικά θα προστατεύσει την Εκκλησία του Χριστού από τα όσα Αγιο/Γραφικά και επιστημονικά ντοκουμέντα αναφέρθηκαν ανωτέρω; Δεν υπάρχει άλλος, παρά μόνον ΕΝΑΣ. Αυτός, « ο μόνος δυνατός Φρουρός της Ορθοδόξου πίστεώς μας, ο πιστός λαός του Θεού », ( Απόφαση των πέντε Πατριαρχών της Ανατολής ). Η μεγάλη ευθύνη εν προκειμένω του πιστού λαού του Θεού είναι άκρως δεσμευτική, μάλιστα δε στους καιρούς μας, όπου « ο Κύριος είναι, εγγύς … μαράν αθά(= ο Κύριος θα έλθει, έρχεται… » ( Φλιπ. 4,5 – Α΄ Κορ. 16,12 ).
Αδελφοί!! Η επέκταση και το παγκόσμιο εναγκάλιασμα του Θεομίσητου Κιναιδισμού – Ομοφυλοφιλίας, μη εξαιρουμένης και της απρόσεκτης και αχάριστης Χώρας μας, σημαίνει, ότι ο « Κύριος είναι εγγύς ».
Αδελφοί μου, « πρόσχωμεν!! ». Η Βασιλεία του Θεού, φαίνεται, ότι μας σημαδεύει… « Ενδυσάμενοι ουν τα όπλα του φωτός, εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν… μη ως άσοφοι, αλλά’ ως σοφοί … εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί » ( Ρωμ. 13,12 – Εφεσ. 5,15 ).
Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
↧
Θυρανοίξια Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ἀποστόλων, παρεκκλησίου Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Ἀλισσοῦ Πατρῶν.
Μέ λαμπρότητα ἐτελέσθησαν τήν Δευτέρα 29 Ἰουνίου 2015 τό ἀπόγευμα, τά θυρανοίξια τοῦ ἐκ βάθρων ἀνακαινισθέντος Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, στήν παραλία Ἀλισσοῦ.
Τά θυρανοίξια ἐτέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομοςμέ τήν συμμετοχή πολλῶν Ἱερέων καί πλήθους εὐσεβοῦς Λαοῦ.
Μετά τά θυρανοίξια ὁ Σεβασμιώτατος ἐτέλεσε τόν Πανηγυρικό Ἑσπερινό της Ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στήν κλήση, μαθητεία καί ἀποστολή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί στήν ἀνάγκη νά διατηρήσωμε ἀκεραία τήν ἀποκαλυφθεῖσα ἀπό τόν Θεό ἀλήθεια, τήν πίστη καί τήν ἱερά παράδοση.
Τέλος, ἐπήνεσε τόν ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας, π.Ἀλέξανδρο Λαθοῦροκαί τούς συνεργάτες του ὡς καί ὃλους τούς ἐνορίτες, γιά τό λαμπρό ἒργο τό ὁποῖο ἐπιτελοῦν στήν Ἐνορία τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Ἂνω Ἀλισσοῦ.
↧
↧
Τά Ἑλληνόπουλα τῆς Ἀμερικῆς ἀπό τό Ἱονικό Χωριό, στόν Ἃγιο Ἀνδρέα Πατρῶν.
Περίπου Τριακόσια Ἑλληνόπουλα ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς, τά ὁποῖα φιλοξενούνται στίς Κατασκηνώσεις τῆς Ἀρχιεπισκοπής, στό Ἱονικό Χωριό στήν Ἠλεία, ἐπισκέφθηκαν τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν καί τόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν καί προσκύνησαν τήν Ἁγία Κάρα τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, τόν Σταυρό τοῦ Μαρτυρίου του καί τόν Τάφο του.
Τά παιδιά συνόδευαν Ἱερεῖς πού ἣρθαν μαζί τους ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή τῆς Ἀμερικῆς.
Ὑπεύθυνος ἧτο ὁ Ἱερεύς Εὐαγόρας Κωνσταντινίδης μαζί μέ τούς Ἱερεῖς Ἀνδρέα Γεωργανᾶ, Ἀναστάσιο Κουσελᾶ καί Μαρίνο Γιαννόπουλο.
Τά Ἑλληνόπουλα ὑπεδέχθη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ.Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος μίλησε μέ ἀγάπη καί συγκίνηση καλωσορίζοντάς τα στήν ὡραῖα Πάτρα, τήν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἁνδρέου.
Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε τούς Ἱερεῖς γιά τήν ἐργασία τους, ὣστε νά διατηρηθῆ ἡ γλῶσσα μας καί ἡ Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Συνεχάρη τά παιδιά γιά τήν πίστη τους στόν Θεό καί τήν ἀγάπη τους στήν Ἑλλάδα καί τά παρεκάλεσε νά μεταφέρουν τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες του στίς οἱκογένειές τους.
Τά παιδιά ξεναγήθηκαν στούς δύο Ἱερούς Ναούς τοῦ Ἁγίου Ἁνδρέου καί ἒλαβαν ὡς εὐλογία ἀπό τά χέρια τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀπό μία Ἱερά Εἰκόνα τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
↧
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ - Βασ. Χαραλάμπους
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
«Γιατί στις επιλογές του δημοψηφίσματος, δεν υπάρχει και η επίσημη Κυβερνητική πρόταση, το κυβερνητικό δηλαδή φορο-μνημόνιο;»
Του Βασ. Χαραλάμπους
Ο λαός τους έδωσε την εντολή να διαπραγματευτούν και να πάρουν τις αποφάσεις τους. Γιατί αυτή η μετάθεση της μεγάλης ευθύνης στο λαό; Κάθε φορά που θα αλλάζει η πρόταση των θεσμών, θα πρέπει να γίνεται δημοψήφισμα;
Η ‘’επιλογή’’ του δημοψηφίσματος θα σώσει την πολύ προσωρινή πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία οφείλεται σε ψήφους, ως επί το πλείστον αντίδρασης; Έχει καταγραφεί ποσοστό ύψους 80%, από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ότι ψήφισαν από αντίδραση και αυτό προδίδει και τις ανάλογες συμπεριφορές. Γιατί η επιλογή του ‘’στρίβειν’’ δια δημοψηφίσματος;
Ο Υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκης δήλωνε μέχρι πρότινος ότι είναι ανοησία η προσφυγή σε δημοψήφισμα. Επίσης δήλωνε ότι εάν ο λαός ψηφίσει ‘’Ναι’’, εμείς θα εφαρμόσουμε αυτό που ψήφισε ο λαός.
Ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, αντιθέτως ανέφερε ότι ‘’δεν είναι Πρωθυπουργός παντός καιρού’’ καταρρίπτοντας τα περί εφαρμογής του ‘’Ναι’’.
Αφού εμμέσως πλήν σαφώς ο Πρωθυπουργός, ανέφερε ότι θα επιλέξει τις εκλογές εάν είναι ‘’Ναι’’ η ψήφος του λαού, γιατί δεν προκηρύσσει εκλογές; Αφού ξεκάθαρα αυτό αφήνει να εννοηθεί. Προς τι λοιπόν η διαδικασία του δημοψηφίσματος;
Και κάτι πολύ σημαντικό : «Γιατί στις επιλογές του δημοψηφίσματος δεν υπάρχει και η επίσημη Κυβερνητική πρόταση»; Εξάλλου είναι και η μόνη ενυπόγραφη πρόταση, ενώ η Ευρωπαϊκή πιθανό να αλλάξει. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ‘’Όχι’’ στην Ευρωπαϊκή πρόταση θα συνοδεύεται και από το ‘’Όχι’’ στην επίσημη Κυβερνητική πρόταση.
Γνωρίζουν ότι «Τίποτα δεν είναι πιο αβέβαιο από τον όχλο» (Nihil est incertius volgo - Κικέρων), και έτσι οι εκλογές είναι εγχείρημα ριψοκίνδυνο, διότι εκεί θα γίνει αναφορά και στο εισηγητικό κυβερνητικό φορο-μνημόνιο. ‘’Ωσμή’’ λοιπόν πολιτικού θανάτου για όσους δημαγωγικώς υποσχέθηκαν υπερβολές, που δεν πρόκειται να πραγματοποιήσουν.
Ο λαός περίμενε κάτι διαφορετικό μετά τις προεκλογικές υπερβολικές αναφορές του σημερινού Πρωθυπουργού στην Κρήτη ότι «Θα παίζουμε ζουρνά και θα χορεύουν οι αγορές ή μάλλον μιας και είμαστε στην Κρήτη θα παίζουμε λύρα και θα χορεύουν παντοζάλη». Προς το παρόν με την εξαγγελία δημοψηφίσματος κατάφερε να παγώσει τις Ελληνικές αγορές, με πολύ δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.
Τους έδωσε τη λαϊκή εντολή ο λαός να πάρουν μια απόφαση και αυτοί τη μεταθέτουν στο λαό, τη στιγμή μάλιστα που αφορούν θέματα που απαιτούν ειδικές οικονομολογικές γνώσεις για να αποφανθείς. Θα επαναλάβω και πάλι «Γιατί στις επιλογές του δημοψηφίσματος δεν υπάρχει και η επίσημη Κυβερνητική πρόταση;» Η επίσημη Κυβερνητική πρόταση, κατ’ ουσία είναι ένα ξεκάθαρο φορο-μνημόνιο. Ο λαός «πολύτροπος εστίν όμιλος» για να χρησιμοποιήσομε τη φράση του αρχαίου Μιλήσιου ποιητή Φωκυλίδη και αλίμονο αν αθετηθούν τα υποσχεθέντα.
↧
Η ΜΠΑΛΛΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ… ΛΑΟΥ - Γεώργιος Κουρκούτας
Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες με άξονα το Δημοψήφισμα της επόμενης Κυριακής 5 Ιουλίου 2015 ίσως αποτελούν το πιο αποφασιστικό βήμα της εποχής των μνημονίων.
Βήμα προς τον γκρεμό ή προς τα εμπρός, προς ένα καλύτερο αύριο; Η πραγματικότητα θα δείξει….
Η κυβέρνηση που ανέλαβε μετά τις Εκλογές του Ιανουαρίου πήρε εντολή από τον Λαό να αλλάξει τις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Τα δύο Κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα(ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ) αντιπροσωπεύουν ένα περίπου 41% του εκλογικού Σώματος, ποσοστό ούτε μεγάλο ούτε όμως και ασήμαντο, αν σκεφτούμε ότι αυτό το ποσοστό είχε η Κυβέρνηση Σημίτη την περίοδο 1996-2000, όταν μας έστελνε απροετοίμαστους στην μεγάλη δοκιμασία του Ευρώ.
Η κυβέρνηση που ανέλαβε μετά τις Εκλογές του Ιανουαρίου πήρε εντολή να διαπραγματευτεί με τους τρεις Εταίρους(που ονομάστηκαν θεσμοί)και να επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα. Οι νηφάλιοι Έλληνες ήταν στο πλευρό της και περίμεναν ότι οι τρεις Θεσμοί θα έβλεπαν ότι η άκριτη επιβολή των Μνημονίων οδηγούσε σε τρομερά αδιέξοδα και δεν υπήρχε περίπτωση ανάταξης της Οικονομίας της Ελλάδος. Το Χρέος παρέμενε σε μεγάλο ποσοστό, οι Άνεργοι ήσαν ανοικτή πληγή και η εξαθλίωση των Μεσαίων, κυρίως, στρωμάτων συνεχιζόταν.
Επομένως θα έβρισκαν την εύκολη λύση και θα έπαιρναν νέα μέτρα, αλλά όμοια με αυτά που είχαν ήδη ληφθεί ως σήμερα: περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση φορολογίας και ΦΠΑ, νέα λεηλασία των εισοδημάτων μέσω ΕΝΦΙΑ κλπ. Τα είδαμε και τα διαβάσαμε όλοι αυτά τα μέτρα.
Ο κίνδυνος για την Κυβέρνηση Τσίπρα ήταν ότι αν ενέκρινε τα νέα αυτά μετρά(άσχετα αν τα βάφτιζαν ή όχι Μνημόνιο), θα δεχόταν την δίκαιη ή την υπερβολική οργή πολλών πολιτών, ενώ όσοι την ψήφισαν μέσω ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θα χαρακτηρίζονταν «Τσολάκογλου», «πράκτορες του Σόιμπλε» κλπ. Το ίδιο έργο που είδαμε με τους πρώην Πρωθυπουργούς Παπανδρέου, Σαμαρά-Βενιζέλο δηλαδή.
Και γύρω από αυτούς τους (δικαίως ή αδίκως)εξοργισμένους είναι όσοι επενδύουν στην χρεωκοπία (η …Συμμορία της Δραχμής, όπως …ειπώθηκε) ή όσοι πιστεύουν ότι θα συνεχίζουν να πλουτίζουν κλέβοντας σε καιρούς δυστυχίας ή εξαθλίωσης, άσχετα αν οι συμπατριώτες τους αυτοκτονούν η φεύγουν μετανάστες(για να έλθουν στην χώρα νέοι εξ Ανατολής …κάτοικοι, μουσουλμάνοι κατά προτίμηση).
Και τι έπρεπε να κάνει η Κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα;
Ή θα διέλυε την Κυβέρνηση και το Κόμμα του (όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ, που εξαερώθηκε, την ΔΗΜΑΡ, τον ΛΑΟΣ και τα άλλα Κόμματα που ισοπέδωσε ο οδοστρωτήρας των Μνημονίων) ή θα διέλυε την χώρα οδηγώντας την σε ένα νέο αδιέξοδο με λύσεις ούτως ή άλλως κακές. Δύσκολο δίλημμα….
Προτίμησε να…. πετάξει την μπάλα στον Λαό, δηλαδή το Εκλογικό σώμα, με το Δημοψήφισμα της επόμενης Κυριακής. Τον Λαό που όλοι οι κόλακες ανάγουν σε ...κυρίαρχο, αλλά δεν θέλουν να ακούσουν την γνώμη του μέσω ενός Δημοψηφίσματος (για να μην θυμίσουμε στους τυχοδιώκτες από τους υπερασπιστές του τωρινού Δημοψηφίσματος τι έλεγαν με μίσος και πάθος για την συλλογή υπογραφών επί Χριστοδούλου για την αναγραφή του θρησκεύματος).
Και μετά; Δεν είμαστε μελλοντολόγοι, αλλά η αδιέξοδη κατάσταση θυμίζει την επιλογή : ευθανασία τώρα ή μαρτυρικός θάνατος μέσα σε 5 έτη….
Η απάντηση δική μας την ερχόμενη Κυριακή…
Γεώργιος Κουρκούτας
↧
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Β΄ - "όχι στο δηλητήριο του διχασμού"
O Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:
"Οι στιγμές που ζούμε είναι ίσως οι κρισιμότερες στην πορεία του Έθνους μας, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι ώρες ευθύνης για όλους μας.
Για κάθε θεσμό σε αυτή τη χώρα, για τα κόμματα, για την Εκκλησία, για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα χωριστά.
Πάνω όμως από το καθετί και από τον καθένα υπάρχει η πατρίδα.
Μας ενώνει όλους η αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο.
Η αγωνία για το παρόν και το μέλλον του.
Δεν μας χωρίζει τίποτε.
Γι’ αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουμε το δηλητήριο του διχασμού να στάξει στις ψυχές μας.
Θα πρόκειται για έγκλημα σε βάρος των επόμενων γενεών.
Στα παιδιά μας οφείλουμε να εγγυηθούμε μία Ελλάδα της ανάπτυξης και της προόδου.
Μία Ελλάδα που θα προχωρά με αυτοπεποίθηση και σιγουριά μπροστά, σάρκα από τη σάρκα του στενού πυρήνα της κοινής ευρωπαϊκής μας οικογένειας.
Ας μην διακινδυνεύσουμε κατακτήσεις που με μόχθο οι οραματιστές αυτού του τόπου κέρδισαν.
Και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο”.↧
↧
"Κοινωνία χωρίς μετρητά προοπτική ή εφιάλτης;"
"Κοινωνία χωρίς μετρητά προοπτική ή εφιάλτης;"
Διοργάνωση: ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Παραγωγή: intv.gr
Σκηνοθεσία: Γιώργος Αρβανίτης
Δες την εκδήλωση από το intv.gr εδώ
ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Αρχ/της Αθανάσιος Αναστασίου:
«Η μετάβαση στην αχρήματη κοινωνία ως απειλή της θεοσδότου ελευθερίας και ιδιοπροσωπίας μας»
Νότης Μαριάς, Ευρωβουλευτής
«Αριθμοποίηση του προσώπου και Ευρωπαϊκή Ένωση»
Στάθης Αδαμόπουλος:
«Η νέα τεχνολογία θέλει να αλλάξει τον τρόπο που πληρώνουμε για το καθετί, αλλά με ποιό κόστος; Επιπτώσεις της αχρήματης κοινωνίας στο άτομο, στην κοινωνία, στη δημοκρατία.»
Δημήτρης Χιωτακάκος:
«Διμερής προβληματισμός: Τεχνολογική και προσχηματική κατάχρηση»
Αριστοτέλης Κατράνης:
«Απαγόρευση χρήσης των μετρητών χρημάτων: Οι νομικές πτυχές μιας μεγάλης απειλής για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα.»
↧
Μετά από είκοσι χρόνια; Έχοντας τέσσερα παιδιά;
Μετά από είκοσι χρόνια;
Έχοντας τέσσερα παιδιά;
Η έκπληξη και η απορία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του ερωτώντος. Απορούσε και έφριττε! Τον ήξερε ότι ήταν λίγο "παρτάκιας"αλλά δεν περίμενε ότι θα εγκατέλειπε κυριολεκτικά στο δρόμο τέσσερα παιδιά, σε σχολικές βαθμίδες από Γυμνάσιο και κάτω, και την γυναίκα του, που αυτός διάλεξε, και θα... "έστριβε"αδιαφορώντας! Ζητώντας αναίσχυντα συναινετικό διαζύγιο, χωρίς δεσμεύσεις γι αυτόν, διώχνοντάς την κιόλας από το (κατά τον νομικό τύπο) σπίτι του, για το οποίο φυσικά και η Μαρία είχε κουραστεί.
Βρέθηκε έτσι η Μαρία στην δίνη ενός ωκεανού προβλημάτων. Ευτυχώς ζούσαν οι γονείς της και κατέφυγε σ αυτούς με τα παιδιά της. Αφού γίναν οι τεχνικές ρυθμίσεις, το θέμα άρχισε να κρυώνει, και η Μαρία όμως άρχισε να βρίσκεται με ένα βουνό θέματα, προβλήματα και ανάγκες προ οφθαλμών, το όλο σοκ την βύθισε όπως ήταν "φυσικό"σε μια κατάθλιψη αδιαφορίας για όλους και για όλα. Ήθελε μόνο να κοιμάται και να μη αφήνει (αν γινόταν) καθόλου, όλο το εικοσιτετράωρο, το κρεβάτι της. Είχε "παραιτηθεί"...!
Όπως όλοι οι σημερινοί άνθρωποι έτσι και η Μαρία δεν είχε μάθει να χάνει! Επειδή έτσι μεγαλώνουμε, έχουμε συνειδητά και ασυνείδητα αποκλείσει από τα ενδεχόμενα της ζωής μας... το να χάσουμε! Θεωρούμε κάτι τέτοιο... ως αναξιοπρεπές! Ότι δεν πρόκειται να συμβεί σε μας! Και όταν... έρθει, τότε... πέφτουμε σε περιδίνηση! Στροβιλιζόμαστε σε αυτοαπαξίωση και άγχος απόρριψης. Δεν έχουμε τα μάτια να δούμε πίσω από αυτές τις αξιολογήσεις «το αιμορραγούν εγώ μας» και έτσι δεν βλέπουμε τον δρόμο εξόδου από τον αυτοεγκλεισμό!
Η Μαρία ήταν, μέσα στην ατυχία της, σ’ αυτό τυχερή! Ο πατέρας της είχε συμμαθητή έναν φωτισμένο παπά, ο οποίος την βοήθησε να βγεί από τον φαύλο κύκλο της κατάθλιψης και να ξανοιχτεί στον δυναμισμό της συγχωρητικής αγάπης, που σε κάθε ατυχία μετράει τα δικά της λάθη και μαθαίνει να συγχωρεί και να ανασαίνει ελεύθερα από τα τυραννικά και αυταναφορικά ερωτήματα: ... Γιατί σε μένα; ... Πάλι εγώ θα την πληρώσω;... Εγώ θάμαι το θύμα; ... και δεν συμμαζεύεται!!
Η Μαρία πήρε την ζωή όπως αυτή ήρθε στα χέρια της. Συγχώρησε τον πρώην άντρα της και "ξαμωλήθηκε"στον αγώνα του μεγαλώματος και των σπουδών των παιδιών της. Ο υγιής ψυχισμός της και η χαρά και η αισιοδοξία που εξέπεμπε, βόηθησαν τα παιδιά της να γίνουν καλοί χριστιανοί γεμάτοι από την αισιοδοξία που έβλεπαν να εκπέμπεται στην ζωή μιας μάνας που είχε ξεχάσει τον εαυτό της και ήταν διαρκώς μια ανοιχτή αγκαλιά, και την οποία οι δυσκολίες την είχαν κάνει σοφότερη και... αγιότερη, αφού η ανιδιοτελής αγάπη ήταν ο τρόπος και το ήθος της.
Πάνω στην δεκαετία από τα αρχικά γεγονότα του διαζυγίου, ο πρώην σύζυγος έχοντας παντρευτεί και έχοντας κάνει τρία παιδιά, σκοτώθηκε σε ατύχημα! Η Μαρία απλά και αυτονόητα παρευρέθηκε διακριτικά στην κηδεία, παρακαλώντας τον Χριστό για μια καλή ψυχική πορεία του νεκρού πάλαι ποτέ... ανθρώπου της. Φυσικά μαζί με τα παιδιά της, που τους τόνιζε ότι τον είχαν πατέρα, έστω και αν γι αυτήν ήταν ο πρώην σύζυγός.
Τα ανεπιθύμητα συμβάντα στην ανθρώπινη ζωή είναι μια "ευκαιρία"για να βγει στην επιφάνεια η ποιότητά μας, αρνητική, συνηθέστερα, ή και θετική, σπανιότερα. Και φυσικά για να υπάρξουν συνθήκες να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, σε μια πορεία ωριμότητας, κατά τις προδιαγραφές του Χριστού! Κάθε δίλημμα ελέγχει τα κριτήρια μας. Κάθε απόφαση φανερώνει το ποιον μας. Όπως έλεγε και ο Α. Καμύ: «Κάθε μέρα είναι η Ημέρα της Κρίσεως» ...!!
Σαν να μην έφτανε ο θάνατος του πρώην συζύγου της, μετά από ένα οκτάμηνο ένας καρκίνος αδυσώπητος σκότωσε και την γυναίκα του πρώην άντρα της, μια μετανάστιδα, χωρίς συγγενείς και οικογενειακό περιβάλλον. Τα τρία μικρά παιδιά βρέθηκαν πεντάρφανα! Οι γέροι γονείς του πρώην συζύγου της [είτε προφάσει (το πιθανότερο) είτε αληθεία] δεν δέχτηκαν να κάνουν κάτι για τα μικρά τους εγγόνια. Τότε φάνηκε όλο το μεγαλείο και η αγιότητα της Μαρίας. Ανάλαβε να μεγαλώσει και τα τρία μικρά παιδιά του πρώην άντρα της, αφού όπως "δικαιολογιόταν"ήταν αδέλφια των παιδιών της…!!
Τα δικά της παιδιά είχαν μεγαλώσει, τα δύο εργάζονταν, ο τρίτος σπούδαζε και φυσικά όλα συμφώνησαν γεμάτοι χαρά, από την σιγουριά και την υπερηφάνεια που πλημμύρισαν τις καρδιές τους, από τις αποφάσεις της μάνας τους. Τώρα, έλεγε η Μαρία, δεν ήταν μόνη της. Τα μεγάλα αδέλφια θα βοηθούσαν τα μικρά. Όμως όλοι ήξεραν ότι χωρίς την γεμάτη αγάπη ανοιχτή αγκαλιά της δεν θα μπορούσαν τα μικρά παιδιά να μεγαλώσουν υγιώς.
Εφτά παιδιά φωνάζουν την Μαρία, Μάνα! Η ίδια λέει ότι ο Θεός ορφανά κάνει, χαμένα δεν κάνει. Ο Θεός όμως εργάστηκε και για τους εφτά αυτούς ανθρώπους με την Μαρία. Η Μαρία άφησε τον εαυτό της στα χέρια του Σταυρωμένου Χριστού, σταυρώθηκε μαζί Του, και τώρα αναστημένη διδάσκει, ότι αν αγαπήσουμε τον Χριστό σωστά και υγιώς, και μάθουμε απ’ Αυτόν να αγαπάμε και να συγχωρούμε, τότε «θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι» (Αποκ. 21, 4). Τότε δεν θα υπάρχει πλέον θάνατος κανενός είδους, ούτε ψυχικός (πρώτος και χειρότερος) ούτε σωματικός.
Πηγή: enoriako.info
↧
«Ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις…;» (Ἀποκ.στ΄10) - Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄
«Ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις…;»(Ἀποκ.στ΄10)
Τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου
Κύπρου κ.κ.Χρυσοστόμου Β΄
Σαρανταένα χρόνια πέρασαν ἀπό τό τραγικό ἐκεῖνο πρωϊνό τῆς 20ης Ἰουλίου τοῦ 1974. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ πύρινου Προφήτη τό στιλέτο τοῦ βάρβαρου Ἀττίλα μπήχτηκε βαθιά στό κορμί τοῦ πολύπαθου νησιοῦ μας. Κι ἀπό τότε ἡ χαίνουσα πληγή αἱμάσσει χωρίς σταματημό. Οἱ καρδιές τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, ἡφαίστεια ἐνεργά, συγκρατοῦν μέ ἀξιοπρέπεια τήν καυτή λάβα τῆς δίκαιης ἀγανάκτησης στά στέρνα τους καί περιμένουν τήν ὥρα τῆς δικαίωσης. Οἱ βρύσες τῶν ματιῶν μας σταμάτησαν κι αὐτές νά ἀρδεύουν τίς παρειές μας μέ τό ἁλμυρό τῆς χαρᾶς καί τοῦ πόνου ὑγρό. Καί οἱ ψυχές μας μαζί μέ τίς ψυχές τῶν ἀδικοχαμένων παιδιῶν τῆς νήσου τῶν Ἁγίων, μαζί μέ τίς ψυχές τῶν ἀγνοουμένων μας διατυπώνουν μπροστά στόν θρόνο τοῦ «Ἀρνίου» καυτό τό παράπονο: « ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καί ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις…» (Ἀποκ. στ΄10). Ἕως πότε, Κύριε, ἐσύ πού εἶσαι ὁ δεσπότης καί κυρίαρχος, ὁ ἅγιος καί ἀληθινός θά μακροθυμεῖς καί δέν θά κάνεις τήν κρίση σου; Ρίξε ἐρευνητική τή ματιά σου στά κατεχόμενα ἐδάφη μας καί θά δεῖς ὅτι οἱ ἄνομοι «τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ...» (Γ΄Βασ. ιθ΄,10). Τά θυσιαστήριά σου τά κατέστρεψαν καί τόν θεοσεβῆ λαό σου τόν πέρασαν ἀπό μαχαίρι. Τόν ἐκτόπισαν ἤ τόν κρατοῦν βάναυσα ἐγκλωβισμένο, κατάσταση πού μᾶς δημιουργεῖ ἀβάσταχτο πόνο.
Παράλληλα, πονοῦμε γιά τή μελετημένη καί συστηματική καταστροφή τῶν ὁσίων καί ἱερῶν μας στούς τόπους πού πατᾶ βαριά ἡ μπότα τοῦ ἄμοιρου πολιτιστικῆς εὐαισθησίας Ἀττίλα. Αὐτή «ἡ συστηματική κατα¬στροφή τῆς Πολιτιστικῆς Κληρονομιᾶς τῆς Κύπρου καί ἰδιαίτερα τῶν ὀρθοδό¬ξων χριστιανικῶν ναῶν ἄρχισε ἀμέσως μετά τήν τουρκική εἰσβολή…» . «Ἀμέσως μετά τήν κατάληψη τοῦ 37% τοῦ ἐδάφους τῆς Κύπρου ἀπό τόν τουρκικό στρατό τόν Αὔγουστο τοῦ 1974 καί τήν κατάπαυση τοῦ πυρός…. ἄρχισε ἡ συστηματική λεηλασία καί βεβήλωση τῶν χριστιανικῶν ναῶν καί ἡ κλοπή πρῶτα τῶν πολύτιμων ἀντικειμένων χρυσῶν-ἀσημένιων, ὅπως Ἁγίων Δισκαρίων, Ἁγίων Ποτηρίων, Κανδηλιῶν, Σταυρῶν… Ἀκολούθησε ἡ κλοπή τῶν εἰκόνων, τοιχογραφιῶν καί χειρογράφων καί ἡ καταστροφή εἰκονοστασίων καί προσκυνηταρίων καί ἄλλων ξυλογλύπτων καί ἡ ἀφαίρεση ἐντοίχιων ψηφιδω-τῶν καί τοιχογραφιῶν» .
Τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρτίας στόν διαδικτυακό του τόπο ἀναφέρει ὅτι «ἡ τύχη τῶν ἐκκλησιαστικῶν κειμηλίων τῶν ναῶν πού ὑπολο¬γίζονται στίς 20.000, παραμένει ἄγνωστη. Σύμφωνα μέ τούς ὑπολογισμούς τῆς Κυπριακής Ἀστυνομίας, πάνω από 60.000 πολιτιστικά ἀντικείμενα ἔχουν μεταφερθεῖ παράνομα σέ ξένες χῶρες μετά τό 1974. Πολύ σημαντικές καί ἀνεκτίμητες εἰκόνες περιῆλθαν στήν κατοχή οἴκων δημοπρασίας καί πωλήθηκαν παράνομα στό ἐξωτερικό ἀπό ἐμπόρους τέχνης» .
Τό κακό δυστυχῶς δέν σταματᾶ μέχρις ἐδῶ. Ὁ ἀσιάτης κατακτητής, ἐφαρμόζοντας πιστά τά σχέδιά του γιά ἐκτουρκισμό τοῦ κατεχόμενου τμήματος τῆς Κύπρου, παρέδωκε τούς ναούς μας στήν ἐρήμωση καί τόν ἀφανισμό καλώντας σύμμαχό του τόν πανδαμάτορα χρόνο. Ἀφέθηκαν οἱ ἐκκλησίες τῶν ὑπό κατοχή ἐδαφῶν μας χωρίς καμμιά φροντίδα . Συνέπεια αὐτῆς τῆς ἐγκατάλειψης εἶναι ἡ κατάρρευση πολλῶν ἱερῶν ναῶν λόγῳ ἔλλειψης συντήρησης. «Μερικές μάλιστα κατεδαφίστηκαν μέχρι τά θεμέλια, ὅπως ἡ ἐκκλησία τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας Αὐγασίδας καί ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ στό Τρίκωμο» .
Οἱ ὑπηρεσίες τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Δημοκρατίας κάμνουν λόγο γιά «περισσότερες ἀπό 550 Ἑλληνορθόδοξες Ἐκκλησίες, παρεκκλήσια καί μοναστήρια σέ πόλεις καί χωριά τῶν κατεχομένων περιοχῶν πού ἔχουν λεηλαθηθεῖ, ὑποστεῖ ἐκτεταμένους βανδαλισμούς» . Ἐνῶ ὁ Ἀθαν. Παπαγεωργίου ἀναφέρει ὅτι ἔχουν καταγραφεῖ στό κατεχόμενο ἀπό τόν τουρκικό στρατό τμῆμα τῆς Κύπρου «περίπου 580 ἐκκλησίες ἱστάμενες, ἡμιερειπωμένες ἤ ἐρειπωμένες» . «Στήν πραγματικότητα ὅμως, συνεχίζει ὁ κ.Παπαγεωργίου, ὁ ἀριθμός τῶν ἐκκλησιῶν στήν τουρκοκρατούμενη περιοχή τῆς Κύπρου εἶναι πολύ μεγαλύτερος» .
Ἐκτός ἀπό τίς ἐρειπωμένες καί κατεδαφισμένες ἐκκλησίες ὑπάρχουν καί ἐκεῖνες πού «ἔχουν μετατρατεῖ σέ τζαμιά, ἀποθῆκες τοῦ κατοχικοῦ στρατοῦ, στάβλους καί ἀχυρῶνες...» . Ἐνῶ ἄλλες ἔχουν καταστεῖ «λέσχες καί ἐργαστήρια ... ἀκόμη καί ἀποχωρητήρια» . Νά σημειωθεῖ δέ ὅτι σημαντικοί χῶροι λατρείας καθώς καί ἄλλα ἐπίσης πολιτιστικά μνημεῖα ἐξακολουθοῦν μέχρι σήμερα νά μήν εἶναι προσβάσιμα ἐπειδή βρίσκονται «σέ στρατιωτικές ζῶνες τοῦ τουρκικοῦ κατοχικοῦ στρατοῦ» .
Σημαντική εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Δανοῦ συγγραφέα καί φωτογράφου Χένρικ Κλάουσεν ὁ ὁποῖος ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ κατάσταση τῶν ἐκκλησιῶν στά κατεχόμενα «μόνο θλίψη μπορεῖ νά μᾶς φέρει». Τονίζει δέ ὅτι τά προβλήματα τῆς καταστροφῆς καί τῆς λεηλασίας τῆς ὀρθόδοξης πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στό κατεχόμενο τμῆμα τῆς Κύπρου «εἶναι τεκμηριωμένα ἀπό τό εὐρωπαϊκό Δικαστήριο ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ἄλλα διεθνῆ Ἰνστιτοῦτα, ἀλλά ἡ διεθνής κοινότητα ἔκαμε μικρή προσπάθεια γιά νά καταστήσει τήν Τουρκία ὑπεύθυνη γιά τά προβλήματα αὐτά» . Ὡς ἀμερόληπτος καί ἀντικειμενικός συγγραφέας ὁ Κλάουσεν σημειώνει: «Μετά πού εἴδαμε πῶς ἀντιμετωπίζονται οἱ ἐκκλησίες στό βόρειο τμῆμα τῆς Κύπρου, κάποιος θά ἀναρωτηθεῖ δικαίως, ἄν οἱ Κύπριοι, στό ἐλεύθερο τμῆμα τοῦ νησιοῦ, συμπεριφέρονται στά τζαμιά μέ ἀνάλογο τρόπο, δηλαδή ἀφήνοντάς τα νά ἀποσυντεθοῦν, προχωρώντας σέ βανδαλισμούς ἤ κλοπές. Ἡ ἀπάντηση εἶναι «ὄχι». Ὑπάρχουν 17 ἀρχαῖα τζαμιά στό νότιο τμῆμα τῆς Κύπρου, τά ὁποῖα εἶναι ὅλα προστατευόμενα ἀπό τήν Κυβέρνηση καί συντηροῦνται ἀπό τό κράτος. Ἕντεκα ἀπό αὐτά ἀρχικά κτίστηκαν ὡς ἐκκλησίες καί στή συνέχεια μετατράπηκαν σέ τζαμιά, κάτω ἀπό τήν ὀθωμανική κυριαρχία. Ἡ κυβέρνηση τῆς Κύπρου δέν ἔχει μετατρέψει τά τζαμιά ξανά σέ ἐκκλησίες καί διευκολύνει ἐνεργά τή χρήση τους ἀπό τούς μουσουλμάνους» .
Ἡ μαρτυρία αὐτή τοῦ Χένρικ Κλάουσεν τονίζει ἰδιαίτερα τήν ἀντίθεση τῆς ἀντιμετώπισης τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς ἀπό τίς δύο πλευρές. Ἡ Κυπριακή Δημοκρατία συντηρεῖ τά μουσουλμανικά τεμένη, διευκολύνει τούς μουσουλμάνους στήν ἐκπλήρωση τῶν θρησκευτικῶν τους καθηκόντων στίς ἐλεύθερες περιοχές, ἐνῶ ὁ κατοχικός στρατός καί ἡ ψευδοκυβέρνηση φέρονται μέ τρόπο ἐντελῶς ἀνάρμοστο σέ πολιτισμένους λαούς. Ἐμεῖς ζητᾶμε νά μᾶς ἐπιτρέψουν νά ἀναστηλώσουμε τίς ἐκκλησίες μας στά κατεχόμενα, χωρίς νά τούς ἐπιβαρύνουμε οἰκονομικά. Μόνο νά μᾶς ἐπιτρέψουν νά προχωρήσουμε στίς ἐργασίες συντήρησης καί ἀναστήλωσης μέ δικά μας ἔξοδα. Δυστυχῶς ὅμως εἰσπράττουμε ἔντονη καί ὠμή τήν ἄρνηση.
Ὅσον ἀφορᾶ δέ τίς χιλιάδες εἰκόνες πού ἐξήχθησαν ἀπό τήν Κύπρο καί πουλήθηκαν σέ ἰδιῶτες καί Μουσεῖα σέ ὅλες τίς Ἠπείρους οἱ ἀγῶνες τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πολιτείας εἶναι ὄντως τιτάνιοι. «Μερικές ἐντοπίστηκαν καί ἔγινε προσπάθεια ἐπαναπατρισμοῦ τους χωρίς ὅμως πάντοτε μέ ἐπιτυχία. Σ᾽ἄλλες περιπτώσεις ἡ Ἐκκλησία ὑποχρεώθηκε νά ἀγοράσει εἰκόνες καί τοιχογραφίες, ἐνῶ σέ μιά μόνο περίπτωση κατόρθωσε μέ τήν ἐπίκληση τῆς Συνθήκης τῆς Unescoγιά ἐπαναπατρισμό τῶν ἔργων τέχνης πού ἐξήχθησαν παράνομα ἀπό τή χώρα προέλευσής τους νά ἐπιστραφεῖ στήν Κύπρο ἡ εἰκόνα τῆς ἔνθρονης Θεοτόκου ἀπό τήν ἐκκλησία τοῦ Ἀντιφωνητῆ» .
Εἰσήλθαμε στήν πέμπτη δεκαετία εἰσβολῆς καί κατοχῆς τοῦ μαρτυρικοῦ νησιοῦ μας. Ὅμως δέν ἀπογοητευόμαστε. Δέν ἐπιτρέπουμε στούς ἐαυτούς μας νά καταληφθοῦν ἀπό ἡττοπάθεια. Ὀρθοί στίς ἐπάλξεις ὑπεράσπισης τοῦ δικαίου θά ἀγωνιζόμαστε ἀσταμάτητα γιά τήν ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας καί τή δικαίωση τοῦ πολύπαθου λαοῦ μας. Οἱ Ἕλληνες ἔχουμε νιώσει στόν ἐθνικό μας βίο ἀμέτρητες φορές τήν κατάφωρη ἀδικία τῶν ἑκάστοτε ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Κι ὅπως λέει ὁ Μακρυγιάννης: «ὅλα τά θεριά τρῶνε ἀπό πάνω μας ἀλλά πάντα μένει καί μαγιά». Δέν πρέπει δέ νά ξεχνοῦν οἱ ὅποιοι κατακτητές κι οἱ ὑποστηρικτές τους πώς «ὕλαντρον ὄντας κοπεῖ καβάτζιν, τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια» . Ὑπάρχουν πάντα στόν ἑλληνισμό ἐκεῖνοι πού φυλᾶνε Θερμοπύλες καί μέ τή θυσία τους ἀφυπνίζουν καί τούς ὑπόλοιπους. Κι «ὁ ἕνας γίνονται δυό, καί μιά καί δυό καί τρεῖς χιλιάδες...» κατά τόν ποιητή.
Μπορεῖ ὁ ἐχθρός νά τρέφει ὄνειρα καί νά διακηρύσσει: «διώξας καταλήψομαι, μεριῶ σκῦλα, ἐμπλήσω ψυχήν μου, ἀνελῶ τῇ μαχαίρᾳ μου, κυριεύσει ἡ χείρ μου» . Θά τούς κυνηγήσω καί θά τούς πιάσω ζωντανούς. Θά διαμοιράσω τά λάφυρα. Θά χορτάσω τή ψυχή μου. Θά σφάξω μέ τό μαχαίρι μου. Θά κυριαρχήσει ἡ δύναμή μου. Ξεχνᾶ ὅμως τή βεβαίωση τοῦ οὐρανοῦ: «εἶδον τὸν ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου· καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ» .
Εἶδα τόν ἀσεβῆ νά ἀκμάζει, νά ὑψώνεται πανίσχυρος καί νά ἐξαπλώνει τήν ἐπιρροή του σάν τά κέδρα τοῦ Λιβάνου. Καί μόλις πρόφθασα νά περάσω ἀπ᾽ἐκεῖ καί νά αὐτός ἐν τῷ μεταξύ εἶχεν ἐκλείψει. Καί πέρασα πάλι δεύτερη φορά καί τόν ἐζήτησα καί δέν βρέθηκε ὄχι μόνο αὐτός, ἀλλ᾽οὔτε ὁ τόπος, πού βρισκόταν πρωτύτερα ὑψωμένος καί ἀγέρωχος. Κάθε ἴχνος του χάθηκε. Καί ἐμεῖς «ἐν τῷ Θεῷ ποιήσωμεν δύναμιν, καὶ (εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι ὅτι) αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς θλίβοντας ἡμᾶς» .
Πηγή: Εκκλησία Κύπρου
↧